AlbumsFeatured albumsRecensies

Peter Doherty & Frédéric Lo – The Fantasy Life of Poetry & Crime (★★★★): Melancholische zomerbries met een vleugje poëzie

Over Peter Doherty valt heel wat te vertellen. We kennen hem als de charismatische frontman van The Libertines, de band die door zijn toenemende drugsproblemen uiteenviel in 2004. Datzelfde jaar nog vormde Doherty een nieuwe band, dit keer onder de naam Babyshambles, die hun grootste hits behaalden met nummers als “Fuck Forever” en “Delivery”. De hoge verkoopcijfers van zijn periode met The Libertines werden echter niet geëvenaard. Ook het privéleven van Doherty was gevuld met controverse, al is dat nog zacht uitgedrukt. Zo had hij van 2005 tot en met 2007 een knipperlichtrelatie met supermodel Kate Moss, met wie hij halfweg 2007 te zien was in een reclamecampagne van de Italiaanse modeontwerper Roberto Cavalli. Moss verloor enkele miljoenencontracten nadat een foto uitlekte waarin ze in het bijzijn van Doherty zichtbaar cocaïne snoof. In 2017 beweerde Doherty dat hij een relatie zou hebben gehad met Amy Winehouse, die in 2011 op 27-jarige leeftijd overleed. Verder beweerde hij ook dat Amy’s vader hem ooit uit haar hotelkamer zou hebben gegooid, en daarna gezegd zou hebben dat hij een slechte invloed had op zijn dochter.

Die roerige tijden lijkt Doherty nu achter zich gelaten te hebben. Hij woont momenteel in het rustige noorden van Frankrijk en zijn liefdesleven zit op de rails met een nieuwe vriendin. Ook zou hij al bijna drie jaar clean zijn, wat een flinke prestatie is. Doherty zegt zichzelf eindelijk gelukkig te voelen en in staat te zijn zich op normale dingen te gaan richten. Voor hem valt het uitbrengen van zijn vierde soloalbum daar ook onder. The Fantasy Life of Poetry & Crime is de opvolger van zijn meest recente werk, Peter Doherty & the Puta Madres uit 2019. Doherty werkte voor zijn nieuwste plaat nauw samen met Frédéric Lo, een Franse muzikant, componist en producer.

De titeltrack voelt aan als een vage herinnering aan een lang vervlogen tijd. Het nummer had net zo goed gemaakt kunnen zijn voor de soundtrack van een stereotiepe detectivefilm. Er wordt een dromerig doch melancholisch gevoel opgewekt door het rustige gitaarspel, dat zich op prachtige wijze vermengt met de strijkers. Diezelfde sfeer wordt doorgetrokken richting “The Epidemiologist”, dat evenzo aanvoelt als een ware muzikale zomerbries, zij het iets minder zwaarmoedig. Peter Doherty bewijst met deze nummers al meteen dat er ons wat moois staat te wachten en ook “The Ballad Of” is daar een goed voorbeeld van. Het melancholische aspect is er weer alomtegenwoordig en ook de teksten hebben iets beklijvends, al kunnen we er niet specifiek de vinger op leggen. Doherty luisterde in zijn jeugd vaak naar bands als The Jam, The Smiths en Suede. Deze invloeden zijn zeker terug te vinden op “You Can’t Keep it From me Forever,” dat ons enorm aan een andere Britse hoogheid doet denken, Morrissey. Het zou zomaar een hommage aan zijn jeugdhelden kunnen zijn.

Dat Doherty niet veel tijd nodig heeft om zijn verhaal te doen, moge duidelijk zijn. Zo volgen enkele nummers van minder dan drie minuten elkaar op. Van die nummers is het vooral “Rock & Roll Alchemy” dat er bovenuit steekt. Het nummer gaat sneller dan de meeste andere nummers op het album en doet met vlagen denken aan The Last Shadow Puppets, de band van Alex Turner en Miles Kane, die dan weer door Doherty’s muziek met The Libertines werden geïnspireerd. De titel van het album deed ons al vermoeden dat Doherty in Noord-Frankrijk zijn gevoel voor poëzie allesbehalve verloren is. Dit bewijst hij dan ook ten volle op “Invictus”, het lied met misschien wel de beste zin die we op het hele album kunnen vinden. Zo zingt Doherty: ‘Tn times of great need / Boy we find ourselves on our knees / Begging to a god in whom we don’t even believe’.

Er dringt zich meer en meer een idyllisch sfeertje op naarmate het einde van het album nadert. Dit valt voornamelijk op te merken op “Abe Wassenstein”, dat zeer folky is en doet denken aan de allereerste liederen van Bob Dylan. Het nummer zou als repetitief en overbodig kunnen worden beschouwd, maar aangezien het opgedragen werd aan zijn overleden vriend Alan Wass, willen we dit gerust door de vingers zien. Tenslotte is er nog “Far From the Madding Crowd”, waarin Doherty rouwend terugkijkt naar de lockdown: zo vraagt hij zich in het nummer af voor wie hij nu nog kan zingen. We horen enkel de stem van Doherty en de piano van Frédéric Lo, en zo slaagt het nummer erin om te ontroeren. Het is een meer dan passende afsluiter voor The Fantasy Life of Poetry & Crime.

Doherty heeft ons met dit album meer dan verrast, in de beste zin van het woord. The Fantasy Life of Poetry & Crime is een plaat waarbij je kunt wegdromen met een glaasje wijn en een goed stuk Franse kaas. Tegelijk zijn er nog steeds de steengoede en bovenal poëtische teksten die we kennen van vanouds. De combinatie van Doherty’s teksten en de soms indrukwekkende, soms serene achtergrondmuziek levert een prachtig resultaat af. We mogen Frédéric Lo dan ook bedanken voor de hoge kwaliteit van het instrumentale luik op deze plaat. Ware het niet dat er enkele nummers op dit album moeten onderdoen voor andere, zouden we kunnen spreken van een klassieker in wording. Bedankt Peter Doherty, bedankt Frédéric Lo. Het is uitkijken naar meer.

Peter Doherty speelt op 11 mei nog in de Handelsbeurs in Gent. Op 21 oktober speelt hij met The Libertines in het Koninklijk Circus, dit doen ze ter gelegenheid van de twintigste verjaardag van album Up the Bracket.

Facebook / Instagram / Twitter

Ontdek nog meer muziek op onze Spotify.

431 posts

About author
Ik moet dagelijks 'ok boomer' aanhoren
Articles
Related posts
Nieuwe singlesOude Bekenden

Nieuwe single The Libertines - "Oh Shit"

Fans van The Libertines zullen toch nog wat langer moeten wachten voor ze naar de vierde langspeler van de Britse band zullen…
Nieuwe singlesOude Bekenden

Nieuwe single The Libertines - "Shiver"

Nog exact zeven weken en dan kunnen we eindelijk naar het nieuwe studioalbum van The Libertines luisteren. All Quiet on the Eastern…
Nieuwe singlesOude Bekenden

Nieuwe single The Libertines – “Night Of The Hunter"

The Libertines is weer helemaal terug. De Britse band rondom frontmannen Pete Doherty en Carl Barât loste in oktober met “Run Run…

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

Deze site gebruikt Akismet om spam te verminderen. Bekijk hoe je reactie-gegevens worden verwerkt.