Mark Oliver Everett, de bezieler van Eels, heeft al vele jaren een speciaal plekje in ons berenhart. Wij mogen hem dan ook gewoon E noemen. Geen man die er beter in slaagt om vertederende melodieën, frisse samples en neerslachtige teksten te combineren met een zwart gevoel voor humor. De dalen en pieken in het leven van de man lezen als een roman. Neem dat gerust letterlijk, want E’s autobiografie Things The Grandchildren Should Know is goud waard. Ondanks de vele tegenslagen is hij nooit bij de pakken blijven zitten en steeds muziek blijven uitbrengen. Onbreekbare klassiekers werden voornamelijk uitgebracht tussen 1996 en 2005, maar dat betekent allerminst dat E de jaren nadien met zijn band geen kwaliteit meer opleverde. Enkel het twee jaar geleden verschenen Earth To Dora kon niet overtuigen, voornamelijk door de weinig geïnspireerde teksten en matige melodieën. Het veertiende album Extreme Witchcraft is vanaf nu beschikbaar, en dat is na die tegenvaller gelukkig weer helemaal om van te snoepen.
Toen enkele maanden geleden werd aangekondigd dat E voor Extreme Witchcraft nog eens ging samenwerken met de legendarische producer en muzikant John Parish was dat een aangename verrassing. Het duo had ruim twintig jaar geleden al samengewerkt aan het Eels-album Souljacker, een eclectische plaat vol vreemde samples, komische teksten en vooral overstuurde gitaren. Zo opende E alweer een nieuwe wereld in het Eels-universum, voornamelijk omdat Parish hem liet kennismaken met nieuwe opnametechnieken. Het vooruitzicht dat beide muzieknerds nog eens zouden gaan samenwerken deed ons dan ook heel erg uitkijken naar het resultaat.
Dat het spelplezier van Extreme Witchcraft zou afdruipen, was alvast geen geheim na het horen van de vooruitgestuurde singles. De snelste singles “Good Night On Earth” en “Amateur Hour” vinden we helemaal vooraan terug, en die trappen de langspeler dan ook stevig op gang. De opener “Amatur Hour” vat het album alvast goed samen met de tekstregels ‘It’s a near-perfect evening, the moon is glowing’ en ‘Step inside, my hopе so high / Since I got you out of my head’. E lijkt zijn zorgen nog eens helemaal opzij te zetten en wil nog eens ouderwets plezier maken met een stevig salvo riffs en grooves. Toch is Extreme Witchcraft allesbehalve een kopie van Souljacker; de distortionpedalen worden iets minder diep ingetrapt en de productie is veel cleaner. We horen nog heel wat inventieve samples, maar er ligt ook meer nadruk op groovy ritmes en aanstekelijke riffs.
Toch heeft het album meer in de aanbieding dan enkel rock en bluesy riffs. Zo horen we ook wat funky noten. E is sinds jaar en dag fan van Prince, en dat hoor je nog maar eens op het puike “Grandfather Clock Strikes Twelve”. Een gloedvol Rhodesorgel injecteert wat soul en jazz in het zweverige “Stumbling Bee”, een schitterend sloom nummer over doelloosheid. “Learning While I Lose” is dan weer een typische Eels-hit; hierin wordt een trieste boodschap verpakt in een bescheiden nummer met een lieflijke gitaarriedel en dartele toetsen. Het zijn deze verrassende nummers die Extreme Witchcraft spannend en gevarieerd houden en het album in zijn geheel naar een hoger niveau tillen.
E zou zichzelf niet zijn als hij geen zwart randje zou toevoegen, en ook op Extreme Witchcraft kruidt hij nog regelmatig af met een stevig vleugje zwarte humor. Zo lijkt het frivole “Strawberries And Popcorn” op het eerste gehoor komisch, maar een goed luisteraar merkt op dat E gedoemd is tot een avondmaal van aardbeien en popcorn omdat z’n vriendin er duidelijk vandoor is gegaan. “What It Isn’t” combineert op een vrij gestoorde manier psychedelische strofen vol falsetzang met een heerlijk explosief refrein. De zang zou live in één keer opgenomen zijn in E’s thuisstudio, en daarom hoor je op de achtergrond ook z’n honden blaffen. En ook dat tovert even een glimlach op je gezicht.
Op het hele album horen we eigenlijk geen enkel slecht nummer. De slepende balade “So Anyway” haalt even het ritme uit het geheel, maar verder is het zoeken naar punten van kritiek. E en John Parish hadden duidelijk heel wat inspiratie en vooral veel plezier tijdens het werken aan Extreme Witchcraft, en dat laat zich horen in het resultaat. De plaat biedt heel veel afwisseling, maar vormt door de eenvormige productie wel een goed samenhangend geheel. Hier blinkt het in uit ten opzichte van Souljacker, wat al bij al een meer chaotische plaat was.
Met Extreme Witchcraft weet Eels ons helemaal te betoveren. Samen met John Parish brengt E een van zijn leukste platen in jaren. De nadruk ligt weer wat meer op de elektrische gitaar, maar toch is het geheel veel meer dan een rechttoe-rechtaan rockplaat. Ongetwijfeld komen de nummers live pas echt tot hun recht, dus wanneer Eels op 7 april optreedt in Vorst Nationaal, zullen wij zeker en vast van de partij zijn.
Facebook / Instagram / Twitter / Website
Ontdek nog meer nieuwe muziek op onze Spotify!
