Als de naam girl in red je tegenwoordig nog niet bekend in de oren klinkt, wordt het hoog tijd dat je haar eens opzoekt. De Noorse Marie Ulven is met haar muzikaal project in een mum van tijd uitgegroeid tot het icoon van de LGBTQ+-gemeenschap, waardoor ze al miljoenen streams bij elkaar wist te sprokkelen. De laatste tijd begint ze ook buiten die community door te breken en haar debuutplaat if i could make it go quiet zal die populariteit alleen maar doen toenemen. Het album verschijnt aanstaande vrijdag, maar wij konden er met de jonge zangeres al een half uurtje over praten. We hadden het tijdens het frappante interview over passievruchten, de muziek en natuurlijk over haar hond Luna.
Na heel lang werken, komt nu eindelijk je debuutplaat uit. Hoe voel je je daarbij?
De laatste tijd ben ik heel nerveus, maar sinds de plaat echt af is, ben ik vooral enthousiast. Ik ga in elk geval al heel blij zijn als de release vlot verloopt. Ik hoop echt dat mensen de plaat leuk zullen vinden.
Van waar die nervositeit?
Uiteindelijk is dit allemaal nieuw voor mij, want ik heb nog nooit een album uitgebracht. Ik heb in het verleden wel ep’s gemaakt, maar dat is iets totaal anders. Gaande van het proces, over de strategie, tot al het werk dat we erin hebben gestoken… alles was anders nu. Ik heb de afgelopen vier maanden permanent in meetings gezeten om te vergaderen over het album. Ik heb er gewoon zoveel tijd in gestoken en nu komt het eindresultaat eindelijk uit.
Je vernoemde de ep’s net al. Daarop klonk je muziek redelijk akoestisch, terwijl if i could make it go quiet nogal elektronisch klinkt. Hoe verliep die soundevolutie?
Mijn oudere nummers maakte ik tussen 2017 en begin 2019. Dat is ondertussen al een hele tijd geleden. Ik maak heel veel muziek en probeer altijd om dingen te maken waarmee ik mezelf blijf uitdagen. Ik wil mezelf permanent blijven verrassen, waardoor het denk ik allemaal heel natuurlijk tot stand kwam.
Op een gegeven moment waren al mijn nummers af en wist ik zeker dat ik een album wilde maken. Ik wilde het gewoon niet helemaal alleen doen. Toen kwam ik in de studio en daar heb ik elke dag iets nieuw geleerd van de producers. Nu ik erop terugkijk, vind ik het eigenlijk wel een hele interessante evolutie. Ik hoop uiteindelijk wel dat ik nu nog middenin die groei zit en dat er nog veel nieuwe dingen aankomen.
Te beginnen met je debuutplaat, kan je de titel eens uitleggen?
De muziek is gigantisch luid, want alle gedachten en gevoelens waar ik over zing, voelen heel luid aan; daardoor nemen ze je hele lichaam en hoofd over. Je kan proberen om normaal te doen tegenover anderen, maar al die angst zit nog steeds in je hoofd. if i could make it go quiet is een poging om al die luide gevoelens de mond te snoeren en om op die manier om te gaan met het leven. Het leven is eigenlijk helemaal niet zo makkelijk, echt helemaal niet. Het doel van het album is om de wil om oké te zijn op te brengen.
© Jonathan Kise
Je zei ook dat je het album gebruikte om, en ik citeer: ’te snappen what the fuck er aan de hand is in de wereld’. Heb je het gevoel dat je de wereld beter begrijpt nu de plaat af is?
Ik heb om eerlijk te zijn wel het gevoel dat het mij een beetje heeft geholpen. Mentaal heb ik heb het af en toe nog steeds moeilijk, maar ik denk wel dat ik er tegenwoordig veel beter mee om kan gaan. Mijn angsten maken me nog geregeld kapot, maar ik kan wel zeggen dat het beter met me gaat, op persoonlijk vlak dan. Nu ik er zo over nadenk weet ik niet honderd procent zeker of het door het album komt… misschien komt het ook gewoon door mijn hond, maar dan ben ik Luna heel dankbaar! (lacht)
Kan je dan zeggen dat het album niet echt een therapie was voor jou?
Hmmm… ja en nee. Het was eigenlijk vooral heel veel werk, maar ook heel fijn om te maken. Het is volgens mij dat gevoel van plezier dat het ’therapeutische’ is, of hoe je het ook wilt noemen. Gewoon plezier maken… dat is het belangrijkste.
Vond je het niet moeilijk om plezier te maken met nummers waarin je het vaak hebt over bijzonder negatieve gevoelens?
Totaal niet eigenlijk. Ik hou van alle muziek, zelfs als het heel verdrietig klinkt. (lacht) Als ik een heel vrolijk nummer maak, ben ik niet per se blij tijdens het proces. Het idee dat ik een goed nummer aan het maken ben, maakt het voor mij leuk. Als ik een triest lied maak, maar ik vind dat het heel goed klinkt, dan hou ik ervan om eraan te werken.
De muziek is geen representatie van hoe ik me voel, maar eerder van een gevoel dat ik ooit eens heb gehad. Ik vind het ook veel makkelijker om terug de denken aan een moment en een gevoel dat ik toen had te beschrijven. Ik voel me op het moment zelf vaak helemaal niet zo speciaal. Als ik een nummer zou schrijven over hoe ik me vandaag voelde, dan zou dat gaan over hoe ik de postbode ontmoette en hoe ik aardappelen kookte. Dat zouden echt geen goeie nummers zijn. (lacht)
Dus je maakt je nummers in eerste instantie voor jezelf? Of hou je de fans wel in je achterhoofd?
Ik maak muziek voor mezelf, maar ik breng het uit voor iedereen. Toen ik nog een tiener was, dacht ik altijd: ‘OMG, het maakt me helemaal niets uit of er iemand naar mijn muziek luistert’, maar ik bracht wel permanent muziek uit. Tuurlijk maakte het me uit of er iemand naar me luisterde! Als het me niet zou boeien, dan zou ik het toch niet uitbrengen zodat mensen ernaar konden luisteren?
© Jonathan Kise
Er zijn tegenwoordig heel veel mensen die je muziek leuk vinden; zelfs beroemde mensen zoals FINNEAS (grote broer en producer/songwriter van Billie Eilish). Je werkte voor het album samen met hem, vertel eens hoe dat tot stand kwam.
Hij vond “Serotonin” een heel goed nummer. Dat vond ik heel cool, aangezien ik een hele grote fan van ben van FINNEAS en Billie. Ze blijven zichzelf en maken hun muziek precies zoals zij dat willen. Ik ontmoette hen ooit kort op een festival, maar nu ging alles via Zoom, maar dat vond ik wel goed.
Goed? Vond je het niet jammer dat je niet fysiek met hem kon samenwerken?
Het werk is af, dus ik ben blij! (lacht) Nee, ik vond deze manier van werken wel oké omdat we goed overeen kwamen en elkaar snapten. Het zou veel erger geweest zijn als ik het nummer erna niet meer goed zou vinden; dat FINNEAS mijn nummer had verpest. Dat zou pas echt verschrikkelijk geweest zijn. Dat zou sowieso niet gebeurd zijn, want ik laat niemand mijn muziek kapot maken.
Heeft het coronavirus een andere rol gespeeld in het hele proces naar if i could make it go quiet?
Ik denk niet dat ik het album zou gemaakt hebben als er geen pandemie was. Ik wilde op tour gaan en elke dag shows spelen, dus dan zou ik sowieso geen tijd hebben gehad om een album te maken. Nu ik hier praat over liveshows, mis ik mijn fans nog veel harder.
Zij missen jou duidelijk ook, want ze verkochten je hele Europese tour uit in minder dan een dag.
Dat was zo gek. Ik beloof nu al dat we heel veel plezier gaan maken tijdens die shows. Ik hou ervan om het publiek in te gaan en iedereen te knuffelen, en ik kan niet wachten om dat te doen. Ik vraag me wel af of dat nu allemaal anders gaat zijn. Ik hoop dat de wereld nu niet voor altijd veranderd zal zijn.
Het zal sowieso nog een jaar duren voor je ze terugziet, dus hopelijk is de situatie tegen dan helemaal anders.
Ik weet het! Het voelt gewoon niet meer echt om een artiest te zijn. Ik leef in een bubbel. Toen ik in 2019 op tour trok, was ik zo enthousiast, omdat mijn droom eindelijk uitkwam en plots viel alles stil. Ik weet niet meer wat er gebeurt in de wereld… ik mis gewoon mijn fans.
Heeft het livespelen dan je kijk op muziek veranderd? Heeft het invloed gehad op het maakproces van dit album?
Niet superhard, maar ik hou ervan om muziek te maken die goed werkt live. Ik doe dat niet expres, het lukt op de een of andere manier altijd wel. De laatste single “You Stupid Bitch” werd niet gemaakt om live te spelen, maar het dak zal er ongetwijfeld af gaan als we dit spelen. Ik wil er zelfs niet meer op wachten. 1ls het legaal zou zijn zou ik nu vertrekken. Ik ben gewoon heel bang om ziek te worden en iemand te besmetten. Van het moment dat het mag vertrek ik terug.
Hoe zit het album visueel in elkaar? Want daar steek je ook graag veel tijd in.
Voor de videoclip van “rue” moesten we uiteraard een plek kiezen waar veel afstand konden houden. Dat is de reden waarom het eindresultaat zo is uitgedraaid. Ik had een idee in mijn hoofd waarin ik een berg zou oplopen, maar uiteindelijk werd het een bos. Dat ziet er uiteindelijk misschien wel cooler uit. De bomen die omvallen in de video zijn trouwens echt! We hadden een aantal stuntmannen die ze gewoon omduwden!!!
En de albumcover, heb je die zelf gemaakt?
Nee, die vond ik bij de Noorse schilder Fredrik Wiig Sørensen. Toen ik het schilderij zag, dacht ik meteen: ‘OMG, die lijkt op mij.’ Ik voelde een hechte connectie met het schilderij, alsof het de visuele representatie was van if i could make it go quiet. Op die manier zitten er ook effectief verschillende vormen van kunst in mijn project. Kunst, muziek, video… fantastisch.
Voel je tegenwoordig ook meer druk, nu je een populariteitsexplosie kent over heel de wereld? Of ben je nog steeds dezelfde Marie als een paar jaar geleden?
Ik ben nog steeds mezelf. Ik denk dat ik me anders zou voelen als ik op tour zou zijn nu, en de situatie effectief zag groeien en mezelf voelde evolueren. Ik voel uiteindelijk wel nog altijd druk, want nu ik eindelijk kan doen wat ik wil, wil ik deze kans niet verknoeien.
Wat vind jij de ideale plek om naar je album te luisteren?
Er is geen ideale plek. Ik wil dat je het altijd luistert, in elk deel van je leven. Alleen, met andere mensen… overal! En je moet een goeie koptelefoon hebben! Zo kan je alle productielevels voelen. Ik heb zoveel tijd en moeite gestoken in deze shit, dus dat kunnen we niet zomaar verloren laten gaan! (lacht)
Als je if i could make it go quiet zou moeten vergelijken met een fruitsoort, welke zou het dan zijn en waarom?
Sowieso een passievrucht, want het is zowel heel zoet als zuur, en het smaakt heel goed.
Dat antwoord had ik niet verwacht.
Dat betekent dat we hier iets speciaals aan het doen zijn. Dit is anders dan de rest. Alles in deze wereld draait om de passievrucht.
Hopelijk hebben ze die volgend jaar in Ancienne Belgique, als je er speelt.
Ongetwijfeld. Ik kijk misschien nog het hardst uit naar die show, want Brussel heeft het beste eten van heel Europa! (lacht)
if i could make it go quiet verschijnt op 30 april. Op zondag 8 mei 2022 staat girl in red in een nu al uitverkochte Ancienne Belgique.
Ontdek nog meer muziek op onze Spotify.
