Met Lichen krijgen we het tweede volwaardige Dijf Sanders-project in net iets meer dan een jaar. Begin 2020 kwam Puja uit, de eclectische conceptplaat van Sanders over Nepal. Deze keer pakt hij het iets anders aan. Lichen is een verzameling van nummers die hij tussen 2016 en 2020 maakte, maar nooit het daglicht zagen. Ze werden oorspronkelijk gemaakt voor dansvoorstellingen, maar worden dus nu gebundeld op een ep. Dat is nieuw in de collectie van Sanders, die de laatste jaren vaak mooi samenhangende albums uitbracht. Ondanks dat de nummers niet geschreven werden om samen uit te brengen, slaagt hij er wel in om op Lichen consistent een mysterieuze en dramatische sfeer neer te zetten.
We kregen met “Stroking the Furnace” en “Swans on Drums” op voorhand twee nummers van deze collectie te horen. Die eerste is ook meteen de opener van Lichen. Daarop neemt inheemse percussie je mee op pad langs een lome beat, sfeerscheppende field recordings en mysterieuze synthesizers. Een opener die nog steeds blijft verbazen door zijn eigenwijze productie en originele geluiden. “Swans on Drums” volgt later op de ep en ook daarop weet Sanders met weinig elementen een unieke sfeer neer te zetten. Al is die sfeer op de tweede single een pak meer gespannen dan op het lome “Stroking the Furnace”. De percussie klinkt veel dreigender en de synths spannender. Dat geheel wordt alweer aangevuld met een handvol exotische samples en field recordings die je niet meteen kan plaatsen. “Swans on Drums” is een schoolvoorbeeld van hoe Sanders met zijn uitstekende productie akoestische elementen weet te mixen met electronica.
De rest van de ep klinkt veel meer ingetogen. Zo krijgen we op “Brothers Theme” eens een andere kant te horen van de multi-instrumentalist. Hij blaast zijn luisteraars weg met een intieme pianoballad. Gekke samples en exotische beats worden deze keer achterwege gelaten, maar op deze track bewijst Dijf Sanders dat hij zijn productie niet per se nodig heeft om te overtuigen. Ook afsluiter “Dynasty of Sparrows” mikt vooral op je gevoelige snaar. Een exotisch blaasinstrument dat we niet meteen thuis kunnen brengen neemt meer dan vier minuten lang de lead, aangevuld met intiem getokkel. Zoals eerder vermeld, werden heel wat van deze nummers geschreven voor dansvoorstellingen. Dat geeft een dramatische touch aan Lichen en die dramatiek bereikt op het slotnummer dan ook haar hoogtepunt. We leren heel wat nieuwe kanten kennen van Sanders op deze ep en daarmee kan hij ons wel bekoren.
Een absoluut hoogtepunt is “The Undergrowth”, een nummer waarop het ritme centraal staat. Een soort van sci-fi-achtige synthesizer bezorgt de luisteraar een minimalistische melodie en de rest van het nummer vult hij op met de meest willekeurige geluiden. Die lijken in het begin van het nummer zeer verrassend, maar naarmate dat nummer vordert, heb je door dat gekke samples als lopend water en andere niet te plaatsen klanken onderdeel zijn van het ritme van het nummer. Alweer ligt de focus op de filmische sfeer, die gedurende de hele ep blijven hangen. De creativiteit spat ervan af als je hoort hoe Sanders op “The Undergrowth” zijn ritme opbouwt. Hij blijft ons keer op keer verbazen met zijn eigenzinnige sound en meesterlijke productie.
Ondanks het merkbare feit dat deze nummers oorspronkelijk niet gemaakt zijn om samen te horen, neemt Dijf Sanders je alweer mee op een fantastisch verhaal. Lichen klinkt filmisch en mysterieus, alsof je zelf in een spannende film vast zit en er elk moment iemand achter jou kan staan. Spanning is dan ook de centrale sfeer op deze ep en die weet hij tot het uiterste te drijven. Met een minimum aan instrumenten maar een harddrive vol met exotische en spannende samples en field recordings weet Dijf Sanders ons alweer moeiteloos te overtuigen met een project waarop hij een andere kant van zichzelf laat zien dan we de voorbije jaren zagen. Wij kunnen alvast niet wachten om te zien waar Dijf Sanders ons mee naartoe neemt op zijn volgende project.
