De 101 beste singles van 2020

Gouge Away – “Consider”

Gouge Away bracht niet enkel de Pixiescover “Wave Of Mutilation” uit, maar kwam ook met een heerlijke nieuwe single “Consider”, waarbij frontvrouw Christina Michelle de longen weer heerlijk uit haar lijf schreeuwt. Deze posthardcoreband illustreert op een mooie muzikale manier dat het genre niet stervende is, en hoe kan dat nu beter dan met een stevige schijf die naar het einde rustig wegkabbelt?

Hania Rani – “Leaving”

Op “Leaving” brengt de Poolse pianiste en componiste Hania Rani een geluid naar voor dat ze geleidelijk aan steeds meer aan het ontwikkelen is en persoonlijk maakt. Haar gevoelig en vindingrijk pianospel verrijkt ze met subtiele elektronica en haar zachte stem die een prachtig verlengstuk zijn van haar muziek.

Hayley Williams – “Simmer”

Eerder dit jaar bracht Paramore frontvrouw Hayley Williams haar eerste soloplaat uit. “Simmer” was het eerste nummer dat we ervan te horen kregen en het was meteen een schot in de roos. Het indiepoplied ligt niet in de lijn van de muziek die ze met haar band maakt. Het klinkt wat donkerder en net dat maakt het aantrekkelijk. Door de subtiele productie wordt het contrastrijke nummer naar een hoger niveau getild.

Holly Humberstone – “Drop Dead”

We werden in 2020 verliefd op Holly Humberstone en kunnen ons inbeelden dat we lang niet de laatsten zullen zijn. Haar debuut-ep Falling Asleep at the Wheel werd unaniem goed onthaald, en als we een echt hoogtepunt moeten kiezen, dan is dat “Drop Dead”. De perfecte mix tussen pop, folk en indie, gecombineerd met een gouden stem en een fikse dosis oprechtheid. De ster van morgen is geboren.

Home Counties – “Redevelopment”

Wie naar onze winterslaapsessies keek tijdens de eerste lockdown, kon daar heel wat internationaal talent ontdekken. Een daarvan, Home Counties, bracht met het heerlijke “Redevelopment” een catchy en strak postpunkliedje uit. Deze debuutsingle beloofde veel goeds voor de band en dus hopen we ze volgend jaar echt aan het werk te zien.

Hudson Mohawke – “Sweet Silverskin”

Hudson Mohawke vond het dit jaar eens tijd om zijn harde schijf op te ruimen. Resultaat hiervan is het trio albums: B.B.H.E., Poom Gems en Airborne Lard. Hoewel ze allemaal vol staan met experimentele trapbeats, lichten we graag “Sweet Silverskin” vanop Poom Gems uit. De bassen klinken hier misschien net dat tikkeltje zachter, maar dit wordt goedgemaakt door de synths die HudMo op ons afvuurt. Wanneer de clubs weer open mogen is dit een nummer om de dansvloer te laten ontploffen.

IDK – “Cereal” (feat. JID, Kenny Mason & DJ Scheme)

Amerikaanse rapper en verhalenverteller IDK nodigde Spillage Village-oprichter JID, nieuwkomer Kenny Mason en beatmaker DJ Scheme uit om misschien wel hét hiphopnummer van het jaar te maken. “Cereal” werd een zelfverklaarde SubTrap-banger (’trap with subsistance’) waarin ‘cereal’ en ‘serial (killers)’ speels naast elkaar worden geplaatst. De ruige beat, de vliegensvlugge woordenwisselingen en het door JID verzorgde refrein, inclusief stemeffecten, complementeren elkaar tot een pareltje dat nog lang zal nazinderen.

illuminati hotties – “will i get cancelled if i write a song called, “if you were a man you’d be so cancelled””

“will i get cancelled if i write a song called, “if you were a man you’d be so cancelled”” is een lange titel voor een nummer dat 75 seconden duurt, maar toch barst het lied van de gevatte teksten en de energie. Het is een prima opener van illuminati hotties’ uitstekende en originele mixtape die ook dit jaar verscheen.

Inhaler – “When It Breaks”

Inhaler bracht het afgelopen jaar niet bijster veel muziek uit, maar de band lijkt wel afgestapt te zijn van haar ‘zoon van Bono’-imago. De beste single die de Britten in 2020 op de wereld loslieten was “When It Breaks”. Een mix van scheurende gitaren, een roepende frontman en een strak tempo zorgen ervoor dat de band nog eens een anthem op haar naam heeft staan. Doe daar nog eens bij dat het nummer heerlijk explosief binnenkomt en wij kijken nog wat meer uit naar het moment dat concerten terug tot de mogelijkheden behoren.

Jack Garratt – “Better”

Een van de laatste concerten die we voor het coronavirus toesloeg zagen, was dat van Jack Garratt. De Brit speelde toen in première zijn nieuwste plaat, en nog zonder dat we het nummer kenden, wisten we al dat “Better” in deze lijst terecht zou komen. De track barst van de plottwists, maar de rode draad blijft dat de vrolijkheid ervan afspat. Jack heeft zichzelf helemaal opnieuw uitgevonden, want na een lange depressie heeft hij op dit nummer duidelijk zijn spelplezier teruggevonden. Stilstaan is geen optie, want met “Better” wordt alles effectief beter.

JARV IS… – “House Music All Night Long”

Met Beyond the Pale bewees voormalig Pulpfrontman Jarvis Cocker hoe hij na jaren nog steeds de perikelen van een dronken eenzaat weet te ontwaren. Een week voordat alle clubs noodgedwongen vaarwel moesten zeggen tegen al het nachtlicht maakte Cocker onder zijn nieuwe project JARV IS… zijn absolute boomerhouseschijf. Ironisch genoeg gaat “House Music All Night Long” over woonkamerraves, niet door een dodelijk virus, wel door Cockers leeftijd. ‘Lost in the land of the living room / Adrift in a world of interiors / It’s serious’ werd een week later plots wel heel beladen, het nummer des te relevanter.

Jason Isbell and the 400 Unit – “Be Afraid”

Jason Isbell and the 400 Unit blijven in België en eigenlijk heel de wereld te veel onder de radar. Nochtans verscheen ook dit jaar met Reunions weer een geweldig americana-album waar bands als The War On Drugs jaloers op zouden zijn. “Be Afraid” viel daarbij als single het meest op en toont alle sterktes van Isbell in een kort, maar krachtig rockliedje.

Jayda G – “Both of Us”

Dit jaar kon er niet veel gedanst en gefeest worden, maar het aanstekelijke deephousenummer “Both of Us” van Jayda G kreeg ons deze zomer vlot thuis aan het dansen. De perfecte mix tussen een dansbare beat en een zwoele, emotionele sfeer.

Jessie Ware – “Ooh La La”

Met een catchy baslijn valt Jessie Ware hier met de deur in huis. Eerder dit jaar bracht de Britse een hoop funky disconummers uit en “Ooh La La” behoort zeker tot de beste. De discovibe doet terugdenken aan de jaren zeventig, terwijl de futuristische geluiden ons een blik op de toekomst gunnen. Voeg daar nog eens ietwat zwoele samenzang aan toe en rustig stilzitten wordt een uitdaging. Wanneer mogen we terug gaan dansen?

 

Jessy Lanza – “Lick in Heaven”

De Canadese producer Jessy Lanza weet ons altijd te verrassen. Dit jaar kwam ze met haar nieuwe album All the Time op de proppen, waar ook “Lick in Heaven” op staat: een paradijs voor liefhebbers van vintage synthpop, synthfunk en perfecte popproducties.

Joey Bada$$ – “No Explanation” (feat. Pusha T)

Hoewel Joey Bada$$ onlangs samen met Flatbush Zombies en the Underachievers de supergroep Beast Coast lanceerde bleef zijn eigen discografie de afgelopen twee jaar onaangevuld. Daar bracht Badmon in 2020 gelukkig verandering in met een bundel tracks in aanloop naar zijn derde studioalbum. “No Explanation” is Joey’s eerste samenwerking met Pusha T, een combinatie die absoluut blijkt te werken. Beide heren gooien harde lijnen die barsten van het zelfvertrouwen over een strakke klassieke beat. De symbiose van poëet Joey en straatrapper King Push tilt de track naar een hoger niveau en doet ons verlangen naar nieuw werk van het tweetal.

Jordana – “I’ll Take it Boring”

Jordana bracht het afgelopen jaar heel wat muziek uit, dus het beste nummer kiezen was een hele opgave. Toch zijn we het erover eens dat “I’ll Take it Boring” haar sterkste worp was. De Amerikaanse is nog jong, maar klinkt al bijzonder volwassen. Op dit nummer maakt ze heerlijke poprock, met hier en daar wat elektronische touches. Het tempo is lekker, de bassen klinken diep en ook die gitaartjes passen goed in het geheel. Doe daar nog eens bij dat Jordana zelf over een loepzuivere stem beschikt en het plaatje is compleet.

Kelly Lee Owens – “Melt!”

De Britse producer Kelly Lee Owens leverde met Inner Song opnieuw een indrukwekkend en ambitieus techhousealbum na. Het album staat vol creatieve en uitmuntende producties, maar als we er eentje mogen uitkiezen is het toch wel “Melt!”. Met haar lijvige technobeats en fluisterende stem maakte ze niet alleen een nummer dat een oorwurm van jewelste is, maar ook nog eens alertheid voor de klimaatsverandering wil oproepen.

The Killers – “Caution”

The Killers stond lange tijd bekend als de grootste kitsch die Las Vegas te bieden had, maar van dat vooroordeel is de band in 2020 afgestapt. Met het nieuwe Imploding the Mirage zeiden de Amerikanen alle glitter en glamour vaarwel en vonden ze zich helemaal opnieuw uit. Samen met Adam Gruciel (van The War on Drugs) sloeg The Killers een nieuwe weg in, waarin ze het perfecte evenwicht vonden tussen stadionbombast en indie. Het perfecte voorbeeld van die combinatie is “Caution”, waar Lindsey Buckingham (ex-Fleetwood Mac) zelfs nog instaat voor een fantastische gitaarsolo. The Killers 2.0 werd afgelopen jaar geboren en dat verdient een plekje in deze lijst.

King Gizzard & the Lizard Wizard – “Intrasport”

Met K.G. keerde King Gizzard & The Lizard Wizard voor het eerst terug naar een concept dat we al een keer eerder te horen kregen, al ging de verkenning van het microtonale universum op dit album een pak verder dan op Flying Microtonal Banana. Op “Intrasport” groef de band zo diep dat ze plots terechtkwam bij iets dat we het beste onder woorden kunnen brengen als Turkse acid house. Het is, zonder er verder veel woorden aan vuil te maken, lachwekkend geweldig. Geweldig lachwekkend ook trouwens, of alleszins een gezonde mix van beide.

Kutiman – “Elimi Tut” (feat. Melike Şahin)

Mocht Kutiman een even enthousiaste lobbymachine achter zich gehad hebben als Altın Gün, dan was een Grammynominatie niet geheel ondenkbaar geweest. Beide bands wagen zich immers aan een boeiende mix van psychedelische rock en Turkse folk die, ondanks de Israëlische afkomst van Kutiman, erg Anatolisch aanvoelt. Op “Elimi Tut” krijgen we de meest analoge variant van Kutimans swingende karakter te horen, en het Midden-Oosterse exotisme dat de single ademt werkt, in één woord, verslavend. De synths druppelen het nummer hier en daar trouwens zachtjes binnen en vullen de weelde heerlijk aan, als kers op de taart.

Ontdek meer op pagina 4!