Het was een vreemd jaar, 2020. Heel wat concerten gingen in rook op, festivals konden niet doorgaan en muziek werd uitgesteld. Toch zat onze industrie niet stil en verschenen er een heleboel mooie releases. Omdat we de bands van eigen bodem graag een duwtje in de rug geven, maken we opnieuw een afzonderlijke lijst van de beste Belgische albums. Om hen dit jaar extra in de bloemetjes te zetten en de aandacht te geven die ze verdienen, kozen we ervoor een top 25 samen te stellen; vijf extra plaatsjes dus tegenover vorig jaar. Ben je ook fan van hun muziek? Beluister ze, download ze en koop ze om zo hun verschrikkelijk jaar toch iets beter te maken!
25. Fake Indians – Pest
Voor de betere psychedelische rock moeten we niet altijd naar Australië trekken. In ons eigenste Sydney aan de Schelde vinden we Fake Indians terug, dat met The Pest een plaat uitbracht die onze trommelvliezen haast doorboort. Op deze gepolijste verzameling van oude demo’s zoekt de band zijn plaats tussen punk, psychedelische rock en keihard genreloos rammen op gitaren en drumstellen. En dat rammen lijkt te werken, hoewel we ervan overtuigd zijn dat de Antwerpenaren enkele plaatsen hoger hadden gestaan als er wat meer variatie terug te vinden was in het luide gebeuren. Zo horen we fijne afwisselingen in bijvoorbeeld tempo en het gebruik van galm bij het op elkaar volgende “Cheyenne” en “Lidl Fucks”, maar is dat toch net te weinig om na meerdere luisterbeurten verassend te blijven. Dit doet echter geen afbreuk aan het feit dat Fake Indians met The Pest een stevige, indrukwekkende debuutplaat afleverde. Waar deze band volgend jaar ook naartoe trekt, wij zullen er alleszins terug te vinden zijn in een of andere moshpit.
24. Glass Museum – Reykjavik
Het Brusselse duo Antoine Flipo en Martin Grégoire benadrukt met Reykjavik nog maar eens hoeveel getalenteerde jazzbands ons land rijk is. Glass Museum balanceert met dit album op het randje tussen de zachte, orkestrale jazz enerzijds en vernieuwing met meer experimentele en elektronische klanken anderzijds. Sluit je ogen en laat Reykjavik je meevoeren van de hoogste bergtoppen naar de diepste grotten en alles ertussenin. Een reis naar IJsland was nog nooit zo goedkoop en klonk nog nooit zo mooi, met dank aan de heren van Glass Museum.
23. Ansatz Der Machine – Burial Songs
Waar muziek voor velen in 2020 een houvast bood, bezorgde Ansatz Der Maschine ons met Burial Songs een plaat om ook sombere momentjes een plek te geven. Nadat dit project oorspronkelijk begon met het duo Mathijs Bertel en Alexander Baert, werd er intussen plaatsgemaakt voor maar liefst zes extra leden, gaande van geluidstechniekers, over blazers, tot strijkers. Deze combinaties resulteren in indrukwekkende soundscapes die de gelaagdheid van emoties op een wonderbaarlijke manier in kaart brengen. In die gelaagdheid vinden we, naast de zware thema’s die dit album omvat, echter ook hoopvolle composities terug. Zo combineert “Deerhunter” opbeurende percussiepatronen met weemoedige blazers en hebben de vocalen op “Falling Down” tegelijkertijd een zwaar, maar ook haast vrolijk aspect. Het zijn die melancholische contrasten die maken dat Burial Songs zijn plaatsje in deze lijst meer dan verdient.
22. Arabnormal – Arabnormal
Het klinkt een beetje als The Hickey Underworld en bestaat uit frontman Younes Faltakh en bassist Jonas Govaerts van The Hickey Underworld, maar toch is Arabnormal niet gewoon The Hickey Underworld 2.0. Aangevuld met Millionaire-gitarist Sjoerd Bruil en Niek Meul van Das Pop weet Faltakh zichzelf opnieuw uit te vinden, al komt zijn motor traag op gang. Na het striemende “Bodyguard” en het korte, maar krachtige “Toy” is er echter geen houden meer aan. “Digital Veil” is een wolf verkleed in een poppy schaapsvacht, “Bubble” botst alle kanten uit en in “Hall of Mirrors” probeert de man zichzelf te herkennen in de spiegel. Arabnormal weet misschien nog niet goed welke kant het uit wil, maar één ding is alvast duidelijk: waar Younes Faltakh ook gaat, hij laat steevast een spoor van striemende gitaren en schor geschreeuwde kelen na.
21. Tessa Dixson – Genesis
Sinds ze De Nieuwe Lichting heeft gewonnen, is Tessa Dixson geen onbekende meer in het Belgische muzieklandschap. Al van voor haar deelname aan die wedstrijd volgden wij de Belgisch-Britse zangeres. In 2019 scoorde ze enkele radiohits, maar die vinden we niet terug op haar eerste album. Voor Genesis begon de muzikante met een schone lei en die kleurt ze doorheen haar plaat steeds anders in. Waar het ene nummer zeer ingetogen is, straalt het andere net energie uit. Bepaalde elementen (zoals een viool) komen meerdere keren aan bod doorheen de plaat, maar door die telkens op een andere manier te gebruiken, blijft het geheel fris aanvoelen. Doorheen haar debuutalbum komt Tessa Dixson verschillende keren verrassend uit de hoek en zo staat ze net niet in onze top 20.
20. Roedel – 247
2020 was het jaar waarin het vijfkoppig hiphopcollectief Roedel hun tweede plaat 247 uitbracht. Het muzikaal project van Luie Louis, Mitxelena, Rikky Rozay, Stef en tusais is sinds Hondsdolheid (2018) volwassener geworden. Het resultaat van deze rijping is dat de Antwerpenaren dit jaar een van de beste Nederlandstalige hiphopplaten hebben gecreëerd. 247 wordt gekenmerkt door puurheid, eerlijke rapteksten en strakke beats. De vijf Antwerpse honden hebben elk hun eigen unieke stijl, wat resulteert in de nodige muzikale afwisseling. Dit wil echter niet zeggen dat hun tweede plaat een kakofonie aan klanken bevat. We durven zelfs het tegendeel te beweren: 247 klinkt bijzonder dynamisch en aanstekelijk. Straf geblaf!
19. UM! – UM!
We kunnen niemand die even Google moest raadplegen iets verwijten toen Umi Defoort de eerste keer in de studio van De Slimste Mens ter Wereld verscheen. Tot voor kort wou de sympathieke Brusselaar met West-Vlaamse roots namelijk liever op de achtergrond blijven. Naast het buitenaardse “ENELIX” in 2018 bracht de producer en dj van Vlaamse rapkeizer Zwangere Guy geen enkel nummer uit. Tot 2020 dus. Zelfs op zijn gelijknamige debuutplaat weigert UM! om alle aandacht op te eisen, dus hij nodigde zowat de helft van de Belgische hiphoptop uit om de show voor hem te stelen. Zijn gevarieerde selectie van beats op maat en gastartiesten (onder andere Glints, Blu Samu en ZG himself) getuigt van goede smaak, en vormt een mooie representatie van het beste dat onze scène te bieden heeft!
18. Bombataz – Olympics of Love
Vorig najaar bestempelde Red Bull Elektropedia de Brusselse synthpopband Bombataz als meest beloftevolle artiest. Ondanks de coronaperikelen die dit jaar kenmerkten, wisten de Brusselaars deze grote woorden eer aan te doen met Olympics of Love. Met dit langverwachte debuutalbum kende de band een overgang van het krankzinnige autotunegesjoemel en de rondstuiterende structuren, kenmerkend voor ep ¡Kapao!, naar een grotere focus op popsongs, zonder daarbij hun op de dansvloeren gerichte synthgekte te verwaarlozen. Olympics of Love werd hierdoor een plaat vol smaakvolle deuntjes om vingers en dansbenen bij af te likken. Dat we ontiegelijk hard uitkijken naar hun post-corona optredens is al lang geen geheim meer. We smeren onze kuiten alvast in.
17. Shht – Noneketanu
Shht wist zich in 2018 op de kaart te zetten met de flipperkastrock van Love Love Love. Twee jaar later bezorgde de geflipte Gentse cultband eindelijk hun gretig ontvangen langverwachte tweede, waarvan we nog steeds popelen de vooruitgeschoven releaseshow te beleven. Shht komt dan ook het best tot zijn recht op podium, bij voorkeur eentje met dansvloer. Hun live-energie is van een kaliber dat enigszins moeilijk te vertalen is naar een plaat. Initieel lijkt dit ook een struikelblok voor Noneketanu, een woord dat enkel bestaat in het univershhtum, maar die tweede langspeler kent zijn sterktes op andere gebieden. Deze liefdesharmonie herbergt namelijk beduidend langere nummers, laat veel ademruimte voor experiment en stuitert roekeloos alle kanten op. De variëteit is groot, van het dreigend ingetogen “Magic Man” tot het bikkelharde “Sosume”, van het feestende “Noneketanu” tot het, tja, epische “Epos”. Deze nog diversere Shht op Noneketanu zorgt ervoor dat we hen niet het zwijgen willen opleggen. Integendeel!
(Ontdek albums 16 tot 1 op de volgende pagina!)
