Girlbands zijn iets van alle tijden. In de jaren zestig hadden we bijvoorbeeld The Supremes en rond de eeuwwisseling onder meer Destiny’s Child en Spice Girls. Net als bij een hoop boybands gingen ook bij die drie girlbands verschillende leden zich focussen op een solocarrière, maar bij Little Mix is dat net iets anders. Die groep werd in 2012 tijdens The X Factor gevormd en kent sindsdien dezelfde samenstelling. Jesy Nelson, Leigh-Anne Pinnock, Perrie Edwards en Jade Thirlwall zingen al van dag één over uiteenlopende onderwerpen waaronder liefde en zelfliefde, maar ook steeds meer over feminisme.
Feminisme houdt ook in dat vrouwen het recht in eigen handen nemen en dat doet Little Mix sinds dit jaar nog net iets meer. Toen de groep van LM5, het vorige album, een feministisch statement wou maken, werkte het label (onder leiding van Simon Cowell) niet bepaald mee en besloot het viertal van maatschappij te veranderen. Little Mix zou nu iets meer hun eigen zin kunnen doen. Daarom hadden we van Confetti verwacht dat het anders zou klinken en dat de girlpower ervan af zou spatten.
‘I don’t do what Simon says’ is allicht de meest opvallende verwijzing naar dit verhaal en is afkomstig van “Not a Pop Song”. Dat lied gaat over de weinige vrijheid die Little Mix had onder Cowells gezag. Hierop zingen de vrouwen dat het nummer niet alweer een liefdesliedje is en dat er niet voor de zoveelste keer over feesten wordt gezongen. Het is een ‘fuck you’ naar iedereen die Little Mix omschrijft als een zoveelste girlgroep die brave bubblegum pop brengt zonder al te veel eigenheid.
Ondanks dat we Little Mix graag op het woord geloven, gaan we toch niet akkoord met wat ze op “Not a Pop Song” zingen. Confetti gaat grotendeels over liefde en ook feestjes worden hier en daar aangehaald. “My Love Won’t Let You Down”, “Breathe” en “Holiday” zijn heel duidelijk liefdesliedjes, maar ook op heel wat andere nummers wordt dat thema aangekaart. Op de eerder vermeldde nummers worden weinig originele teksten veelal gecombineerd met voorspelbare muziek, waardoor er weinig spannends gebeurt.
Er wordt ook gezongen over seks, zoals op “Rendezvous”. Afspreken en zonder meer seks hebben is het doel van de date. Ook “Nothing But My Feelings” gaat over diezelfde activiteit, maar zoals de titel verklapt, zijn er deze keer wel gevoelens aan verbonden. Volgens Jade is het een van de meest ‘empowering’ nummers op het album. Toch blijft het voor ons net iets te vaag om écht een statement uit te dragen.
Hier en daar wordt er wel een duidelijke boodschap gemaakt, zoals op “Gloves Up”. Daar zingen de vrouwen over relschoppen en dat ze doelgericht het gevecht durven aangaan. Tekstueel slagen de dames hier in hun opzet, maar in combinatie met de muziek slaat het gewoon niet aan. Een nummer dat wél aanslaat, maar ook niet al te origineel is, is “Break Up Song”. Ja, het lied gaat allicht gewoon over het einde van een romantische relatie, maar het zou ook over de relatie met hun vorige platenlabel kunnen gaan. Ze willen de tijd niet meer terugdraaien en laten zo Simon Cowell definitief achter zich. Of zoeken we het nu te ver?
Nu rest er ons nog de olifant in de kamer te benoemen. Little Mix ging weg bij Cowell omdat de groep niet haar eigen zin kon doen. Als luisteraar verwacht je dan dat er iets vernieuwends komt, maar Confetti klinkt gewoon hetzelfde als voorgaande albums. Bovendien straalt het weinig eigenheid uit. Hoe komt dat? Leigh-Anne en Jade schreven slechts mee aan een handjevol nummers en een aantal keer kregen ze nog de hulp van Perrie. (Waar is Jesy?) Als je zelf niet aan je muziek schrijft, kan je daar logischerwijs je verhaal niet in kwijt. Dat is hoorbaar.
Intussen ziet het er haast naar uit dat Little Mix met KAMILLE een onofficieel vijfde lid heeft. De Britse schrijft al sinds 2013 mee aan de muziek van Little Mix – veel frequenter dan de leden zelf. Ze leverde bijdrages aan een aantal van hun grootste hits en beste nummers. Ook deze keer werden een aantal van de betere nummer geschreven door KAMILLE en we vragen ons af waarom ze Perrie, Jade, Leigh-Anne en Jesy nog niet bijstaat achter de microfoon en tijdens optredens. Zingen kan ze immers ook. Toch hemelen we de artieste niet helemaal op, want ook “Happiness” is van haar hand, en dat lied durven we gerust als platte pop omschrijven.
Confetti is het zesde album van Little Mix in nog geen tien jaar tijd en het is er wat aan te voelen. De sound van de girlband is nog niet al te veel geëvolueerd en ondanks dat er een aantal nummers op de langspeler staan die het zonder veel moeite tot hit kunnen schoppen, lopen wij er niet warm van. We missen niet alleen eigenheid, maar vaak ook wat diepgang. De muziek bevat geen elementen die typisch zijn voor dit album of zelfs voor deze groep, en de teksten zijn regelmatig wat vaag. Hier en daar wordt er een duidelijke boodschap uitgedragen, maar vaak lijkt er dan iets anders niet helemaal juist te zitten.
Als je van platenmaatschappij verandert omdat je een feministisch album wil maken, dan verwachten we een een album dat niet alleen feminisme schreeuwt, maar ook iets dat anders klinkt dan voorgaand werk. Onze tip aan Little Mix: neem een aantal jaar pauze en probeer daarin individueel te herbronnen. Begin desnoods toch met soloprojecten, om vervolgens samen iets te maken dat effectief nieuw is.
Facebook / Instagram / Twitter / Website
Ontdek nog meer muziek op onze Spotify.
