Sam Smith verwarmde in de eerste helft van het vorige decennium voor het eerst de wereld met een mooie stem, die tot zijn recht kwam op onder meer “Stay with Me” en “I’m Not the Only One”. Sindsdien maakte de artiest een hele ontwikkeling door. Op The Thrill of it All kwam die naar buiten met een soulvolle versie van pop en dat had onder meer “Pray” en “Too Good at Goodbyes” als gevolg. Nog tijdens de tournee waarop de tweede langspeler werd voorgesteld kwam er een eerste uiterst dansbare single. “Promises” met Calvin Harris werd opgevolgd door het zwoele “Dancing with a Stranger” met Normani en “How Do You Sleep?”. Die laatste twee werden in 2019 uitgebracht en in dat jaar had Smith verschillende keren groot nieuws. Naast het meedelen dat die zich voortaan als non-binair identificeert, werd er ook een derde langspeler aangekondigd.
Het derde album, dat To Die For zou heten, stond gepland te verschijnen op 1 mei, maar Sam Smith voelde zich niet comfortabel bij het feit dat hun muziek zoveel over de dood ging, terwijl er door de pandemie zoveel mensen sterven. De afgelopen maanden liet de Brit een frisse wind waaien door To Die For en zo veranderde de plaat langzaamaan in Love Goes. Voor album 3.1 werden alle voorgaande singles aan de kant geschoven en zo zijn, naast de eerder vermelde songs, ook het prachtige “Fire on Fire” en het hartverwarmende “To Die For” te vinden onder de noemer van bonustrack.
Afgaande op alle voorgaande singles (en dat zijn er veel) hadden we gedacht dat Love Goes een dansbaar album zou zijn. Hoewel er zeker een aantal dergelijke nummers op staan, blijken we het toch deels bij het verkeerde eind te hebben gehad. Waar iedereen meteen een lekkere beat verwachtte opent Sam Smith met een a capella lied. Smith zingt dat die dingen probeert, op hun gezicht valt, spijt heeft, maar daarnaast vrij en jong is. Het ingetogen lied heeft iets weg van de ‘je leeft maar één keer’-mentaliteit en op opener “Young” wordt er gezongen vanuit het perspectief van een jong persoon. Op de afsluiter (nog voor het bonusmateriaal) kijkt Smith terug op het kind zijn, alsof die doorheen Love Goes opgegroeid is.
Melancholisch terugkijken op hun jeugd doet Sam Smith niet op “Kids Again”. Net als vele andere liedjes gaat ook deze over het einde van een relatie. Doorheen Love Goes gaat de zanger daar anders mee om en worden andere kanten van een relatiebreuk belicht. Zo wenst de zanger hun ex-partner het beste met een nieuwe geliefde op “Another One” en op “Diamonds” wordt er gezongen over een materialistische ex die alleen bij hen bleef voor hun geld, bekendheid en diamanten. Op “Forgive Myself” zoekt de Brit dan weer de schuld bij zichzelf. Smith weet dat die genoeg heeft gedaan en dat de ex-geliefde er niet meer is, ondanks dat hij soms nog in dromen opduikt. Onder meer op deze rustige pianoballade legt de zanger hun hart bloot, maar ook op heel wat andere nummers komt Smith met herkenbare teksten naar buiten.
Hier en daar is er ruimte voor wat humor. Op het moment dat Smith ‘Suddenly there’s violins and movie scenes’ zingt verschijnen er net wat strijkers die de elektronische muziek vergezellen. Onder meer op “So Serious” worden elektronica en strijkers gecombineerd waardoor de eerder ‘koele’ muziek wat opgewarmd wordt. Ook zonder strijkers weet Sam Smith hun muziek gelaagd te maken. Zo zit “Another One” zeer goed in elkaar en zijn het de kleine toevoegingen die het naar een hoger niveau tillen. Het is niet het enige lied met een atypische opbouw; tegen de verwachtingen in eindigt het zeer rustig. Ook op het voor Céline Dion geschreven “For the Lover That I Lost” verwacht je een groot en dramatisch einde, maar er wordt juist een ingetogen coda aan gebreid. Onverwachte wendingen vinden hier en daar dus plaats en ook met details in de muziek weet Smith het interessant te houden.
“My Oasis” was een leuke single waarop Smith samen met Nigeriaan Burna Boy een leuke mix tussen pop en r&b deed ontstaan. De donkere ritmes worden op het dansbare lied uitgebalanceerd door lichte belletjes. Evenzeer een hoogtepunt is de samenwerking met singer-songwriter Labrinth, “Love Goes”. Het begint met een rustige piano waar na verloop van tijd een stevige beat bijkomt. Na een minuut begint Labrinth te zingen en wat later neemt Sam Smith het over. Heel buitengewoon is dat op zich niet, maar het geheel bouwt langzaamaan op en als luisteraar voel je de spanning toenemen. Net wanneer je denkt dat het gedaan is wordt je verrast door blazers. Eens die beat terug is wordt stilzitten een uitdaging, maar op “Dance (‘Til You Love Someone Else)” is die nog groter. Ondanks dat de zanger wat schel klinkt is de beat onweerstaanbaar. Ook dit nummer is zeker en vast een hoogtepunt en we kunnen niet wachten om hier in een club op te dansen.
In aanloop van Sam Smiths derde album kregen we een hoop dansbare singles te horen, waardoor we ervan uitgingen dat Love Goes een popplaat zou worden waarop we onze benen goed zouden kunnen losgooien. Er staan zeker en vast liedjes op waarop dat kan en het zelfs een vereiste lijkt. Daarnaast verrast Smith (opnieuw) met ingetogen nummers en niet alleen op die pianoballades voelen er strijkers extra sfeer toe. De eerder elektronische muziek is veelal gelaagd en de strijkers vinden ook naar die songs hun weg. Smith voegt bovendien hier en daar leuke details of wat humor toe aan hun muziek, en ook doordat die zo nu en dan voor een atypische opbouw kiest, blijft het leuk om te luisteren.
Facebook / Instagram / Website
Ontdek nog meer muziek op onze Spotify.
