Enige tijd geleden werd The Pink Lemons al getipt als onze zalm van de maand. De groep uit Sint-Truiden trok toen onze aandacht met zijn zomerse indiepop. In de lijn van hun kleurrijke naam, brengt het jonge viertal een frisse limonade met een shot funk. Vorig jaar zag hun eerste ep Not So Pink het daglicht, waarmee ze het onder andere al tot het voorprogramma van Gus Dapperton in de AB schopten. Opvolger Saturday Ease is ondertussen een feit.
We horen al meteen meer pit op Saturday Ease dan op vorig werk. De titeltrack is een knaller vol leuke verrassingen die ons helemaal in een opgewekte stemming krijgt. Het onmiskenbaar groovy kantje valt hier niet te negeren. Vlotjes bewegen we mee op de aanstekelijke ritmes in combinatie met de dansbare baslijnen. Live zal dit ongetwijfeld zijn vruchten afwerpen en het publiek meezuigen in een zomers feestje, iets waar we in volle afwachting naar uitkijken.
Dit feestje maakt vervolgens plaats voor een vleugje weemoed. Het melancholisch geladen “Sweater” – met een plezierig bijhorend clipje – begint eerder droevig om daarna met een krachtige eindspurt af te sluiten; over een sterke break-upsong gesproken. Dit geldt ook voor het mooie “Plateau”, gekleurd door treurige toetsen met op het einde nog een scheurende gitaarsolo. De opbouw naar de pittige climax zit hier goed ineen en we worden moeiteloos meegesleurd in een mistroostige sfeer. De groep weet ook in een rustiger nummer onze aandacht erbij te houden en doet dat met klasse.
De tristesse is evenwele slechts van korte duur. Op de resterende nummers horen we weer dat aanstekelijke groovy kantje en worden de koude herfstdagen roze ingekleurd. Ook het speelse “Baby, Let’s Funk Tonight”, dat vol leuke breaks zit, weet te boeien. Hier krijgt de plezierige stem van frontvrouw Jessica King versterking van gitarist Neil Claes en zorgen ze zo voor een fris klinkende samenwerking.
De citroenen die het viertal voor deze plaat plukten, bleken smaakvol te zijn. De aanstekelijke ritmesectie wordt aangevuld met enerzijds plezierige, anderzijds scheurende gitaren die de sterk opgebouwde nummers vol leuke plottwists naar een hoger niveau tillen. Hoewel Saturday Ease enorm groovet en het funkgehalte hoog ligt, is er ook plaats voor kwetsbaarheid op de rustigere nummers. Zowel het pittig kantje als de melancholiek gaat de band goed af. Geen zure citroensmaken hier, enkel zoetigheid.
Ontdek nog meer nieuwe muziek op onze Spotify.
