Sports Team – Deep Down Happy (★★★★): Plankgas met een rammelbak

Het is natuurlijk altijd met twee woorden spreken als er een beginnend indierockbandje al redelijk vroeg mooie dingen laat horen, maar bij Sports Team was het vrijwel meteen duidelijk dat er een rooskleurige toekomst zat aan te komen. Hun weg naar de top kwam begin vorig jaar in elk geval in een serieuze stroomversnelling. Studio Brussel kroonde “M5” tot eerste Catch of the Day ooit en toen ging de bal aan het rollen. Op slechts een paar maanden tijd speelden Alex Rice en co het klaar om de Main Stage van Rock Werchter te openen, Crammerock plat te spelen en een aantal nummers in première te laten gaan op het grote BBC Radio 1… en dat allemaal zonder album. Ook daar komt nu verandering in, want Deep Down Happy ligt nu eindelijk in de digitale winkelrekken. Weliswaar twee weken vroeger dan initieel bedoeld, maar wie zijn wij om daar moeilijk over te doen?

Als jonge band heeft het zestal dus al heel wat hoogtepunten bereikt, dus is het niet zo raar dat de verwachtingen voor de debuutplaat redelijk hoog liggen. Wel, we moeten zeggen dat Sports Team de beloofde lat heeft gehaald. Dat komt langs één kant waarschijnlijk door het feit dat zeven van de twaalf nummers al te ontdekken waren in de wondere wereld van Spotify, YouTube en alle andere streamingsdiensten. Langs de andere kant klinken die ‘echt’ nieuwe nummers ook wel lekker. De combinatie van die twee resulteert in Deep Down Happy. Eigenlijk precies wat we van de Britten konden verwachten: rauw, rammelend en vooral de nodige dosis humor.

Openingstrack “Lander” zou zomaar eens de muzikale vertaling van de uitdrukking ‘iemand meteen bij de keel grijpen’ kunnen zijn. ‘Oh you’ve been waiting for a while’ horen we Rob Knaggs – die voor de gelegenheid even achter de microfoon plaatsneemt – meteen in onze koptelefoon brullen, terwijl de scheurende indiegitaartjes ons om de oren vliegen. Dit nummer lijkt wel gemaakt om grote zalen of weides plat te spelen; en of we de refreinen willen meebrullen. Het gaspedaal wordt tot beneden ingedrukt, Sports Team style. De toon is gezet, maar de Britten zijn nog niet van plan om ons nekvel los te laten. Met “Here It Comes Again” staat er al een volgend energiebommetje klaar. Het tempo schiet nog wat meer de lucht in en onze mondhoeken gaan spontaan dezelfde richting uit. Dit is de kant van Sports Team waar we zo van houden.

Twaalf nummers lang zo’n hoog tempo aanhouden, dat is zelfs voor deze band iets te veel van het goede. Of toch niet? Met een titel als “Feels Like Fun” moet je die naam toch wel alle eer aan doen? Fun is het zeker en vast, rammelend langs alle kanten, maar over het algemeen blijven we een beetje op onze honger zitten. Gelukkig zou Sports Team zichzelf niet zijn als er niet één of andere plottwist in de song verborgen zat. De laatste handvol seconden slaat de sfeer helemaal om en klinkt de band furieus als nooit tevoren. Een verborgen kantje dat we nog wel eens opnieuw willen tegenkomen. Het zal in elk geval voor een volgende keer zijn, want eenzelfde opwelling horen we jammer genoeg niet meer terug. Op “Camel Crew” lijken de Britten er wel een gooi naar te doen, maar al bij al blijft het hier iets te braaf. Over het algemeen wel een leuk nummertje, maar die rauwe Sports Team-eigenheid ontbreekt een beetje.

Zo’n debuutplaat is natuurlijk altijd een beetje zoeken naar je sound. Dat is op Deep Down Happy niet anders. We krijgen heel wat verschillende facetten van Sports Team te horen, waarvan de één al wat beter uitpakt dan de ander. Op laatste single “Long Hot Summer” ging het zestal bijvoorbeeld de trage, intiemere toer op. Nu ja, buiten die groovy baslijn vinden wij er eerlijk gezegd niet al te veel aan. Doe ons dan maar die groove op “Going Soft“. De sfeer slaat om de haverklap om en het is een perfect voorbeeld van wat de muziek van de mannen en vrouw nu eigenlijk voorstelt. Alles lijkt zo losjes en gammel aan elkaar te hangen, maar toch staat het nummer er als een huis.

Maar goed, genoeg serieusheid. Hoog tijd om eens te lachen, want dat is toch ook waar Sports Team voor staat? Het had allemaal zo mooi kunnen zijn. Een relatie hebben zoals Ashton Kutcher en Demi Moore. Iets waar menig koppel van droomt, alsook iets waar Sports Team op lyrische wijze de draak mee steekt op “Kutcher”. Het nummer krijgt een eervol plekje op de debuutplaat, want met deze song – één van de eerste die de band ooit uitbracht – werd de weg naar de top ingezet. “Here’s the Thing” is dan weer actueler dan ooit te voren. ‘You can trust a man who wears a suit and tie / It’s all just lies, lies, lies, lies’, horen we onder andere. Daarnaast krijgen we ook nog heel wat foute gezegdes over politiek, liefde en het leven. Een schop tegen de schenen van de maatschappij dus, maar wie zijn wij om te zeggen dat die niet verdiend is.

Het zestal besluit eruit te gaan met een knal. Op “The Races” kunnen we nog even losgaan en gezamenlijk de ‘la la la’s’ meebrullen, maar het is pas met ‘Born Sugar” dat de eindspurt definitief wordt ingezet. Op de één of andere manier valt dit nummer een beetje buiten de toon van de rest van de plaat, maar langs de andere kant is dit ook honderd procent Sports Team. Voor het eerst lijkt Alex wat melodieuzer te zingen – voor zover we zijn nonchalant gepraat zo kunnen noemen – en worden we meegenomen op een bijzonder leuke trip. “Born Sugar” blijft lekker hangen, maar is slechts een voorproefje. Op “Stations off the Cross” wordt het gaspedaal nog een laatste keer helemaal ingedrukt. Een catchy baslijn en wat chaotische gitaren lijken een lange tijd niet meer te doen dan enkel dreigen, maar na verloop van tijd geeft de rammelbak nog een laatste keer plankgas.

‘If you wanna find love, you can always come to London.’ Met die – bijna profetische – woorden eindigt Deep Down Happy. Een debuutplaat waarvan we eigenlijk perfect wisten hoe die zou klinken, maar toch vol plottwists zat. Een debuutplaat waarop scheurende indiegitaren schering en inslag zijn, waarop humor en furiositeit hand in hand gaan en waarop we vooral het speelplezier bijna zelf kunnen voelen. De muziek van Sports Team vergelijken met een rammelbak is verre van een belediging. Het is een compliment, en zeker wanneer de Britten plankgas geven. Daarom is ons antwoord op Alex’ laatste woorden: We komen graag naar Londen, want dat is waar Sports Team is. En dan nog het liefst van al met plankgas in een rammelbak.

Facebook / Instagram / Twitter / Website

Ontdek nog meer muziek op onze Spotify.