Uitgelicht

De 50 beste albums van 2017

Uitgelicht

De 50 beste albums van 2017

10. Mount Kimbie – Love What Survives

Op Mount Kimbie valt geen label te plakken. Waar het Britse elektroduo in hun eerdere albums pioniers waren in elektronische muziek, gaat de band met Love What Survives een volledig andere kant op. Gelukkig levert dat een verrassend prikkelend eindresultaat op, in tegenstelling tot een zekere andere band. *Kuch* Arcade Fire, *kuch*. Maar wat Love What Survives precies zo geweldig maakt, zijn de onverwachte, sonische eerder botsende samenwerkingen met King Krule, Micachu, Andrea Balency en oud-medewerker James Blake. De samenwerking met King Krule in “Blue Train Lines” is een van de meest bekroonde post-punknummers waar elektronische drums, zoemende achtergronddrones en de rap als een puzzel in elkaar passen. “Marilyn”, het collab-nummer met Micachu zindert nog lang na door de mantrische teksten (‘I’m looking up at you, yeah / Are you looking up at me, yeah?’) en de zachte tonen van de kalimba die als de scherven van een gebroken vaas verspreid zijn doorheen het nummer. Maar het is vooral de samenwerking met James Blake die hier de show weet te stelen. De rijke elektronische texturen, de bitterzoete stem van Blake, de opgewekte en daarna mistroostige beats in “We Go Home Together” en “How We Got By” storten de band in één klap in spannend, onbekend muzikaal gebied. En dan besef je dat Love What Survives met 39 minuten een veel te kort album is.

9. King Krule – The OOZ

Amper 23 jaar en Archy Marshall aka King Krule bracht ons reeds twee langspelers, waarvan één onder eigen naam, en vele losse releases onder al even veel verschillende pseudoniemen. Tijd voor een nieuw volwaardig album als King Krule. Hoewel altijd even duister brengt hij met The Ooz een nog persoonlijkere plaat die opnieuw onder geen genre vast te nagelen valt. Zoals Archy het zelf verwoordt, The Ooz staat voor alles wat vies is aan de mens, al het snot en slijm in ons lichaam dat zijn weg naar buiten zoekt. We krijgen een rauwe, met tijden voyeuristische inkijk in zijn hoofd, al het donkerste gal uit Marshall vindt op geniale wijze zijn weg naar buiten op dit album. En hij maakt het ons onmogelijk weg te kijken.

8. Sampha – Process

2017 was het jaar dat het Britse r&b-snoepje Sampha zijn eerste volwaardige album Process uitbracht. Bekend als producer van onder andere SBTRKT, Drake, Solange, Kanye West en Frank Ocean, toverde hij zijn talent samen met zijn typerende stem om in tien steengoede nummers. Het is niet voor niets dat wij deze pareltjes beloonden met een straffe achtste plaats. Minimalistische songs wisselde hij af met elektronisch geweld, emotionele ballades met vrolijke beats en wanorde met coherentie. Sampha toonde dat je over verlies en sterfelijkheid liedjes kunt schrijven zónder dat de luisteraars in tranen uitbarsten. Bovendien slaagt hij erin om dansen te combineren met wegdromen, een ogenschijnlijke paradox die enkel een groot artiest kan weerleggen.

7. Spinvis – Trein Vuur Dageraad

“Misschien weet ik pas binnen vijf jaar waar Trein Vuur Dageraad echt over gaat,’ biechtte Erik de Jong van Spinvis nog op in een interview op Dansende Beren. Als de frontman en voornaamste liedjessmid zich graag in mysterie hult, dreigt de muziek al snel een ondoordringbaar en abstract iets te worden, maar Spinvis verpakt zijn geheimen in kraakheldere nummers vol arrangementen. Trein Vuur Dageraad is een plakboek van verhalen die De Jong doorheen de jaren verzamelde en verwerkte in een collage van plaatsen, personages en gebeurtenissen doorheen de tijd. Met kleine verhalen en grote arrangementen (strijkers, trompetten, gitaren, piano) weet De Jong onze kleine wereld helemaal te vatten in veertien snapshots. Vijftien jaar na het debuut klimt Spinvis hoger dan ooit te voren en dat is al een triomf op zich.

6. The War On Drugs – A Deeper Understanding

Luisteren naar de nieuwe The War On Drugs voelt als een melancholische lang uitgerekte sepia roadtrip waarbij de tijd soms wel even stil lijkt te staan. Op A Deeper Understanding weet de band een nog dieper en breder geluid te creëren dan op hun vorige plaat Lost In The Dream. Meer gitaren, meer toetsen en het constante terugkerende drumritme wat alsmaar vooruitgaat. De pareltjes van het album? De opener van de plaat “Up All Night” met de intense scheurende gitaarsolo. Het 11 minuten vooruit kabbelende “Thinking Of A Place”. De emotionele rollercoaster genaamd “Strangest Thing” die muzikaal alle kanten op gaat. En niet te vergeten, ”Pain” waarop Adam Granduciel je diep weet te raken met zijn kwetsbare openhartige tekst. A Deeper Understanding is een pijnlijk goed en sterk gelaagd album. Geen wonder dat deze prachtplaat onze top 10 heeft gehaald.

5. Mac DeMarco – This Old Dog

Canadese lolbroek Mac DeMarco kroonde zich met albums als 2 en Salad Days tot koning van de slacker rock. Op This Old Dog laat Mac een kant van hem zien die we nog niet gehoord hebben. De jizzjazz zoals Mac zijn stijl zelf omschrijft, is nog steeds aanwezig. De sfeer en thema’s liggen wel iets dieper. Mac pakt ons in met pure liefdesliedjes (“Still Beating”, “One More Love Song”), nummers over de vertroebelde relatie met zijn vader (“Watching Him Fade Away”) en ouder worden (“This Old Dog”). Maar Mac wil zeker niet dat zijn publiek enkel medelijden met hem krijgt. De andere nummers, waaronder “A Wolf Who Wears Sheeps Clothes”, zijn een pak opwekkender en doen ons verlangen om samen met vrienden rond een kampvuur te zingen. Dit is ongetwijfeld het meest persoonlijke werk van de wolf in schaapskleren en het doet ons verlangen naar meer.

4. Alt-J – Relaxer

We kunnen niet relaxter zijn voor we de top drie in duiken want voor we de medailles uitdelen, hebben we nog Relaxer, het derde album van Alt-J. We hadden niet veel anders verwacht, want na hun verpletterende passage in De Kreu  loopt de ticketverkoop voor hun show in Vorst nationaal op 12 januari ook serieus vaart. Relaxer, what’s in a name. Het gaat er heel wat rustiger aan toe dan op de twee voorgaande albums. Karakteristieke trekjes zoals we hoorden in “Tesselate” en “Breezeblocks” komen we wel nog tegen, zij het in mindere mate. In “In Cold Blood” en het magnifieke “Adeline” vinden we dezelfde sporen terug, maar in grotendeels alle andere nummers laat Alt-J zich van een andere kant zien. En dat vinden wij net leuk.

3. Cigarettes After Sex – Cigarettes After Sex

Gezapig een sigaret opsteken na een hevige vrijpartij – zo het cliché wil – blijft een tweesnijdend zwaard; of u houdt er een relax moment met uw scharrel van de nacht of dierbare levensgezel aan over… Of u draait de boel gewoon hopeloos in de fik, afhankelijk van uw fijne motoriek. Zo vurig hoeft het natuurlijk allemaal niet wat ons betreft. Gelukkig slaagde Cigarettes After Sex er in om met hun selftitled debuut voor het eerste scenario te opteren. Zanger/songwriter – ja, het is een man – Greg Gonzalez en de zijnen brengen op Cigarettes After Sex ingetogen, breekbare nummers die flirten met melancholie, hoop en dromen. Mindsets worden door nummers zoals “K”, “Affection” en “John Wayne” onmiddelijk in de Instagram filter Willow gehuld terwijl Gonzalez teder met fluwelen lyrics over onze trommelvliezen streelt. Cigarettes After Sex ziet het op hun debuut allesbehalve zwart – wit maar hult zich eerder in het schemerduister waar her en der nog een eenzame kaars brandt. Gonzalez & co nodigen ons op hun debuut uit richting hun slaapkamer waar we, in tegenstelling tot ene meneer Weinstein, de keus krijgen welke kant we uit gaan met die uitnodiging; wilt u even wegdromen in een zachte, fluwelen omgeving of maakt u eerder van de passionele setting gebruik om van kittekato te doen met uw geliefde? Het kan allemaal. Maar teder.

 

2. Kendrick Lamar – DAMN.

Het lijkt wel alsof alles dat Kendrick Lamar aanraakt in goud verandert. Het paradepaardje van label Top Dawg Entertainment bracht dit jaar zijn vierde album uit en liet daarmee alle andere rappers moeiteloos achter zich. DAMN. klinkt tegelijk vernieuwend en vertrouwd, oppervlakkig en gelaagd, uitdagend en gelaten. Een album vol thematische en muzikale contrasten dat als concept een perfect geheel vormt. “HUMBLE.”, “DNA.” en “LOYALTY.” zijn nu al klassiekers in het repertoire van Lamar, maar het zijn de underdogs zoals “FEAR.” en “DUCKWORTH.” die het album pas echt interessant maken. Kendrick Lamar heeft zich door de jaren heen tot een meesterlijke verhalenverteller ontpopt, zijn muziek is dan ook de enige manier om de man echt te leren kennen. Wanneer ‘So I was taking a walk the other day‘ voor de tweede keer uit onze boxen weerklinkt en de cirkel van het album rond is, kunnen we niet anders dan tevreden verzuchten: Kendrick did it again.

1. The National – Sleep Well Beast

Laat deze titel van plaat van het jaar niet enkel voor hun laatste wapenfeit gelden, maar sleur er gerust ook 24 karaatsplaten als Boxer, High Violet of Trouble Will Find Me. Kortom de volledige discografie van The National sinds 2003. Dat een band zo lang op zo’n hoog niveau weet te opereren, verdient al een prijs op zich. Op Sleep Well Beast doen Matt Berninger en vrienden eigenlijk niets wereldschokkends of vernieuwends. Ja er is wat gebliep van electronica, maar The National blijft toch vooral zichzelf. Op vorige platen schuwde de band de zware onderwerpen niet (“Fake Empire”, “Terrible Love”, “Demons”) en dat is op hun nieuwste niet anders. Het zwarte beest dat moet bedwongen worden, heet dit keer ‘relatie en huwelijk’ en laat zich niet makkelijk in twaalf nummers klissen. Ontkenning, woede, onderhandelen, depressie, accepteren: alle stages passeren de revue en worden in nummers gegoten. Het bijtende “Turtleneck” staat haaks op de trustesse van “Guilty Party”, maar past wel helemaal in het plaatje. De woorden ‘I’ll still destroy you’ klinken geruststellend en zelfs hoopgevend als ze uit de zoete bariton van Matt Berninger komen. Sleep Well Beast is een plaat die onder je huid kruipt en er een half jaar later nog aangenaam blijft steken.

Deze lijst werd samengesteld door volgende beren: Jan Sucaet, Anton De Wolf, Maxim Meyer-Horn, Julie Heyvaert, Jan kurvers, Annabel Kemel, Sander Blommaert, Jasper Verfaillie, Niels Bruwier, Laurens Collier, Frédéric Beeuwsaert, Kevin Claerhout, Katrijn Vermoesen, Sven Sabbe, Laura Ramos, Simon Meyer-Horn, Victor De Roeck, Oyano Es, Emma Vierbergen, Tijs Delacroix, Ottilie Derycke, Joren Cloet, Glen Van Muylem, Ann-Frédérique Lorquet, Jeanin Posthumus, Matan Grouper, Birgit Coucke, Kim Loosvelt en Jens Rossel.

Alle albums kan je ook eens op het gemak beluisteren via onderstaande playlist:

3662 posts

About author
Ook bekend als "Den Beir", oprichter van de site, leidt alles in goeie banen en schrijft ook wel eens iets.
Articles
Related posts
Nieuwe singlesOude Bekenden

Nieuwe single St. Vincent - "Flea" (feat. Dave Grohl)

Ooit speelde ze gitaar bij Sufjan Stevens, maar we kennen St. Vincent vooral als heerlijk eigenzinnige artieste. Haar muziek ging de afgelopen…
FestivalnieuwsMuzieknieuwtjes

Ook The Kills, Pommelien Thijs, Miles Kane, Dimension en meer naar Pukkelpop 2024!

Aan een ongezien recordtempo vlogen de Pukkelpop-tickets begin deze maand de deur uit. Het mag duidelijk wezen dat het festival op de…
Nieuwe singlesOude Bekenden

Nieuwe single Mount Kimbie - "Empty And Silent" (feat. King Krule)

Mount Kimbie probeerde ons in 2022 nog te versieren met het dubbelalbum MK 3.5: Die Cuts | City Planning; een tweeluik vol…

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

Deze site gebruikt Akismet om spam te verminderen. Bekijk hoe je reactie-gegevens worden verwerkt.