© CPU – Ine Van Baelen
Mannen met een hoed die elektronische muziek maken, het lijkt wel een dingetje. Net als zijn collega’s Kölsch en RY X maakt ook de Duitse producer en singer-songwriter Monolink er een vast onderdeel van zijn outfit van. Sinds de release van zijn debuutalbum Amniotic (2018) en opvolger Under Darkening Skies (2021) timmert Steffen Linck gestaag aan zijn muzikale pad, dat zich kenmerkt door een unieke mix van gitaargebaseerde songwriting en elektronische elementen. Zijn dromerige tracks worden bovendien graag onder handen genomen door grootheden als Ben Böhmer en ARTBAT. Een goede maand geleden verscheen met The Beauty of It All zijn derde langspeler, die hij vol trots kwam voorstellen in Gent.
Als opwarmer kregen we een dj-set van Acid Pauli voorgeschoteld. Na een lange ambientintro kwam er wat schot in de zaak, al voelde het geheel eerder aan als een verplicht nummertje voor de boomlange Duitser. De housebeats werden na verloop van tijd wat eentonig en de set kende weinig tot geen hoogtepunten, waardoor Pauli het gebabbel in de zaal niet echt kon overstemmen. Van een dj met zo’n artiestennaam hadden we eerlijk gezegd iets meer pit verwacht.
© CPU – Ine Van Baelen
Gelukkig verdween dat gevoel snel en bleef het achteraf niet meer dan een kleine voetnoot in het geheel van de avond. Zittend aan zijn piano, voor een groot zwart doek waarachter de rest van het podium nog verscholen bleef, opende Monolink zijn set met de titeltrack van het nieuwe album. Het viel meteen op dat hij als een one-man-band zou fungeren, een keuze die de hele avond zijn vruchten zou afwerpen. De intro van “Beacon” werd op een gelijkaardige manier ingezet, maar vervolgens verdween de Duitser achter het doek naar zijn ‘hoofdpodium’, waarna het doek neerkwam op het moment van de eerste drop.
Daarmee werd ook meteen duidelijk hoeveel aandacht Monolink had besteed aan het visuele aspect van de show. Drie gigantische aardappelvormige objecten (of waren het stenen?) hingen boven het podium. De ene keer fungeerden ze als schermen, de andere keer werden ze gedraaid om, in combinatie met de lichtshow, een blinkend en weerkaatsend effect te creëren. Later vernamen we dat er een half jaar aan de productie was gewerkt en dat was er aan te zien. Het visuele vormde zonder twijfel een grote meerwaarde voor de set.
Wat op het podium gebeurde, stond daar bovendien perfect mee in balans. Monolink bouwde zijn nummers laag per laag op: de ene keer zingend met zijn gitaar om de nek, zoals in het bijna rockende “Promised Land”, de andere keer spelend met de knoppen van zijn elektronica tijdens het dansbare “In My Place”. De eerste uitbundige reactie van het publiek liet dan ook niet lang op zich wachten. Hoogtepunt van dit deel van de show was de opbouw naar de climax van “Avalanche”, waarbij we voor het eerst vergaten dat het nog lang geen weekend was en de dansbenen hun werk mochten doen.
© CPU – Ine Van Baelen
Het intrigerende “Mesmerized” werd aangekondigd als een rustpunt, maar groeide gaandeweg opnieuw uit tot een dansbaar hoogtepunt dankzij zinderende bassen. Als je weet dat al deze nummers afkomstig zijn van de nieuwe plaat, mag je gerust stellen dat die bol staat van kwaliteit. Met het oudere “Otherside” trok Monolink uiteindelijk iedereen definitief over de streep en gingen de handen (en schermen) massaal de lucht in.
Vanaf dat moment liet hij het tempo niet meer zakken. Het clubgevoel werd alsmaar intenser en de opbouw van de songs verliep steeds dynamischer. De drops werden nu afgevuurd als een tweetrapsraket en nummers als “Sirens” en “Point of No Return” vloeiden naadloos in elkaar over. Een trucje dat doorheen de set vaker werd herhaald en ervoor zorgde dat het tempo nooit helemaal verdween. Net voor “Light Up My Dark” riep de zichtbaar genietende Duitser het publiek op om een grote groepsknuffel te organiseren, een uitnodiging waar hij zelf met plezier aan deelnam. Met het prachtige “Perfect World” sloot hij na meer dan anderhalf uur de reguliere set af, om uiteraard nog één keer terug te keren met het wondermooie “Father Ocean” als gepast slotakkoord van een geslaagde avond.
Hoewel de concertzaal van VIERNULVIER niet volledig uitverkocht was, kregen de aanwezigen een sterk concert voorgeschoteld van een multi-instrumentalist die zowel muzikaal als visueel perfect weet waar hij mee bezig is.
Facebook / Instagram / Website
Fan van de foto’s? Op onze Instagram staan er nog veel meer!
