Peter Doherty leeft! Nadat hij vorig jaar na een klein decennium weer een album uitbracht met The Libertines, kondigde hij onlangs aan ook opnieuw met Babyshambles te gaan touren. Alsof dat nog niet genoeg was, verschijnt nu ook een nieuwe soloplaat: Felt Better Alive. De vleesgeworden heroïnespuit van de indierock, de flamboyante ex-junkie die vaker in een politiecel zat dan op het podium stond, maar bovenal de getalenteerde tekstschrijver en muzikant heeft zijn wilde rock-‘n-rollbestaan ingeruild voor een veel kalmer leven. Heroïne maakt plaats voor insuline sinds de diagnose van diabetes type 2 vorig jaar, en de cel is nu een charmant château in Étretat, waar hij samenwoont met zijn vrouw Katia de Vidas (The Puta Madres) en hun nieuwbakken dochtertje Billie May. Doherty lijkt zijn innerlijke rust te hebben gevonden en is daarmee productiever dan ooit. ‘Het kan verkeren’, zei Bredero ooit.
Hoewel hij al eerder twee kinderen op de wereld zette, lijkt deze nieuwe liefde en het vaderschap aanleiding te zijn geweest om de brown sugar definitief in te ruilen voor de lichtere geneugten in het leven. Deze gezondere mode de vie legt Doherty geen windeieren. Zoals gezegd: hij is productiever dan ooit, hij straalt. Doherty is better alive. Felt Better Alive is de opvolger van The Fantasy Life of Poetry & Crime, dat hij in 2022 samen met Frédéric Lo uitbracht.
Openingstrack “Calvados” verraadt meteen dat Doherty misschien toch niet 100% clean is, maar maakt tegelijkertijd een sterke indruk. Het is typisch Doherty: akoestische gitaar, piano, violen en zijn kenmerkende, breekbare stem. Het is meteen duidelijk dat we weer een klein pareltje te pakken hebben. Het nummer beschrijft een tocht door Normandië, samen met een bevriende local die hem op sleeptouw neemt langs verschillende calvados caves. Het stoken van calvados is een langzaam, ambachtelijk proces dat jaren duurt. Een treffende metafoor voor Doherty zelf: het bewijs dat hard werken en geduld uiteindelijk loont.
Drie sleutelwoorden maken Felt Better Alive een sterk, zeflverzekerd album: Normandië, het Verenigd Koninkrijk en zijn dochter Billie May. Zo is “Pot of Gold” een ontroerende serenade aan zijn dochter, een wiegelied waarin Doherty een belofte doet: ‘Daddy’s trying to write you a lullaby / And if that lullaby is a hit / Dad can buy you loads of cool shit.’ Met Doherty als vader is de kleine Billie May maar gezegend. Felt Better Alive is doorspekt met Noord-Franse invloeden. Doherty zet zich hiermee als een echte chansonnier op de kaart en doet dat met verve.
Op het album vol muzikale vondsten is ook ruimte voor een oude bekende. “The Day the Baron Died” kenden we al als “The Baron’s Claw” van het vorig jaar verschenen All Quiet on the Eastern Esplanade van The Libertines. Doherty vermeldt graag dat dit de oorspronkelijke versie is en dat er zelfs nog een vervolg op zal komen. Nieuwe calvados in oude flessen? Misschien. Maar het zal ons niet deren want het blijft een fijne track die sterk doet denken aan de Abbey Road periode van The Beatles.
Zo schippert de plaat qua geluiden inhoud over het Kanaal van Albion (oud Engels voor Engeland) naar Noord-Frankijk en terug. “Stade” is een directe ode aan Oceane, het stadion van de plaatselijke voetbalclub uit Le Havre, een stadje vlakbij Doherty’s woonplaats. De track heeft soms wat weg van het mooie “Shiver”, eveneens van de laatste langspeler van The Libertines. Op “Pretre De La Mar” horen we vervolgens de plaatselijke priester Didier uit Étretat op de vocalen mee brommen terwijl we op “Poca Mahonney”, een loflied op het leven van Shane MacGowan, kunnen genieten van de onvervalste, rauwe stem van de Ierse Lisa O’Neill met wie hij eerder dit jaar de single “Homeless In The Thousands (Dublin In The Digital Age)” uitbracht. Een hele fijne track die net geen 2 minuten aantikt. Dat had nog wel even door kunnen gaan wat ons betreft.
Tenslotte krijgen we het akoestische “Empty Room” als afsluiter van de plaat te horen. Het is een ode aan de lege kamer waar de meeste tracks van Felt Better Alive tot leven kwamen. ’s Nachts welteverstaan, als de kleine dreumes slaapt, want overdag is het allesbehalve leeg of rustig in huize Doherty. Daar is tegenwoordig alles springlevend!
Felt Better Alive is geproduceerd door Mike Moore, de gitarist van de band van die andere voormalige lastpak uit Engeland, Liam Gallagher. Met Mike Joyce (van The Smiths) op de drums weten we zeker dat het ritmisch ook wel snor zit. Het was altijd al een droom van Doherty om met Joyce samen te werken, en het lijkt erop dat het hem tot grote hoogten brengt. Misschien is dit wel Doherty’s meest zelfverzekerde album tot nu toe. Maar verder gaan we niet vergelijken: Felt Better Alive staat fier op zichzelf. Peter Doherty leeft, klinkt beter dan ooit en is eindelijk thuis.
Peter Doherty en zijn band spelen op zaterdag 14 juni in het Cactus Muziekcentrum in Brugge.
Facebook / Instagram / Website
Ontdek “Felt Better Alive”, ons favoriete nummer van Felt Better Alive in onze Plaatje van de Plaat-playlist op Spotify.
