© Seren Carys
Met drie albums in de discografie werd het eens hoog tijd voor Katy J Pearson om ook in België een eerste headlineshow te spelen. De zangeres kwam wel al enkele keren langs in ons landje, maar dan als support van onder andere The Last Dinner Party en Pavement. Dit keer was het weliswaar tijd voor het grotere werk in de Witloof Bar. Daar stelde de zangeres Someday, Now voor, dat in september vorig jaar verscheen. De kleinste zaal van de Botanique was goed volgelopen voor de artieste en daar hoorden ze iets meer dan een uurtje heel gezellige liedjes.
Zonder voorprogramma was het in de Botanique pas om 21 uur dat Katy J Pearson het podium betrad. Op de tonen van Air werden er al meteen wat elektronische vibes verspreid in de zaal en niet veel later zorgde “Those Goodbyes” voor de eerste gezellige eigen melodieën. Al snel viel op dat het talent van Katy J Pearson zich manifesteert in haar stem, want als ze hoog uithaalde, dan kon ze wel heel intens binnenkomen. Toch deed ze dat niet al te veel, ze hield het liever allemaal klein en liet de muziek haar ding doen
Dat werkte ook wel uitstekend, want samen met haar driekoppige band creëerde ze mooie harmonieën tijdens heel wat refreinen. De ene keer klonk ze daardoor melancholisch terwijl het de andere keer gewoon gezellig dromerig was. “Talk Over Town” was zo een van die laatste die met het hoge tempo voor zelf een kleine beweging bij het publiek zorgde. Ook de meerdere stemmen werden hier perfect ingezet, waardoor het al snel een van de hoogtepunten in de set zou zijn.
Tussendoor werden we ook getrakteerd op wat gezellige praatjes. Zo waren de bandleden onder de indruk dat het publiek constant naar hun achterste aan het staren was en werd er ook geprobeerd om anekdotes over de liedjes te vertellen. Dat laatste lukte nagenoeg nooit, maar het gaf wel aan dat de sfeer in de zaal zeer goed zat. Zo goed zelf dat er tussen ieder nummer een luid applaus weerklonk dat ook Pearson leek te raken. Tussen al het werk van de vorige plaat door, was er ook ruimte voor een nieuw liedje met “Lucky Star” en ook die song had met zijn jangly gitaartje weer iets frivools rond zich waardoor het alweer de volgende fijne single van de singer-songwriter kan worden.
Met “Save Me” werd er ook een andere vibe in de zaal gezet. Pearson liet haar gitaar even voor wat hij was en liet weten dat ze zou dansen. Dat deed ze dan ook op een song dat ook iets meer grooves in zich had. Het voelde tamelijk aandoenlijk aan en toen ook bij “Maybe” het een en ander foutliep, werd er in het publiek vooral gelachen. De akoestische gitaar moest eerst gestemd worden, daarna sprong de snaar na tien seconden om vervolgens het nummer alsnog met een elektrische gitaar af te werken. De bijgaande feedback gaf de song wel net iets meer panache.
Afsluiter van de reguliere set, “Take Back the Radio”, had nog iets episch in zich waarna de band na een kort onderhoud terugkeerde voor nog twee liedjes. Vooraleer “Sky” werd ingezet, brulde de zaal nog de ene song na de andere die ze wilden horen, maar het werd toch “Sky”. Pearson bezweek desalniettemin onder de druk en bracht helemaal op het eind op haar eentje nog een song, die toch niet door iedereen gekend leek, maar wel door iedereen geapprecieerd werd. De zangeres won op die manier alle zieltjes voor zich en leverde daarmee een geslaagde set af. Vernieuwend is de muziek niet, maar voor een uitstekende show met de nodige aanstekelijkheid en leuke songs waren we bij Katy J Pearson zeker aan het juiste adres.
Setlist:
Those Goodbyes
Beautiful Soul
Alligator
It’s Mine Now
Talk Over Town
Constant
Siren Song
Lucky Star
Save Me
Long Range Driver
Maybe
Take Back the Radio
Tonight
Sky
Hey You
