Van de twintig jaren dat glaive op deze aardbol ronddwaalt, is hij er al acht artiest. Zijn debuutsingle is ondertussen al van elk platform verwijderd. Misschien had de Amerikaan na een tijdje wel door dat de titel “Cocaine and Heartbreak” nogal dramatisch klinkt voor een twaalfjarige. Gelukkig bleef hij op het rechte pad en groeide hij snel als muzikant. Ondertussen wordt hij in de underground scene gezien als een van de pioniers in de hyperpop-beweging. Hij heeft enkele nummers die het heel goed doen dankzij TikTok. Wie dieper duikt dan de oppervlakkigheid van sociale media, komt de introspectie en echtheid in zijn teksten tegen. Dat levert hem een loyale fanbase op die nog groeiende is, maar blijkbaar al genoeg volume heeft voor een Europese tournee. In Brussel kiest hij voor het gezellige Museum in de Botanique.
Openen doen we met de twee jaar oudere kurtains. Zijn stijl is vergelijkbaar met die van de hoofdact, en ze hebben dan ook al een aantal nummers samen. Veel podiumervaring lijkt hij echter nog niet te hebben. Zijn backingtracks bedient hij zelf via zijn laptop, maar hij komt er met zijn stem nauwelijks bovenuit. Zijn ‘yeah’s’ die het publiek zouden moeten aansteken, fluistert hij bijna. Het publiek springt wel mee op en neer, maar doet dat zo voorzichtig mogelijk zonder al te veel geluid te maken. Het komt dus allemaal een beetje ongemakkelijk over. Gelukkig voor kurtains zelf maakt hij het niet pijnlijker door te veel te praten tussen zijn zes nummer. Af en toe maakt hij een grapje of zegt hij dat hij zich amuseert. Hij komt nog wel sympathiek over, ondanks dat er nog veel werk is aan zijn performance.
Wanneer het tijd is voor glaive, is er een jong publiek van iets meer dan honderd mensen aanwezig in de zaal. De lichten gaan uit, en er begint een trap-remix van “Clarity” van Zedd te spelen. De handcamera’s gaan de lucht in, maar op de artiest uit Florida is het nog wachten. We krijgen eerst nog zo een paar remixen te horen van hits uit de jaren 2010. Eerst lijkt het publiek wat verward. Na pakweg het derde nummer beginnen ze de klassiekers hier en daar toch mee te zingen. Toch is het een opluchting wanneer de intro van “For God and Country” dan eindelijk weerklinkt en glaive het podium opspringt. De energie van het bescheiden publiek zit wel al meteen goed. De aanwezigen zijn de echte fans die elk nummer volop kunnen meezingen. Bij “16.000 ISK” ontstaat spontaan de eerste moshpit, en dat zal niet de laatste van de avond worden.
Veel van zijn nummers lijkt glaive trouwens herwerkt te hebben tot energiekere versies, speciaal voor zijn shows. Dat was ook het geval bij “the prom”, een van zijn bekendste nummers. De pop-rock-drums van het refrein maken live plek voor de metaalachtige hyperpop-drums. Een slimme keuze zo blijkt, want de fans gaan er wild op. De tekst kunnen ze nog steeds meeschreeuwen, maar het springgehalte is er alleen maar op verhoogd. Als ze even een moment rust willen pakken, dan spoort de artiest hun zelf aan om de hype erin te houden. Deze glaive zet de kleinere setting om tot een voordeel, en probeert iedereen erbij te betrekken. Bij “minnesota is a place that exists” opent hij een zo groot mogelijke cirkel. Op een paar enkelingen na zijn alle toeschouwers betrokken bij de moshpit, wat voor een soort gevoel van verbondenheid zorgt. Wanneer de artiest op het einde van de set nog zijn Belgische vlag bovenhaalt, wordt dat gevoel nog versterkt. Het zou geen cliché geworden zijn als het niet werkt.
Al bij al houden we aan deze show geen verhalen over die we later nog aan onze kleinkinderen zullen vertellen. Wél zat de sfeer en energie zeker goed. Zelfs bij de zenuwachtige kurtains deed het publiek goed mee, al was dat vooral uit sympathie. Het gevoel en de dynamiek die glaive in de studio in zijn stem legt, maakten nu plek voor luidkeels geschreeuw. Verrassend genoeg deed hij dat nog steeds zonder te veel foute noten. Het zorgde wel mee voor een sterke podiumprésence. Deze glaive is alleszins klaar om hetzelfde te doen voor een groter publiek.
Facebook / Instagram / Website
Setlist:
For God and Country
60.000 ISK
Count It Up
ik
EVERYDOG HAS ITS DAY
Nobodys Fault
Accept My Own
astrid
Freudian
pardon me (ovine hall cover)
dnd
i wanna slam my head against the wall
17250
the prom
minnesota is a place that exists
as if
living proof (that it hurts)
joel
ik
