© CPU – Sam De Boeck
James Bay veroverde in 2014 menig hart met tophits “Hold Back The River” en “Let It Go” vanop zijn debuutplaat Chaos and The Calm. In de drie albums die daarop volgden, bracht de Britse singer-songwriter nog enkele leuke nummers uit, waaronder zijn samenwerking met Julia Michaels op “Peer Pressure” en “Up All Night” met indiefolkfavorieten The Lumineers en Noah Kahan. Die laatstgenoemde single verscheen op het nieuwste album Changes All The Time, dat kort na zijn passage op Crammerock vorig jaar uitkwam. James Bay maakte dan wel een veelbelovende start, maar het enorme succes van die eerste langspeler evenaren is hem nooit gelukt. Gelukkig slaagde hij er toch in La Madeleine gisteren uit te verkopen.
Als er mensen in de zaal aanwezig waren die nog nooit van Kingfishr gehoord hadden, hebben ze dat alleszins niet laten merken. Vanaf het eerste moment was duidelijk dat de Ierse heren weten hoe ze een publiek moeten opwarmen en hoe ze zich moeten geven alsof het een eigen show is. De aanstekelijke energie en sound van de band doen denken aan Giant Rooks, al moet je er nog een banjo bijrekenen. Nummers als “I Cried, I Wept” en “eyes don’t lie” werden met laaiend enthousiasme door het publiek ontvangen, en terecht, want de groep toonde zelf niets minder dan volle overgave op het podium. Met “Shot In The Dark” trokken ze vervolgens de zaal in met een akoestische gitaar en mondharmonica, omsingeld door opgestoken lichtjes. Een enorm pure setting – alsof iedereen zich verzamelde rond een kampvuur en spontaan begon mee te zingen. In alle bescheiden- en dankbaarheid vertelde frontman Eddie Keogh hoe ze twee jaar geleden nog alle drie slechte ingenieursstudenten waren, die de universiteit verlieten en een job moesten zoeken. Twee maanden later gaven ze allemaal hun werk op om zich volledig op muziek te storten – een goede keuze, als je het ons vraagt. Wij wachten alvast ongeduldig op een eerste eigen show van Kingfishr in België.
© CPU – Sam De Boeck
Zodra de eerste tonen van het catchy “Up All Night” door een uitverkochte La Madeleine weergalmden en een verschijning met lange lokken, een typerende zwarte hoed en een gitaar in de hand op het podium dook, kon je je beginnen afvragen of je trommelvlies effectief kan scheuren door het gegil van het publiek rondom je. Sfeer ingezet? Check! Die uitgelaten stemming sloeg echter al snel om naar melancholie met “Give Me The Reason”. James Bay bracht het nummer alsof hij vastbesloten was om alle gebroken harten in de zaal voor één avond te helen. De melancholische setting bleek echter van korte duur; met “If You Ever Want To Be In Love” kleurde La Madeleine gelukzalig, en Bay wist exact hoe hij daarop moest inspelen: ‘I love the way you sound! I could play another song or just do this one all night?’, lachte hij.
In oktober bracht Bay zijn nieuwste album Changes All The Time uit, maar toch is hij alweer met zijn volgende zet bezig. Zo kondigde hij “Sunshine In The Room” aan, dat aanstaande vrijdag verschijnt. De liveversie klonk alvast zonnig en vrolijk – alsof de zomer reeds in aantocht is na een januarimaand die eindeloos leek te duren. Met de herkenbare gitaartonen van hitnummer “Let It Go” die daarop volgden, werd het publiek opnieuw wild: trommelvliezen stonden wederom op scheuren, smartphones vlogen de lucht in en stembanden zouden het op deze manier geen uren meer volhouden.
© CPU – Sam De Boeck
James Bay blijkt een man met een ongelofelijk charisma en grijpt elke kans om te interageren met het publiek met beide handen. Zo bleek hij sympathiek genoeg om daadwerkelijk een nummer te spelen dat werd aangevraagd op een kartonnen bordje – iets waar veel artiesten niet van hun setlist voor afwijken. Bescheiden beloofde hij een spontane poging om “Bad” te spelen: ‘I don’t know how this is going to sound because it’s not in the setlist, but sometimes you see a nice sign and have to do your best’, klonk het. Een intieme cover van Elvis Presleys “Can’t Help Falling In Love” die daarop volgde, benadrukte zijn betoverende présence alleen maar. Bay schakelde vervolgens over naar een feelgoodmedley van “Peer Pressure”, “Craving” en “Pink Lemonade”, waarbij alle gebroken harten intussen weer bij elkaar gelijmd leken – al was het maar voor één uurtje – en klaar waren om te dansen. Die trend zette zich verder met “Easy Distraction”, “Wanderlust” en “Best Fake Smile”, die telkens met een oorverdovend applaus werden ontvangen.
Gisterenavond was een unieke avond, en dat om wel twee redenen. Nummer één: James Bays passage in Brussel was eveneens de laatste stop van zijn Europese tour. Nummer twee: de zanger merkte op hoe uitbundig het publiek “If You Ever Want To Be In Love” meezong aan het begin van de avond, waardoor hij besloot om het opnieuw te brengen in zijn encore – ditmaal op een speciale manier: enter de Ieren van Kingfishr, een mondharmonica en een banjo. Over best of both worlds gesproken. Bay gooide er nog een laatste nummer van de nieuwste plaat tussen met “Dogfight”. Zoals de meeste concerten eindigen, sloot ook James Bay af met zijn allergrootste hit “Hold Back The River” als climax.
De muziek van James Bay is misschien niet van het meest indrukwekkende niveau, maar met zijn charismatische houding bezorgde hij zijn publiek zonder twijfel een leuke, gezellige avond – en is dat niet waar een geslaagd concert uiteindelijk om draait?
Fan van de foto’s? Op onze Instagram staan er nog veel meer!
Setlist:
Up All Night
Give Me The Reason
If You Ever Want To Be In Love
Sunshine In The Room
Us
Let It Go
Hope
Bad
Can’t Help Falling In Love (Elvis Presley-cover) / Scars
Peer Pressure / Craving / Pink Lemonade
Easy Distraction
Wanderlust
Best Fake Smile
If You Ever Want To Be In Love (met Kingfishr)
Dogfight
Hold Back The River