© CPU – Ymke Dirikx
Het zal je als band maar overkomen: je werkt vol toewijding aan een release, terwijl een sadistische serie met bijna dezelfde naam recordcijfers breekt. Voor zoekmachines en algoritmes maakt dat het er bepaald niet eenvoudiger op om bij de juiste ‘Squid’ uit te komen. Net als Squid Game belichaamt de postpunkband Squid echter absurditeit en gelaagdheid. Tijdens en na de coronapandemie transformeerde het vijftal met hun debuutalbum Bright Green Field en opvolger O Monolith tot wereldsterren binnen hun genre. Vanuit een jazzy invalshoek blijven de Britten sleutelen aan een excentrieke sound die ook live ongekend aanstekelijk is. Over minder dan een maand verschijnt hun derde album, waarvan de single “Crispy Skin” alvast een prikkelende eerste indruk heeft achtergelaten.
Op “Building 650” gaat het er een stuk ruwer aan toe. De roffelende drumintro en schelle gitaarpartijen ademen klassieke postpunk. Squid bouwt rondom kleine riffs bijna een hele song op. Bij momenten klinkt de single alsof deze rechtstreeks uit een live jamsessie is geplukt. Zanger en drummer Ollie Judge lijkt vocaal nog zoekende, wat het nummer misschien minder geschikt maakt als promotionele single. Bovendien wordt er gewerkt naar een ontknoping die iets te lang blijft aanslepen. Toch tonen de klassieke muziekelementen onmiskenbaar dat Squid een band is die met haar virtuositeit van alle pijlen hout weet te maken. De groep blijft op muzikaal vlak hecht en nauw verbonden, waardoor niemand iets tekortkomt.
Cowards komt uit op 7 februari en wordt voorgesteld op 15 april in de Melkweg, 16 april in Trix, 18 april tijdens Motel Mozaïque en 19 april in Doornroosje.
Facebook / Instagram / Website
Beluister de singles van de week op onze Spotify.
