LiveRecensies

Robert Finley @ Botanique (Museum): Leve het leven!

© CPU – Peter Verstraeten (archief)

Ondanks een rijkgevuld en bewogen leven, brengt de immer goedlachse Robert Finley nog niet heel lang muziek uit als soloartiest. En toch, in die kleine tien jaar op eigen benen veroverde de man zowat ieder hart dat sneller gaat kloppen door soul en bluesrock, nota bene met de hulp van niemand minder dan Dan Auerbach. Zijn plezier op het podium lijkt bovendien, ondanks de leeftijd, enkel maar te groeien. Bijna exact een jaar geleden stond hij namelijk ook al in de Botanique en deed intussen nog maar eens een ritje rond de wereld. Nieuwe muziek bracht de Amerikaan sindsdien niet meer uit, maar ook zonder verrassingseffect nam hij gisteren het vernieuwde Museum helemaal in.

Geholpen door niemand minder dan zijn oudste dochter kwam Finley breed lachend het podium op. Vermoedelijk kwam dat maar deels door de whiskey op voorhand, want nog voor zijn eerste noot hing heel het Museum al vol overgave aan zijn lippen. Meteen ook begon hij aan zijn eindeloos arsenaal aan verhalen, ditmaal als opener eentje over zijn jeugd en eerste slok wijn. Dat het duidelijk ook niet zijn laatste geweest moet zijn, zien we bovendien graag door de vingers als muzikaal alles in orde is. En of het in orde was.

Met “What Goes Around (Comes Around)” kwam er namelijk al zeer snel leven in de brouwerij. Alles stond meteen op punt. Finley’s falsetto klonk nog steeds verbazend zuiver, zijn band speelde feilloos en met bijzonder veel gevoel. Dan moesten de man en zijn dochter nog hun meest aanstekelijke danspasjes boven te halen. Kortom: de Botanique was vertrokken voor een avond vol intens en liefdevol plezier. Laat liefde en plezier bovendien ook de centrale thema’s van de avond worden. Liefde voor muziek, liefde voor mekaar en liefde voor de wereld. Geen moment liet Finley voorbijgaan om dat op zijn eigen kwieke manier te benadrukken.

Zet ook maar een pluim op de cowboyhoed van de achtergrondband. Finley nam namelijk geen lukraak stelletje muzikanten mee op tour, maar vakmannen die op een goeie avond zelfs de meest doorwinterde musici los naar huis spelen. De gitaarsolo’s vulden leegtes waarvan we niet doorhadden dat ze er waren en sloegen er bovendien in om het publiek nog een stuk meer mee op sleeptouw te nemen. De drums waren misschien zelfs nog een stukje beter. Doorheen de hele avond slaagde de man achter de cimbalen er namelijk in om een voortdurende groove op het publiek af te vuren, zonder onnodig de spotlight te willen stelen. Geen wonder dat Finley tegen het einde van de show heel ruim de tijd nam om hen in de kijker te zetten.

De echte chemie stond echter centraal op het podium. Finley en zijn dochter samen aan het werk zien, was om niet snel te vergeten. “Souled Out On You” vormde bijvoorbeeld een moment van pure emotie, die door hun samenspel perfect in de verf werd gezet. Aan de andere kant was het met “Livin’ Out A Suitcase” samen met het duo dansen geblazen op en voor het podium. Niet veel later kreeg Christy Johnson bovendien twee nummers die ze helemaal solo mocht brengen. De appel viel alleszins niet ver van de boom, want ook dat klonk voortreffelijk. Van aan de zijkant van het podium kwam een blik vol trots die je alleen maar van een liefhebbende ouder kan zien.

Leeftijd doet er niet toe, laat Robert Finley daar nogmaals het levende bewijs van zijn. De man is een geboren performer en heeft na al die jaren nog steeds een warme en bijzonder degelijke stem. Maar het is de persoon zelf die toch steeds de show blijft stelen. De wilde verhalen uit zijn verleden deden meer dan eens heel de zaal meelachen, maar even goed raakte hij gevoelige snaren door iedereen aan te sporen hun ouderen af en toe eens te bezoeken. Een show van Robert Finley is meer dan de muziek alleen, hoe voortreffelijk die ook steeds weer is. Het is een moment van liefde, warmte en een onmiskenbare viering van het leven. Onze glimlach mag dan van oor tot oor gegaan zijn, die van Finley was nog groter. Wat een man.

189 posts

About author
(Post)punkboy van de nieuwe generatie.
Articles
Related posts
InstagramLiveRecensies

Robert Finley @ Botanique (Rotonde): Een ontroerende glimlach

Het is nooit te laat om iets met jouw passie voor muziek te doen. Robert Finley kan daar een paar liedjes over…
AlbumsFeatured albumsRecensies

Robert Finley - Black Bayou (★★★★): Soul zonder houdbaarheidsdatum

Op goede muzikanten staat geen houdbaarheidsdatum. Een van de beste voorbeelden is ongetwijfeld Robert Finley. De negenzestigjarige oorlogsveteraan en ex-timmerman uit Louisiana…
Nieuwe singlesOude Bekenden

Nieuwe single Robert Finley - "Nobody Wants to Be Lonely"

Als Robert Finley met Dan Auerbach de studio in duikt, dan weet je dat er iets magisch uit de bus gaat komen….

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

Deze site gebruikt Akismet om spam te verminderen. Bekijk hoe je reactie gegevens worden verwerkt.