Op goede muzikanten staat geen houdbaarheidsdatum. Een van de beste voorbeelden is ongetwijfeld Robert Finley. De negenzestigjarige oorlogsveteraan en ex-timmerman uit Louisiana brak amper zeven jaar geleden door met zijn debuut Age Don’t Mean a Thing, een plaat vol warme soul en blues waarop zijn raspende stem meteen in het oor sprong. De plaat opende voor de krasse knar de poorten naar een groot publiek en leverde hem meteen een trouwe fanbasis op. Finley bracht nadien nog twee kwalitatieve langspelers op de markt, tourde de wereld rond en schopte het tussendoor tot de halve finales van America’s Got Talent. Met Black Bayou ligt nu lp nummer vier in de winkelrekken.
Voor de opnamen van zijn nieuwe langspeler werkte Finley voor de vierde keer samen met Dan Auerbach, een muzikale duizendpoot die ongetwijfeld het bekendste is als zanger en gitarist van The Black Keys. Hoewel het duo voor de vorige albums van de Amerikaan ook al samen in de studio stond, verliep de schepping van Black Bayou toch wel wat anders. Zo stapte Robert Finley voor het eerst naar de opnamekamer zonder afgewerkte liedjes en liet hij de songs groeien door jams met zijn medespelers. Als je weet dat drummers Patrick Carney (The Black Keys) en Jeffrey Clemens (G. Love & Special Sauce), bassist Eric Deaton en gitarist Kenny Brown mee in de studio stonden als sessiemuzikanten, dan weet je wel dat zo’n manier van werken niet kon foutlopen. Finleys dochter Christy Johnson en kleindochter LaQuindrelyn McMahon zorgden bovendien voor sfeervolle achtergrondzang.
De vooruitgestuurde singles “Sneakin’ Around”, “What Goes Around (Comes Around)”, “Nobody Wants to be Lonely” en “You Got It (And I Need It)” wisten ons de afgelopen maanden al warm te maken en ook de rest van Black Bayou stelt allerminst teleur. De bevestiging volgt al meteen in het begin, in de slome, sfeervolle blues van opener “Livin’ Out a Suitcase”; een lekkere groove en een rommelende bas zorgen voor een warme basis waar Finley met zijn gekende, rauwe stem overheen schreeuwt. Het nummer zet ogenblikkelijk de toon van wat nadien nog zal volgen, namelijk warme soul en rauwe blues die in een heerlijke, gloedvolle productie van Auerbach helemaal tot leven komt.
Er is wel meer lekkers te vinden op de vierde langspeler van Finley. Neem nu het pareltje “Gospel Blues” dat aftrapt met bluesgitaren die aarzelend uit het duister komen gekropen als ritselende ratelslangen en langzaam worden aangevuld met een gortdroog en klassiek bluesritme. Lekkere gitaarsolo’s en een begeleidende harmonica op de achtergrond zorgen voor een gloedvolle afwerking. Het ruigere “Waste of Time” maakt indruk door een vette, fuzzy gitaarriff en een honky-tonkpiano, die zo lijkt weggelopen uit de jaren zestig. “Miss Kitty” is dan weer zwoele, haast dreigende bluesrock met een mysterieuze riff die herinneringen oproept aan “Heard It Through The Grapevine” in de versie van Creedence Clearwater Revival. Finley laat in dit nummer zijn stem bovendien moeiteloos meanderen tussen falset, diep parlando en zwoele soul. Met Black Bayou bewijst hij ongetwijfeld dat zijn indrukwekkende stem alleen maar beter wordt met de jaren.
De muziek die je op Black Bayou hoort is natuurlijk oerklassiek binnen het genre maar dat is ook helemaal wat je wil horen van een soulman als Finley. Verwacht dus geen stuwende elektro, dwarse ritmes of inventieve songstructuren. De zanger onderscheidt zich wel van heel wat concurrentie door het hoge niveau van zijn teksten. Met zijn songs vertelt hij kleine verhaaltjes waarin pijn en humor regelmatig hand in hand gaan. Daar waar voorganger Sharecropper’s Son in tien songs het levensverhaal van Finley bondig samenvatte, is Black Bayou gericht op het beschrijven van het leven in Louisiana. Robert belicht zowel de schoonheid als warme nostalgie in zijn teksten, maar evengoed pijn en teleurstelling. Hierdoor is het album meer dan zomaar een doordeweekse soulplaat met liefdesliedjes.
Robert Finley neemt ons op zijn vierde langspeler mee naar het moerassige stadje waarin hij als kind opgroeide en het is daar gezellig vertoeven. Met een schare aan topmuzikanten, bitterzoete teksten, zijn ijzersterke stem en gloedvolle soul schept hij een heerlijke sfeer. Op zondag 5 november is Singer-songwriter te gast in ons land voor een optreden in de Brusselse Botanique. Wees er bij, want met zijn ongelooflijke livereputatie en de elf sterke songs van Black Bayou op zak, belooft het een onvergetelijke avond te worden.
Facebook / Instagram / Twitter / Website
Ontdek “Miss Kitty”, ons favoriete nummer van Black Bayou, in onze Plaatje van de Plaat-playlist op Spotify.
