LiveRecensies

Cat Burns @ Ancienne Belgique (AB): Dagboekverhalen van een prille volwassene

© CPU – Nathan Dobbelaere (archief)

Een ode aan de beste tijd van haar leven: dat moest en is early twenties geworden. Hoe je ze ook kent – via haar deelname aan The Voice UK, via de samenwerkingen met goddard. of door haar BBC Sound Poll 2023 shortlist-plekje – Cat Burns houdt van simpliciteit en dat liet ze dan ook uitschijnen op haar debuutalbum, dat uitkwam in juli. Geef de Zuid-Londense singer-songwriter een gitaar en een opgewarmde stem, en ze gooit zonder moeite een figuurlijk warm dekentje om onze schouders. Een waslijst aan liedjes die de keuzes, de stress en de onzekerheid van volwassen worden in allerlei bewoordingen omschrijven was het eindproduct: van eenzaamheid over valse hoop tot een oproep tot verdraagzaamheid en liefde. Elk aspect van de jongvolwassenheid kwam zowat aan bod en dat was gisterenavond in de Ancienne Belgique niet anders. In een gezellige setting stelde de jonge zangeres, die al mensenmassa’s die op Ed Sheeran en Sam Smith wachtten mocht opwarmen, haar debuutplaat voor.

Op haar gemakje komt eerst Mega met haar blinkend en kleurrijk kostuum de AB binnengewandeld. Aan haar zijde een gitarist, die op zijn elektrische gitaar heel gezellig getokkel de zaal instuurt, terwijl de Londense soulzangeres over het podium rond hosselt en zingt alsof ze thuis voor haar spiegel staat – een doorzichtige dan, want met enkele berekende uithalen wist ze ook in de andere richting decibels te produceren. Met haar pure stem begint ze ingetogen, maar naarmate het aantal nummers oploopt, gaat ook het tempo wat omhoog en worden de ondersteunende baslijntjes aanweziger, waardoor er een dansbare factor optreedt. “Learning To Trust Myself” noemt ze zelf een ‘happy sad song’, die ze opdraagt aan haar vader die stierf toen ze acht was en die haar sidekick vol tropische strandgeluidjes steekt die recht uit een videogame zouden kunnen komen. Mega gaan we haar optreden niet noemen, maar met haar mooie gezang zal je ons ook niet horen klagen.

Tot onze geruststelling zagen we tijdens Mega al een opstelling voor een vierkoppige band staan. Niet enkel Burns en haar gitaar dus en dat loont, want al vanaf opener “alone” geeft haar entourage de songs heel wat extra cachet. Op plaat klinken die vaak redelijk braaf en voorzichtig, maar in de AB voegt de band er heel wat meer rock-‘n-roll aan toe. Vooral de drumster, met haar cimbaalimprovisaties, en de gitariste weten Burns’ songs wat extra te kruiden. De Britse zingt op haar beurt op een wat schattige, rappende manier en luttele minuten later gaat haar gevoel al van “alone” naar “know that you’re not alone”. De kans dat het gejoel vanuit de zaal na elk afgewerkt refrein daar voor iets tussen zit, is redelijk waarschijnlijk.

Daarmee gaat samen dat de nummers ook een kleine vocale twist krijgen tegenover hun albumvariant. Het vraagt wat gewenning, maar het is leuk om Burns te horen spelen met de tekst en niet klakkeloos haar opgenomen houvast te volgen. Ze zingt haar album als een oude tiener of prille volwassene, zoals je wil, in dagboekvorm. Complexe teksten of tweede lagen moeten we er niet in zoeken, maar soms is een serieuze portie herkenbaarheid al genoeg om van een gezongen tekst een verhaaltje te maken waarin we helemaal mee zijn. De oprechtheid waarmee dat dan nog eens gebracht wordt en de cosy setting waarin dat gebeurt, maken van het geheel een aangenaam schouwspel.

Zo uit “boy happy” zich als een vrolijke slow waarop heen en weer wiegen onvermijdelijk is en treitert Burns op “Free” haar band door te wachten met de laatste ‘free’ te zingen. Dat spontane maakt het een leuk en dat de Britse met haar mooie en eeuwig positieve stem enorm verstaanbaar door haar micro zingt, is een leuke plus. In het midden van de setlist volgt een rustiger stuk waarvoor ze even gaat zitten. “healing”, een nummer over bewust positief zijn, leidt die akoestische weg in en tijdens “you don’t love me anymore” verlichten enkele tientallen smartphonelampjes het rode AB-plafond.

De temperatuur durft hier weleens te stijgen door de intensiteit op podium of door het wilde dansen op de vloer, maar Burns laat zien dat je met een stem alleen ook al heel wat warmte kan uitstralen. “anxiety” vloeit vlotjes over in “Teenage Dirtbag” van Wheatus, dat weer iets intenser klinkt en haar ook goed afgaat. Meezingmomentje: check en met Burns’ bekendste nummers nog in het verschiet mag onze keel nog niet gaan rusten. “people pleaser” pleaset het publiek letterlijk en de publieksfavoriet mondt uit in een duet tussen Cat Burns en de zaal. Het enthousiasme waarmee ze dat aan de man – of vanavond eerder vrouw – brengt, levert pluspunten op en zo wordt het toch ook letterlijk wat warmer in deze grote, Brusselse huiskamer.

Het slotstuk is weggelegd voor het nieuwe “girls”, of toch een kort prototype ervan, een trage cover Artemas’ hit “i like the way you kiss me” en uiteraard hitjes als “Wasted Youth” met goddard., dat live wat rommelig klinkt, en doorbraakhit “go”. Na een luid en verdiend applaus keert de zangeres ons ook effectief de rug keert een gaat ze. Gaan, dat doen wij ook, met een tevreden gevoel. early twenties klinkt op plaat dan misschien wat eentonig na een tijd, maar live zat er genoeg variatie in enerzijds het muzikale waarin de nummers gebracht werden en anderzijds de nummerselectie tussen eerder werk en albumtracks. De Britse singer-songwriter hield het tempo er stevig in met naast songtitels nauwelijks praatjes te verkopen. Tijdens haar korte maar krachtige show gaf ze ons een knuffel van warmte en kunnen we stellen dat het vuurtje van Cat Burns stevig brandt.

Facebook / Instagram / Website

Setlist:

alone
know that you’re not alone
live more & love more
end game
boy crazy
Free
healing
sleep at night
happier without you
you don’t love me anymore
met someone
anxiety
Teenage Dirtbag (Wheatus cover)
no more
ghosting
people pleaser
girls
i like the way you kiss me (Artemas cover)
Wasted Youth
go

Related posts
LiveRecensies

Kokoroko @ Ancienne Belgique (AB): Met de ogen dicht

Als een band met een meer exotisch klinkende naam naar ons land komt, dan kan dat al eens een uitdraaien in een…
InstagramLiveRecensies

Jazz Brak @ Ancienne Belgique (AB): Alleen is nooit alleen

Brusselaar Jasper De Ridder, beter bekend als JAZZ BRAK, staat sinds 2010 als kernlid in het bekendste hiphopcollectief van België: STIKSTOF. Vanavond…
InstagramLiveRecensies

Ezra Collective @ Ancienne Belgique (AB): Plezier in euforie

Ezra Collective is een band die maar al te graag de oversteek maakt richting ons Belgenlandje. Sinds het ontstaan van de groep…

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

Deze site gebruikt Akismet om spam te verminderen. Bekijk hoe je reactie-gegevens worden verwerkt.