DIIV @ Ancienne Belgique (AB): Koortsdroom

‘Let the music guide you; transform you. This performance will change you profoundly forever’. DIIV wist hoe ze gisteren de toon moest zetten in een kort introductiefilmpje, en dat nog voor de groep überhaupt zelf op de Brusselse bühne stond. De Amerikaanse band, die meer dan tien jaar geleden ontsproot uit het brein van Zachary Cole Smith, is nochtans niet de band van de grote statements en toch behoren ze al een tijd tot een van de invloedrijkste kwartetten in de indiewereld. Evident was hun parcours desondanks niet, want frontman Cole Smith had een periode lang af te rekenen met een drugsverslaving en een tormenterende depressie. Des te gelukkiger waren we dat DIIV doorheen de jaren een nieuwe adem vond. Met een uitgebreide tour en een nieuw album in het verschiet staan er dit jaar dan ook heel wat bepalende dingen te gebeuren. Frog in Boiling Water verschijnt pas later deze lente, maar in een uitverkochte grote zaal van de AB lichtte DIIV alvast een tipje van de sluier.

De Antwerpse zonen van Disorientations mogen DIIV op een handvol show begeleiden als voorprogramma, een rol die ze gisteren ook in de AB vervulden. Dat ze er zin in hadden, bleek uit de vlotte start, die bol stond van de strakke doch dromerige gitaren. Waar Disorientations op plaat soms wel eens zweverig om de hoek weten te komen, klonk dat live toch net iets baldadiger. De nummers van hun nieuwe album Lost Today, dat op 19 april verschijnt, smaakten naar meer en onderstreepten vooral dat ze, volledig onterecht, een beetje onder de radar zitten. Op het podium van de AB pakte het in elk geval heel goed uit en daarom was het best jammer dat het avontuur er na een halfuur alweer opzat.

Beginnen deed DIIV perfect op tijd en met een bezwerende noot. “Like Before You Were Born” was geen splinterbom die de AB direct uit haar voegen liet barsten, maar was dan weer wel een geschikte opener die de vier de mogelijkheid bood om zich gestaag in het optreden te grooven. De zon was dan wel al een tijdje onder, maar met “Under the Sun” waanden we ons niet veel later in een warme lentegloed. De baslijn sneed scherp binnen en bood een gewogen contrast aan de zweverige instrumentatie. De zang van Cole Smith bleef in het begin wat onder de radar, al viel dat voor een stuk te wijten aan een (stilaan genezende) longontsteking die hem de afgelopen dagen parten speelde. Een eerste vleugje DIIV 4.0 liet niet lang op zich wachten en zo was “Brown Paper Bag” redelijk vroeg in de setlist geparkeerd. De gitaren klonken nog snediger dan op de studioversie waardoor het al moeiteloos kon wedijveren met het ouder materiaal.

Gehaast of spraakzaam waren ze gisteren wederom niet, maar ze straalden wel een brok energie uit toen ze eenmaal aan het spelen waren. Met name Andrew Bailey was helemaal een met zijn gitaar en speelde met een souplesse en techniek echt wel een beresterk concert. Zijn rare gezichtsuitdrukkingen namen we met plezier erbij. “Take Your Time” gedijde gestaag open en contrasteerde daarom goed met het daaropvolgende “Taker” dat op zijn beurt direct bitsig en met veel grinta uitgepuurd werd. De projecties op het witte doek achter het viertal werden tijdens het hele optreden voorzien van VHS-opnames uit het DIIV-archief, behalve bij de nieuwe nummers. Voor de laatste single “Soul-net” kregen we weer een bevreemdende reclamevideo gelijkaardig met de intro van het concert en bij titeltrack “Frog in Boiling Water” trok een dystopische fotogalerij de aandacht weg van de muziek. Samen met de lyrics van de nieuwe songs kon je zo ook al, karaokegewijs, meezingen.

DIIV wist hoe dan ook voornamelijk met de muziek indruk te maken. Het als ‘old one’ geïntroduceerde “Air Conditioning” klonk twaalf jaar later nog even desolaat als resoluut en was de ideale voorgeleide om het even wat melancholischer aan te pakken. “Between Tides” borduurde op eenzelfde elan voort en bevatte die typische DIIV-shoegaze waar je jezelf als luisteraar heel makkelijk in kon verliezen. De koortsdroom was in volle gang en werd zowaar wat wilder bij het inluiden van de eerste noten van “Blankenship”. Het eerder assertieve publiek nam het nummer waar als een startschot om ook wat gas te geven. De parterre werd een krioelende meute die zich volledig liet meeslepen door de muziek. Ook hier weer zorgden de ruwe, doch zeer accurate speelwijze van Andrew Bailey voor de ruige energie die het nummer naar hogere sferen katapulteerde. Als afsluiter van de reguliere set volgde met het begin van “Acheron” de perfecte tegenprik op die uitbraak van extase. Even temperen om dan toch nog eens verwoestend uit te halen: DIIV kon dat!

Eigenlijk had het viertal beter gewoon op het podium blijven staan, maar het gebruikte de encore om als wijze van intermezzo nog een filmpje te laten afspelen. De toegift begonnen ze met een de favorieten van Deceiver. Al sluimerend bloeide “Horsehead” open en uitte tijdens het refrein zijn pure kracht. De hoofden gingen makkelijk mee en knikten op het tempo dat de band zonder een krimp te geven aangaf. Het nog onuitgebrachte “Raining on Your Pillow” passeerde eerder geruisloos, maar bij “Incarnate Devil” ontbond DIIV nog eens ruim vijf minuten haar duivels en demonen. Het resoneerde althans met het publiek, dat het als uitnodiging aannam om nog wat meer te moshen en crowdsurfers in de lucht te steken. Een kookpunt was in zicht en dat vormden ideale omstandigheden om als allerlaatste wapenfeit “Doused” boven te halen. Alleen al het deuntje volstond om de AB in de zevende indiehemel te brengen en voor een grote bewegende vleeshoop te zorgen. Vier minuten liet DIIV ons zweven voor ze ons onverbiddelijk terug op de grond lieten donderen en met opgeheven hoofd het podium verlieten.

DIIV was heer en meester in de AB, dat is het minste wat je van hun tour de force kan zeggen. Tot half elf klopten de harten van de indiehipsters allemaal aan eenzelfde frequentie dat bepaald werd door de vier vakmannen op het podium. Het nieuwe, nog onuitgebrachte materiaal viel in de smaak, terwijl de oudgedienden hun beloftes waarmaakten en het publiek in een koortsdroom stortten. De balans tussen bezweren en imponeren hielden ze met behulp van hun jarenlange metier heel het concert gevoelsmatig moeiteloos overeind. Ons leven mag dan wel niet meteen veranderd zijn na hun bezoek aan ons land, maar met een blijvende indruk en gespannen nekspieren stuurden ze ons hoe dan ook tevreden huiswaarts.

Fan van de foto’s? Op onze Instagram staan er nog veel meer!

Facebook / Instagram

Setlist:
Like Before You Were Born
Under the Sun
Brown Paper Bag
Take Your Time
Taker
Soul-net
Frog in Boiling Water
Air Conditioning
In Amber
Between Tides
Blankenship
Acheron

Horsehead
Raining on Your Pillow
Incarnate Devil
Doused