Only The Poets @ Trix (Zaal): Singalong met Britse poëten

De Britse poprockband Only The Poets is bezig aan zijn opmars. Voor de formatie van de band stond frontman Tommy Longhurst er alleen voor, maar door een bezoek aan Reading and Leeds Festival in zijn thuisstad was hij geïnspireerd om toch wat kompanen rond hem te plaatsen. Zo gezegd, zo gedaan en Only The Poets zag het levenslicht in 2017. Een volwaardig album verscheen er nog niet, maar met de ep’s die ze in de tussentijd uitbrachten, wisten ze wel wat man te overtuigen. Voldoende zelfs om op tour mee gevraagd te worden door Louis Tomlinson in 2022 voor zijn Britse en Europese tournee en een jaartje later hetzelfde voor Lewis Capaldi. Recentelijk mochten we het viertal nog aanschouwen op de Warmste Week in Brugge waar hun passage enthousiast onthaald werd. Op 7 februari 2024 konden ze dat voorproefje verder doortrekken, maar dan langer en met enkel en zichzelf in de spotlight.

De Britse singer-songwriter Alfie Jukes werd voor de gelegenheid meegenomen naar de Trix. Doorbreken deed de man uit de Britse kuststad dankzij COVID door zijn muzikale covers op TikTok en Instagram te verspreiden. Ondertussen bracht Jukes ook al wat origineel materiaal waaronder zijn debuut-ep Little Omens en raakte hij al aan een luttele vijf miljoen streams voor zijn hitje “Spiderwebs”. Dat de jongeheer geen angst moet hebben om voor een onbekend publiek te staan, werd snel duidelijk gezien de fans al volop zijn naam aan het scanderen waren. Met niet meer dan een gitariste aan zijn zijde kwam hij het podium opgewandeld en nam hij gretig gebruik van zijn vierkante meter. Eens hij ook begon met zingen, viel het op wat voor stevige stem hij heeft en wist hij ons zo aangenaam te verrassen. Muzikaal kregen we een beetje het bastaardkind van One Direction en Sam Fender en werd elke toon hartelijk omarmd door het volk. Bij een cover van “Little Things” van die eerstgenoemde moesten we onze oordoppen toch weer even in ons oren schroeven door het luide gekrijs dat het met zich meebracht. Dat Alfie Jukes een geslaagd voorprogramma bleek, was meer dan duidelijk en ook wij zijn nu wel ergens benieuwd waar zijn carrière naartoe zal gaan.

Bon, we waren natuurlijk niet in Trix voor het gezellige kampvuurmomentje. Dat fans het al heel de dag gezellig hadden gemaakt, was duidelijk gezien er sommigen zich al sinds de ochtend hadden gepositioneerd aan de deuren. Het bordje ‘uitverkocht’ was dan ook onvermijdelijk bovengehaald en de Antwerpse zaal puilde tot de bar uit. Even onvermijdelijk was het ook bij starter “Crash” dat elke zin woord voor woord werd meegezongen met Longhurst. Dit maakte dan ook dat het wat zoeken was voor de zanger om boven de muziek uit te komen. Het was de tweede show van de One More Night tournee en gelukkig konden we dan ook rekenen op een degelijke vocale performance, wat in eerdere liveversies soms wel wat zoeken was. Het viertal had er meer dan zin in en knalde de ene song na de andere met voornamelijk een luide ‘Antwerp’ tussenin.

Vooraleer “Don’t Wanna Be Your Friend” passeerde, sprak hij ons voor het eerst echt aan. Veel woorden werden er wel niet aan vuilgemaakt buiten de traditionele passages over mogen spelen in de betreffende stad en hoeveel zin ze er wel allemaal niet in hadden. Daarvoor zullen we hem maar op zijn woord geloven, want buiten instrumenten spelen, stonden de bandleden er maar wat bij. Bij “Forget Your Name” werd de lederen jas ingeruild voor de gitaar als accessoire wat weliswaar op groot gejuich werd onthaald door het voornamelijk vrouwelijk publiek. Longhurst wist zijn stem steeds goed onder controle te houden waardoor het allemaal samen geen slecht geheel was om naar te luisteren. Uitgebrachte nummers of niet, de fans waren trouw aan Only The Poets en scandeerden volop mee op “Gone By Now”. De liefde voor de band was diepgeworteld en dat was meer dan voelbaar. We zijn er zelfs zeker van dat mochten ze een show vol scheetgeluiden brengen, ze nog steeds de volle honderd procent achter hen gingen staan.

We moeten wel eerlijk zijn. Hoewel het allemaal heel mooi en leuk klonk. Is de muziek van Only The Poets niet de meest innovatieve die we al mogen horen hebben. Bij de meeste nummers krijg je het gevoel alsof je het al eens eerder hebt gehoord bij een of andere Britse artiest. Niettemin bedankte Longhurst ons alvorens “It’s Okay (Not To Be Okay)” te starten voor alle steun die de fans hen al gaven in de carrière en ze zelfs de inspiratie vormen om meer eerlijkheid in de songs te steken. Iedereen wist duidelijk welk moment er zat aan te komen, want de smartphones vlogen de lucht in om met het thuisfront te facetimen met de strijders die geen kaartjes bemachtigd hadden. Het veranderen van tempo had duidelijk zijn effect op de stem van Longhurst, want hier liet hij toch wel enkele steken vallen. Even rustig bleven de jongens met “waking in the dark” waar hij die eerdere steken weer opraapte en alles liet vergeten.

We kregen als het ware ons eigen Fred again.. op Werchter momentje wanneer Longhurst en gitarist Clem Cherry aankondigden een nummer te brengen in het midden van de zaal. De hoeveelheid aan ‘omg’s’ zal waarschijnlijk evenveel geweest zijn, alleen was het plan ditmaal niet op het dak eraf te stampen, maar om een gezellig kampvuur moment te houden om “Every God I Pray To” op te zingen. Tijdens zijn tocht naar het midden vroeg hij dan ook ter gelegenheid of iedereen het leuk had. Het zou ons verbazen mocht er toen iemand ‘neen’ gezegd hebben, want bij alles wat de mannen deden, smolten de aanwezigen als sneeuw voor de zon.

Als we dachten dat elk nummer goed gekend en ingeoefend was door de fans, dan waren we nog niet klaar voor de laatste twee nummers voor de encore. We zouden hierbij graag een aangifte willen doen voor terugbetaling bij de oorarts, want “Over & Over” en “JUMP!” werden zo luid meegezongen dat we er zeker van zijn dat de mannen van Simple Plan in de Roma enkele honderden meters verderop dit ook konden aanhoren. Het figuurlijke dak was eraf en zo was er enkel nog het toemaatje dat ons te wachten stond. ‘Waar is dat feestje / Hier is dat feestje’ schreeuwden de fans en vermoedelijk stond Only The Poets stomverdwaasd te kijken in de backstage gezien ze er geen snars van verstonden. Niemand was duidelijk klaar om naar huis te gaan dus was het ongeduldig wachten op die laatste nummers die er nog uitgeperst moesten worden. Debuutsingle “ceasefire” kon dan ook zeker niet vergeten worden en werd als voorlaatste onze richting uitgezwierd. Emotioneel zal het voor sommigen zeker wel in zekere zin geweest zijn, dus konden alle emoties bijgevolg een laatste keer geuit worden op “Emotional”.

Trix was gisterenavond de oase voor liefhebbers van lyriek en dat was Only The Poets zeker niet ontsnapt. Een uitverkochte zaal stond (al van de vroege uurtjes) klaar om zich helemaal te smijten en toverde de ruimte om in een heuse singalong. Muzikaal was er zeker niet te klagen over wat de Britten ons voorschotelden en mits enkele steekjes was er op het vocale gebied niet veel aan te merken. Laat die ep maar voor wat het is, want Only The Poets is klaar voor het grotere geschud.

Fan van de foto’s? Op onze Instagram staan er nog veel meer!

Setlist:

Crash
Every Song I Ever Wrote
Don’t Wanna Be Your Friend
Forget Your Name
Gone By Now
speak out
It’s Okay (Not To Be Okay)
waking in the dark
Nana’s House
Looking At You
Every God I Pray To
Even Hell
Over & Over
JUMP!

One More Night
ceasefire
Emotional