InstagramLiveRecensies

Sound Track 2023: Finale @ Trix (Antwerpen)

Zaterdagavond kruisten acht beloftevolle bands en soloartiesten de degens in Trix. De voorbije maanden sleutelden ze aan hun set en zetten ze de puntjes op de i, met als doel de Antwerpse Sound Track-finale te winnen. Nadat ze uit meer dan duizend inzendingen de preselecties en voorrondes overleefden, lag die winst nu echt binnen handbereik. Drie bands werden op het einde van de avond gekozen als winnaar. Zij krijgen een heus totaalpakket aan professionele begeleiding. Bijkomend kon ook het publiek een stem uitbrengen op hun favoriet voor de publieksprijs. Als de vakjury vorige maanden goed werk had geleverd, zou het aanwezige publiek enkele ruwe diamanten aan het werk kunnen zien.

Mojo & The Kitchen Brothers

© CPU – Nathan Dobbelaere

In oktober was Mojo & The Kitchen Brothers belofte van de maand bij Willy. Een jaar daarvoor stond de band al op ons showcasefestival in Pilar. Gisteren mochten de vijf mannen de finale in Trix op gang trekken en dat was een binnenkomer van jewelste. Het begin van de set werd erg strak gespeeld, maar bleek slechts een opwarmer te zijn voor het laatste nummer, “Into The Center Of The Cat’s Eye Nebula”. Een heerlijk uitgesponnen Pink Floyd-achtige muzikale intro mondde daarbij uit in een vernielend slot. Vernietigende baslijnen, fijne samenzang, bonkende drums en plezierige gitaarriffs zogen je volledig Mojo’s wereld in. De lat was gelegd in Antwerpen, en die lag meteen torenhoog.

Scottie

© CPU – Nathan Dobbelaere

De tweede die het publiek en de jury voor zich probeerde te winnen, was Scottie, een 25-jarige Antwerpse rapper. Naast een dj en backingtrack, had hij ook zijn eigen visuals mee die achter hem werden geprojecteerd. Op de beats kon heerlijk gedanst worden, al was het publiek daar niet helemaal voor te vinden. Hertier (zijn echte naam) straalde een fijne energie uit en toonde zich een waar performer, wanneer zijn dansmoves de onze volledig teniet deden. Zijn Nederlandstalige teksten waren dan wel niet altijd verstaanbaar, en wanneer we het wel begrepen, waren die nogal voor de hand liggend. Een plezierige hiphopset, maar ook wel eentje zoals we er al dertien in een dozijn zagen.

Emma Hessels

© CPU – Nathan Dobbelaere

Tijdens het soundchecken was het meteen duidelijk dat Emma Hessels heel wat aanhang meehad. Ook wanneer ze opkwam, klonk het applaus luider en langer dan anders. In tegenstelling tot de rest van de kandidaten probeerde Emma niet halsstarrig het ene na het andere lied af te haspelen, maar nam ze rustig haar tijd om het publiek toe te spreken en haar gitaar te stemmen. De vier nummers klonken erg herkenbaar met thema’s als liefde en verloren zijn. Tussen het gezoem van de versterkers door, zong ze loepzuiver en viel een warme stemkleur op. De hele set speelde ze overigens volledig alleen, met haar gitaar op de schoot. Een sympathiek optreden met heel wat muzikaal potentieel, al zijn wat ons betreft de songs op zich nog niet sterk genoeg.

RAPHA

© CPU – Nathan Dobbelaere

Onze trommelvliezen sprongen bijna, zo oorverdovend waren de bassen wanneer RAPHA opkwam. In 2020 won de zangeres de MNM Rising Star-wedstrijd. Ondertussen heeft de jonge artieste al meer dan aan half miljoen streams op twee nummers op spotify. Bijgevolg bracht ze voor Sound Track een hele hoop gillende tieners met zich mee, die de trommelvliezen eens te meer op de proef stelden. Voor haar show werd ze gedragen door een volwaardige band. Eigenlijk hadden de twintig minuten RAPHA alles wat een hedendaagse popshow moet hebben: een goeie zangeres, dansbare deuntjes en aanstekelijke liedjes die je na het eerste refrein kan meezingen. RAPHA’s show bleef plezierig van begin tot eind en misstaat niet in het TikTok-hitjeslandschap waar we nu in leven.

Deadbeat Larry

© CPU – Nathan Dobbelaere

De tweede helft van de avond werd afgetrapt met de raps van Deadbeat Larry. Hij ging al mee op tour met Zwangere Guy en Lander Gyselinck en afgelopen mei kwam hij met een album, met daarop features van ZG en Scottie. Deadbeat Larry heeft een bepaalde arrogantie – ‘Sportpaleis, laat jullie horen!’- die compleet in het plaatje past en hem als rapper alleen maar ten goede komt. Zijn drills kwamen de zaal stevig binnen en hij zette moeiteloos het publiek naar zijn hand: iedereen sprong en zong enthousiast mee. Een meer dan aangename (eerste) kennismaking met Deadbeat Larry.

WASTE

© CPU – Nathan Dobbelaere

Wat later op de avond kon het wat gortiger. WASTE was allesbehalve gekomen om het podium heel te laten. De muziek zat tjokvol pompende drums, snijdende gitaren en loeiharde baslijnen. De krankzinnige muziek werd kracht bijgezet door de schreeuwende stem van de zanger. De band probeerde de zaal in trance te krijgen met behulp van flikkerende lichten en psychedelische visuals, al werd de herrie nogal verdeeld onthaald bij de omstaanders. Ook wij waren niet volledig mee met het WASTE-verhaal.

Imaginary Sister

© CPU – Nathan Dobbelaere

Een groter contrast met de vorige kandidaat kon er niet zijn. Het project van Kathy Vanhout en Vik Hardy bracht immers zeemzoete, minimalistische muziek. Hoewel de omstandigheden niet echt meezaten door het vele gepraat aan de bar, slaagde de band er toch in een intieme set te spelen. Tijdens de voorrondes waren we nog wat sceptisch, maar in Trix gingen we toch overstag voor de muziek van het duo. De gitaarlijnen vulden de ruimte meer dan vorige keer en we geraakten compleet verstrikt in de slimme teksten en prachtige vocals. De muziek van Imaginary Sister raakte en zou de perfecte soundtrack vormen van een volgende mysterieuze Scandinavische serie.

plush baby

© CPU – Nathan Dobbelaere

Net als in de voorronde in Turnhout, mocht plush baby ook de avond in Trix bezegelen. En daar hadden Nicolas Anné en Caitlin Talbut duidelijk zin in. Het duo stond tegenover mekaar opgesteld in pakjes waar Elton John jaloers op zou zijn. De zaal was al wat uitgedund, maar dat betekende niet per definitie minder dansen. Bij de start was het nog wat aftasten bij het publiek, maar daarna kwam de schwung er helemaal in. De muziek van de band zat boordevol gekke hoekjes, kantjes en toffe synths. Vooral het laatste nummer zal bijblijven. Daarin haalde Anné, dankzij effecten, zijn innerlijke Big Brother boven, terwijl Caitlin, zonder effecten, tegen het onaangenaam hoge aanschurkte; wat een banger.

Een keuze maken tussen acht bands die stuk voor stuk muziek maken in verschillende genres was helemaal niet makkelijk. We kunnen ons dus inbeelden wat voor een helse opdracht het was voor de jury om de laureaten van 2023 te kiezen. Onze top drie zag er alvast als volgt uit:

3. RAPHA
2. Imaginary Sister
1. Mojo & The Kitchen Brothers

De jury volgde ons deels, want die koos ook voor RAPHA, maar ruilde de andere twee in voor Emma Hessels en WASTE. Mojo & The Kitchen Brothers mocht dan weer met de publieksprijs gaan lopen ter waarde van 1000 euro. De drie winnende acts krijgen voor de komende maanden een parcours uitgestippeld met coachingsessies en podiumkansen. De winnaars van de andere provincies ontdek je hier.

Fan van de foto’s? Op onze Instagram staan er nog veel meer!

63 posts

About author
Vrienden noemen me 'Boh'
Articles
Related posts
InstagramLiveRecensies

Teddy Swims @ Trix: Zoals een vis in het water

Sommige verhalen lezen als een modern sprookje, net zoals het verhaal van de Amerikaanse zanger Teddy Swims. Jarenlang zong hij in metalbands…
FeaturesMuzieknieuwtjes

Lokale Helden keert terug met een zesde editie!

Naar tweejaarlijkse gewoonte zet VI.BE opnieuw heel wat lokale muzikanten in de kijker tijdens Lokale Helden. Op 27 april worden in elke…
LiveRecensies

Roadburn 2024 (Festivaldag 4): Keer om alstublieft

Aan iedere weg komt ooit wel een einde, ook aan de brandende weg die Roadburn heet. Nadat we drie en een halve…

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

Deze site gebruikt Akismet om spam te verminderen. Bekijk hoe je reactie-gegevens worden verwerkt.