Sophie Straat @ De Casino: Zangeres met een naam

Terwijl de rechts-populistische Geert Wilders de Tweede Kamerverkiezingen domineerde, blijft Sophie Straat zelfverzekerd op de barricades staan. In plaats van maatschappelijke problemen te verpakken in ingewikkelde muziek, koos de Amsterdamse protestzangeres voor popachtige songs. Op haar debuut-ep ‘T is niet mijn schuld vond ze haar toevlucht in de traditionele smartlap. De doorbraak kwam toen zij en Goldband twee jaar geleden een zomerhit scoorden met “Tweede Kamer“. Mede dankzij het succes van Goldband groeide haar eigen succes, al staat ze ook alleen haar mannetje. Afgelopen voorjaar was de Smartlap Is Niet Dood-tournee goed voor alleen maar uitverkochte Nederlandse clubs. Bij ons mocht ze zich bewijzen op Boomtown, Suikerrock, Lokerse Feesten, Pukkelpop en Manifiesta. Om hier extra voet aan de grond te krijgen, schreef ze met Chibi Ichigo “ENERGIE“. Ondanks alle huidige ellende in de wereld vond ze de moed om De Casino een spiegel voor te houden.

2022 was het jaar van Willy Organ. De Vlaamse anti-charmezanger was toen van geen enkel podium weg te branden. De grap werd zo bittere ernst. Dit jaar deed hij het daarentegen rustiger aan en dat was te merken aan deze supportshow. De man kwam bij aanvang nogal stuntelig over en ook zijn stem moest nog wat opwarmen. Dat alles op tape meeliep, hielp niet bij deze eerste indruk. Gaandeweg verliep alles weer volgens stramien. Het publiek zong enthousiast mee op “Niets Meer Aan Te Doen” en ging lekker los op de foute beats die de revue passeerden. Af en toe gebeurde er dan toch iets verrassends. Zo haalde hij een Gibson SG naar boven en schudde hij enkele solo’s uit zijn mouw. Dat de iconische gitaar fout gestemd was, maakte niet veel uit. Iedereen was vertrouwd met Organ en zijn gekke fratsen. Daardoor waren de aanwezigen bereid om op commando door de knieën te gaan of hem door de zaal te laten crowdsurfen. Enkele attributen zoals een Duitse oorlogshelm uit de Eerste Wereldoorlog bij “Vlaamse Stoverij” en de plooitafel bij “Ijzer Pompen” maakten dat de verveling nauwelijks toesloeg. Over het algemeen begon er toch rek te zitten op Organs houdbaarheidsdatum.

Ook bij Sophie Straat duurde het eventjes vooraleer de show goed op gang kwam. De zangeres maakte doorheen de set kenbaar dat ze zich verslagen voelde door de huidige geopolitieke malaise. Hierdoor kregen “Oranje boven” en “Mijn club” een extra dramatisch kantje, maar voelden we dat de fut er een beetje uit was. In tegenstelling tot vorige shows waren ook de bordjes, die gewoonlijk als backdrop dienden, afwezig. Hierdoor voelde het podium wat kaal aan en er werd minder strak gespeeld dan gewoonlijk. Het dansbare “Papa”, dat een krachtig statement is tegen studentenverenigingen, deed de zaal sudderen, maar toen de toetsenist de verkeerde strofe zong waren ze ons even kwijt. Straat was duidelijk toe aan een nieuw hoofdstuk en die komt er sneller aan dan verwacht.

Ze releaset binnenkort een nieuwe ep waarbij ze voor het eerst muziek schreef die ze zelf zou luisteren. Het fragment dat ze ons voorschotelden zat haar als gegoten. Uit de strakke punkriffs ontwarden wij de zin ‘Je bent dom’. De track zorgde voor een goede wending in de set.Vanaf dan ging het enkel nog maar bergop. De toetsenist nam bij “Tweede Kamer” revanche en ook het publiek werd meer betrokken. Vier vrijwillige vlaggenzwaaiers mochten zich volledig uitleven op “Vrijheid, gelijkheid, zusterschap”. Toen elk bandlid zijn instrument in de kijker zette, werd het ook duidelijk dat Straat omringd is door goede muzikanten die haar door dik en dun steunen. Daarna was het rustig uitbollen op “Wat Is Het kut Om Agent Te Zijn”. De Nederlandstalige bewerking van Fleetwood Macs “Everywhere” werd foutloos nagespeeld.

Omdat we “Mannen” eerder op de avond goed meezongen, trakteerde Straat ons nog een kleine bisronde. Dat was een goed excuus om nog even weg te blijven uit haar ‘kutland dat openlijk toegaf racistisch te zijn’. Niettemin is racisme onderdeel van een groter geheel. Seksueel misbruik en stedelijke gentrificatie helpen er niet bij om die zwelling weg te werken. “Mooier als je lacht” en “De stad is van ons” boetten daardoor niet in relevantie, al bleef het er in de zaal relatief kalm aan toe. Straat ging er niet uit met een knal. De zangeres zit momenteel op zowel een muzikaal als emotioneel kantelpunt. Dat ze dat eerlijk toegaf, kwam haar geloofwaardigheid alleen maar ten goede. Daar waar de Zangeres Zonder Naam koos voor de anonimiteit, neemt Straat geen blad voor de mond en neemt ze een muzikaal voortouw tegen onrecht. Zelfs bij een minder energieke show moeten we dat blijven koesteren.

Sophie Straat speelt 5 december nog in Het Depot in Leuven.

Instagram

Setlist:

Oranje boven
Mijn club
Smartlap is niet dood
Mannen
Papa
De vergiffenis
Tweede Kamer
Vrijheid, gelijkheid, zusterschap
Wat is het kut om agent te zijn

Mooier als je lacht
De stad is van ons