© CPU – Jan Van Hecke (archief)
Niet enkel lekkernijen als köttbullar of gravad lax, of de IKEA-plannetjeskwelling waaien over van bij de Zweden; geregeld bereikt ook hun steengoede muziek ons land. Een voorbeeld daarvan is de band Little Dragon. Het viertal staat misschien minder bekend bij het grote publiek, ze zijn wel reeds jaren lang een garantie op kwaliteit. Het derde studioalbum Ritual Union stuwde Little Dragon de landsgrenzen over en daarna maakte de groep nog een handvol sterke, goed ontvangen platen. In 2023 kwam nummer zeven Slugs of Love daar nog bij. Een van de grootste troeven van de band over de platen heen, is het unieke stemgeluid van zangeres Yukimi. Het mag dan ook niet verbazen dat al heel wat artiesten de vocals van de zangeres op hun tracks wilden. Gorrilaz, Flume en Flying Lotus zijn enkele van de namen die een samenwerking met Little Dragon op poten zetten. Recenter kwamen de Zweden met Slipping Into Colour, een ep gemaakt in samenwerking met een wat kleinere naam: April+VISTA. Die twee reisden mee naar Brussel en mochten de avond op gang trekken.
Om stipt acht uur keken April George en mattVISTA elkaar in de ogen. De Orangerie was ongeveer voor de helft gevuld wanneer het eerste nummer startte. De sound van de Amerikanen lag wat in het verlengde van dat van de hoofdact, waar een mix van allerlei invloeden de electro-indie voeden. Bij het voorprogramma lag de klemtoon nog wat nadrukkelijker op experimenteren. Dat experiment klonk soms rommelig en zonder echt doel. In het tweede deel van de set slaagde April+VISTA er meer in het allegaartje van klanken met elkaar te doen rijmen, en wanneer dat lukte, kreeg de band de zaal mee in hun verhaal. Met de warme, soulvolle stem met subtiele nasale klank van zangeres April daarbovenop, werd het nog erg aangenaam vertoeven dat eerste uurtje in de Botanique. Al bij al een geslaagd voorprogramma zonder echte vonken.
Ondertussen was de Orangerie compleet volgelopen; Little Dragon had immers de boel doen uitverkopen. Na een dikke minuut aan klank maar geen beeld, betrad de band het podium. “Amöban” floot de set letterlijk en figuurlijk op gang. “Slugs of Love” werd bijzonder aanstekelijk gebracht en zette meteen aan het dansen. Slechts een van de eerste vijf nummers van Little Dragons set kwam níet uit de meest recente langspeler. Even leek het ernaar dat het viertal was afgezakt om vooral te putten uit Slugs of Love, maar snel werd duidelijk dat ze (gelukkig) niet enkel waren gekomen om die plaat te promoten. Wat volgde was een soort van ’trip down memory lane’.
De set was ideaal opgebouwd: dansbaar en met de nodige rustpunten. “After Rain” werd wel sterk gespeeld, maar daar bleven we licht op onze honger zitten; die mocht wat meer ontploffen. Dat gevoel hadden we in de eerste helft van de show regelmatig. Het tweede luik maakte dat ruimschoots goed met kleppers zoals het onnavolgbaar vettig klinkende “Wildfire”. Het eerste gedeelte van “High” temporiseerde de boel even en ook bij “Twice”, opening van de bisronde, kregen de heupen even de tijd de verkramping tegen te gaan. Die laatste kreeg de zaal overigens even helemaal stil. Voor de rest was het voornamelijk bewegen geblazen en ontstond er een gezellige clubvibe.
De naam ‘Little Dragon’ kwam er naar aanleiding van het temperamentvolle, soms bitsige karakter van zangeres Yukimi tijdens de eerste opnames van de band. Dat karaktertrekje zagen we in de Orangerie niet al te vaak terugkomen, wel straalde er een fijne energie van de Japans-Zweedse af en ook het plezier spatte ervan af. Haar bijzondere stemkleur maakt de nummers erg eigen; om het even of het lied nu hoofdzakelijk triphop met snedige basriffen is, of eerder de alternatieve rnb-richting uitgaat, je zal er altijd door horen dat het een Little Dragon nummer is.
Wat Little Dragon als liveband interessant maakte, was dat die niet bestond uit een frontvrouw en drie achtergrondmuzikanten, maar veeleer uit vier frontmuzikanten. Zo eiste tijdens “After Rain”, met geweldig uitgesponnen slot, de basgitarist een eerste maal de hoofdrol op – knieval incluis. Niet veel later eiste die de spotlights nogmaals op wanneer hij met zijn keytar de hoogte in klom. Bij “Frisco” ging drummer Erik Bodin dan weer met de aandacht lopen, wanneer hij zich met enige flair aan de drumpad meer vooraan op het podium installeerde. Het funky “Lover Chanting” bediende hij van de nodige zanglijnen. Ook was het de drummer die het merendeel van de tijd in interactie ging met het publiek. De toetsenist was de enige die misschien wat comfortabeler was in een plekje in de schaduw. We kunnen er niet omheen dat ons oog toch hoofdzakelijk afdwaalde op de geweldige zangeres van dienst, en dat was zeker niet alleen door haar nogal extravagante outfit.
Zondagavond kwam Little Dragon een sterke show aan de Orangerie voorstellen. Naast de haast onnavolgbare stem van de zangeres, konden ook de andere bandleden bekoren. Op plaat is Little Dragon een fijne trip, als live-ervaring eens te meer. Dat het viertal op de dag van vandaag ‘maar’ in een kleine zaal als de Orangerie staat, is dan ook tegelijkertijd een zonde als een voorrecht.
Setlist:
Amöba
Disco Dangerous
After Rain
Slugs of Love
Frisco
High
Slumber
Where You Belong
My Step
Are You Feeling Sad
Lover Chanting
Wildfire (nummer van SBTRKT)
Twice
Another Lover
Medley (Summertearz/Feather/Constant Surprises)
Ritual Union
