Rap, rapper, rapst! Wie een kaartje voor het concert van Jersey in de Botanique wilde bemachtigen moest er heel snel bij zijn. Op nog geen twee uur was de show van het duo uit Parijs hopeloos uitverkocht. Dat we met een hype te maken hebben, mag dus wel duidelijk zijn, maar het heeft er alle schijn van dat deze twee knoppenduwers vooral gekomen zijn om te blijven. Met hun concept ‘we play music until someone breaks our synths’ ging Jersey al meermaals viraal en ook op YouTube blijven de clicks zich in pijlsnel tempo opstapelen. De Parijse woonkamers lieten ze voor hun eerste Europese tour voor het eerst achterwegen, maar het concept blijft hetzelfde. Jersey installeerde zich in het midden van de zaal, liet zich omringen door een hongerig publiek en speelde in Brussel tot de synths het begaven.
Een warm-up had Jersey niet nodig, die rol namen ze plichtbewust zelf voor hun rekening. Om iets na negenen bestegen ze hun geïmproviseerd podium in het midden van Le Musée. Dat het publiek goesting had in Jersey maakten de spreekkoren en het tomeloze enthousiasme voor de eerste strepen muziek duidelijk. En op dat enthousiasme speelden de gebroeders Amiard in met het eerste nummer. “Keep Things Random” liet de vonk meteen overgaan in een vagevuur van pompende beats en zweterige lichamen. De overstijgende trap op gebied van extase bewerkstelligde “The World I’m Searching For”. Fred again..-gewijs duwden de twee op de drumpad, draaiden ze aan knoppen en speelden ze keys met een energie die oh zo aanstekelijk was.
Ondanks dat ze amper woorden vuil maakten tijdens hun set, voelde je dat er een connectie was met het publiek. Muziek als verbindend middel, het klinkt cliché, maar was bij Jersey gisteren wel het mantra die honderden collectief in een roes slorpte. Na een klein kwartier begaven de synths het al, al bleek dat achteraf gewoon een kleine stunt te zijn om het dak er definitief af te krijgen. Een fan in het publiek hield een monitor in de lucht, alvorens de drop weer het hele geluidssysteem van de Botanique in actie bracht. Sluw om zo “The World I’m Searching For” nog eens een nieuwe adem te geven.
De broers waren goed op elkaar ingespeeld en wisselden regelmatig van plaats. Doordat ze hun installatie in vier verschillende hoeken hadden gezet, voelde je ook enige verbondenheid en kon je nauwlettend op hun vingers kijken. Spektakel leverde dat vooral op bij “I Want You”, waar de vingers aan een pijlsnel tempo op de knoppen duwden. De bron van extase was haast onuitputtelijk en het publiek liet zich ook een paar keer van hun beste kant zien. Zo werd er een spontane sitdown georganiseerd die Le Musée op haar grondvesten liet daveren. De decoratieve lampen konden niet anders dan mee dansen op het ritme.
Er zat een sluwe opbouw in de set van Jersey en dat maakte dat de kookpunten netjes doorheen het uur gestrooid waren. Bovendien staken ze met The Lord of the Rings-theme song en “Narcotic” van Liquido twee ludieke easter eggs in hun set. Voor de grootste ontploffing zorgde hoe dan ook “Talk Tonight”. Als broeierige afsluiter werd het nummer in een paar andere jasjes gestoken, die nog meer opzwepend waren dan hun voorganger en de dopamine-uitstoot naar nieuwe hoogtes bracht. De lampen die op het podium stonden werden door een paar mensen uit het publiek in de lucht gestoken en dansten duchtig mee op de tonen. Eigenlijk hadden ze geen reprise gepland, maar doordat het publiek zo enthousiast was, kwamen ze toch nog eens terug om een nog hardere versie van “Talk Tonight” te brengen. De decibels gingen een laatste keer ferm in het rood en zo eindigde Jersey geheel zonder dat een synth het liet afweten. Oef!
Jersey switchte haast moeiteloos van UK Garage naar house naar eurotrance. Het zag er allemaal poepsimpel uit, maar achter al die knoppen schuilde zo veel vakmanschap en precisie. Die laatste twee aspecten verweefden ze met veel speelplezier en overgave, waardoor het enthousiasme in de zaal op een constante hoogte bleef zweven. De lichtshow paste ook bij het optreden en zorgde voor een echte rave-sfeer, die desondanks heel luchtig en dansbaar bleef. Jersey heeft goud in handen en dat beseffen ze maar al te goed. Hopelijk blijven ze deze trend verderzetten en dan wenkt na een ongetwijfeld succesrijke festivalzomer de stap naar een hoger level.
Jersey staat deze zomer op Paradise City in Perk (zondag 30 juni) en in Le Labo op Dour (woensdag 17 juli).
