Wie Arcade Fire al eens live zag, zal Will Butler ongetwijfeld kennen als de excentrieke broer van de frontman die doorheen het concert wild tekeer ging op van alles en nog wat. Anno 2023 zijn dat taferelen die je wellicht nooit meer zal meemaken, daar de Amerikaan net voor de heisa rond diezelfde broer de band verliet en besloot om zich te focussen op zijn eigen muzikale carrière. Die was al enige tijd daarvoor voorzichtig van de grond gekomen, maar sinds kort onderging dat project ook een serieuze rebranding. Begeleidingsband Sister Squares maakt vanaf nu volwaardig deel uit van de groep, met recentelijk een eerste album tot gevolg. En nieuwe muziek, die moet worden voorgesteld; Will Butler + Sister Squares stond gisterenavond bijgevolg in het Grand Salon van de Botanique.
Het zal wellicht een redelijke aanpassing zijn voor Butler om van arena’s naar zulke kleinschaligere zaaltjes te switchen, en al zeker als er niet superveel volk komt opdagen zoals gisteren het geval was. Desondanks leek de man zich daar vrij weinig van aan te trekken, want al van bij opener “Arrow of Time” zagen we dat er heel wat power verscholen zat in de band. Tussen de vele synth- en elektronica-achtigen op het podium, groovede Butler eerst met bas en even later met gitaar door de set, met zo nu en dan een flirt met het opentrekken van alle registers. Een aangenaam snuffelrondje dat stilletjes aan het artistieke totaalconcept uit de doeken deed.
Voor “Take My Side” haalden de drie zangeressen/muzikantes een soort zelf in elkaar geknutselde choreografie boven, waarmee ze zich ook zienderogen amuseerden. De energieke groove ging alsmaar meer hand in hand met een soort artistieke intensiteit, waarbij dat laatste vooral in de tragere nummers de bovenhand nam. Zo bepaalde een echte metronoom het tempo van “Good Friday, 1613”, terwijl Will zelf de elektronica opzocht en de drie zangeressen in het midden van het podium ietwat bezwerend liet zingen. Het kwam op zich misschien iets té artistiek over, waardoor de ongemakkelijkheid het dreigde over te nemen. Maar gelukkig was er dan “Bethlehem” dat de boel nog eens goed door elkaar schudde.
De invloeden van Arcade Fire waren nooit heel ver weg, met als grootste gelijkenis misschien wel het feit dat ook Wills echtgenote deel uitmaakt van de band (en dat ook zij niet per se de allerbeste zangeres is). Hoe dan ook kroop de Amerikaan uiteindelijk wel even in een soortgelijke rol door alle synthachtigen voor zijn rekening te nemen. Dat zag er vanzelfsprekend heel cool uit, maar het klonk vaak nog beter. Het Sister Squares’ lied “Manipulator” was bijvoorbeeld een intens en groovy hoogtepuntje, terwijl de spoken word intro van “Me & My Friends” dan weer bijna griezelig was. Dat die laatste letterlijk de rode loper uitrolde voor “Saturday Night”, zorgde ervoor dat de energie net iets beter behouden bleef. Butler trapte het weekend op gang, maar leek zijn vonk weliswaar nooit echt te kunnen laten overslaan op de rest van de zaal.
Er was voor alle duidelijkheid zeker beweging in het Grand Salon, maar de chaos van pakweg “Hee Loop” of het coole “Stop Talking” verdienden ergens ook wel wat meer. We merkten echter wel dat naarmate de set vorderde, er steeds meer beleving kwam, zowel op het podium als in de zaal. Hit “Anna” bleek in dat opzicht het startschot van een plezant einde, waarbij het publiek ook steeds meer in de vibe kwam. “Surrender” was zo bijvoorbeeld een energiebommetje waarbij de Botanique ook tijden het nummer meeklapte, terwijl afsluiter “Long Grass” die gedachte nog eens maal twee deed.
Dat Butler uiteindelijk toegift “Close My Eyes” met enkel een gitaar en de achtergrondstemmen van Sister Squares bracht, was zo tegelijkertijd intens cool als een beetje een dompertje op de sfeer. Maar hoe dan ook paste het allemaal ook wel in het veelzijdige rijtje songs die de Amerikanen brachten. Langs de ene kant kregen we erg uiteenlopende nummers te horen, maar langs de andere kant was het net die out of the box mentaliteit die de rode draad doorheen de set vormde. Will Butler + Sister Squares is zo’n band die, ondanks dat ze elke avond dezelfde setlist heeft, toch telkens een andere show speelt. Dat zagen we dan ook aan het spelplezier en de intensiteit waarmee de groep op het podium stond; iets wat de minpuntjes op zijn beurt deed verdwijnen als sneeuw voor de zon.
Will Butler + Sister Squares bracht met andere woorden een erg coole set in de Botanique, die bij momenten meer verdiende. Dat de muziek niet altijd voor iedereen was weggelegd zal daar ergens wel aan hebben bijgedragen, maar het is natuurlijk ook die onvoorspelbare eigenheid die van Butler Butler maakt. En dat maakt hem net zo goed, ook met zijn eigen project.
Setlist:
Arrow of Time
Willows
Take My Side
Old Year
Good Friday, 1613
Bethlehem
Car Crash
Sunlight
Manipulator
Me & My Friends
Saturday Night
Hee Loop
Stop Talking
Anna
Surrender
Long Grass
Close My Eyes
