© CPU – Sam De Boeck
Ruim achttien jaar nadat ze de Nederlandstalige muziekscene op z’n kop zetten met “Watsekeburt?!”, kunnen we De Jeugd Van Tegenwoordig eigenlijk niet langer ‘Jeugd’ noemen. Waar ze vroeger het varken uithingen in de kleinere lokale jeugdhuizen, zijn Willie Wartaal, Vjèze Fur, Faberyayo en producer Bas Bron uitgegroeid tot een meer volwassen band die je nu niet meer kunt programmeren in kleine zalen. Nou ja, volwassen. De wilde haren hebben plaatsgemaakt voor een gezin en kinderen, en net toen we dachten dat ze helemaal uit de spotlight zouden verdwijnen, brachten ze na vijf jaar radiostilte een nieuw album uit. Na de minder aanslaande prequels Luek en Anders (Different) was er alleszins twijfel of deze nieuwe plaat een soort noblesse oblige was of echt een welgemikte poging naar de roos van de doos van Tante Lien. Met Moderne Manieren kondigden deze jeugdige veertigers alvast op hun eigen manier hun comeback aan: ‘Hey lieve racisten van Nederland, wij zijn er weer! Nog altijd even geil; niet eens per se op een seksuele manier. Nieuwe inzichten. Oud zeer op nieuwe plekken. Moderne Manieren en Irritatie Technieken.’
© CPU – Sam De Boeck
Eerder losten ze al “Ze Is Pas Net Begonnen (Leerstage/Werkstage)”, “Goed Nieuws” en “Dat Mag Niet”, maar natúúrlijk moet je deze heren gewoon live aan het werk zien om ze in hun échte habitat te zien. Tegelijk met het nieuwe album kondigden ze een najaartour aan die vrijwel meteen was uitverkocht. De Roma was dan ook volgestouwd met boomers én bakvissen die zin hadden in een klein volksfeestje met een groot fungehalte vol vunzigheid en vuilspuiterij van de bovenste Nederlandse plank. Maar kónden ze het wel nog? Deze twijfel werd snel weggevaagd.
Als prelude op het (collectief verwachte) orgasme mocht rapper Kleine Crack, lid van Burning Fik, het label van Faberyayo, zorgen voor het voorspel. Voor de rode fluwelen gordijnen van De Roma stond een kleine draaitafel die de zaal vulde met duistere beats en minimalitische trap-rap lyrics. Vergezeld door Kleine Kova (met catwomanmasker), Roi, Parsa en producer Slagter op de achtergrond pompte deze Schotense horrorrapper De Roma vol met angstaanjagende en tegelijk hypnotiserende geluiden die een soort bezwerend effect veroorzaakten. Vooral “VERSTOPPERTJE”, “LAAT MY GERUST” en “2 GRAM” misten hun effect niet. Zoals wanneer je een ongeval passeert: je weet niet goed waarom, maar je moet tóch blijven kijken. Het hek ging helemaal van de dam wanneer Parsa zijn t-shirt uitdeed en met zijn endomorfe lichaam het podium rondrende, tegelijk ongemakkelijk en gedurfd. Maar het doel was bereikt: de zaal was opgewarmd voor De Jeugd.
© CPU – Sam De Boeck
Om met de deur in huis te vallen; vanaf het begin tot het einde werd er gedanst, gedanst, gedanst. Als je je optreden laat starten met “Rollin’ & Scratchin'” van Daft Punk, dan heb je eigenlijk al gewonnen voor je bent begonnen. Bas Bron weet als geen ander hoe hij het publiek kan bespelen en het kostte dan ook weinig moeite om iedereen in beweging te krijgen. In een fontein van spuitende waterflessen maakten de heren Vjéze Fur (in een exhibitionistenjas), Faberyayo (met übercoole JVT-broek) en WiWa (met een gladiatoren borststuk) de voorste rijen meteen helemaal ‘wet and ready’. In het eerste deel van de show kwamen vooral enkele nieuwe, maar ook minder bekende nummers aan de beurt. Na “Ze Is Pas Net Begonnen (Leerstage/Werkstage) zweepten ze de zaal op met “Buma In Mijn Zak” en een mash-up van “Gemist”. Bas Bron amuseerde zich gewéldig en je merkte een goede synergie tussen het viertal. Natuurlijk werd er ook aan de échte jeugd gedacht: tijdens “Tante Lien” mocht een kind mee op het podium om zijn kartonnetje ‘JVT, ik ben fan van jullie’ aan de ganse Roma te tonen. Diens avond kon alvast niet meer stuk, maar ook de rest van het publiek stond nog wat te wachten.
“Bewuste Sabotage” zweepte de menigte heel langzaam op en zo gingen de dansbenen los en de handen in de lucht. Het genie Bas Bron draaide lustig aan zijn knoppen en trok de ene na de andere schuif open, om het gezwinde nummer te laten overgaan in die andere ‘springbare’ song “Gekke Boys”. Bovenaan de Roma ging zowat iedereen rechtstaan en meespringen, terwijl er zich beneden de eerste moshpitjes vormden. Het korte interludium van “Vijf Sterren abbo” was dan ook welgekomen. Na “Dandyboy Moderno” was normaal gezien de eerste korte break, maar de heren hadden daar duidelijk geen zin in. De bedoelde outro-beats van Bron spekten ze met wat heen-en-weer gefreestyle en een retorische ‘Wie voelt er zich seksueel vanavond?’. Voor hij een ‘sigaret’ ging roken, zei Faberyayo nog: ‘dit publiek is meer lit dan gisteren’. En eigenlijk hadden ze dan nog geen enkele van hun grote hits gespeeld…
© CPU – Sam De Boeck
Bij aanvang van het tweede deel duwden ze de menigte, onder impuls van de enorme lichtinstallatie, richting een ravefeestje. “Watskeburt!?” zette de toon en tijdens “Manon”, luidop M-A-N-O-N meegebruld, mochten enkele mensen op het podium… om verplicht eraf te gaan in skysurf-modus. De ene al wat gewilliger dan de andere. Tijdens “Dat Mag Niet” en “Gemist” werden de plaatsjes vooraan duurder en hoste iedereen er lustig op los. Met ‘een beetje gek, dat bestaat niet. Het is helemaal of niks. Steek die hele stad in de fik, let’s go, go, go!’, gooide Faberyayo nog wat extra olie op het vuur. Wanneer de zaal plots – op geheel spontane wijze – openging, achtten de heren hun moment gekomen en de setlist even aan te passen met “Ik Kwam Haar Tegen In De Moshpit”, een geniale ingeving die uitmondde in een echte moshpit die de eerste verloren schoenen veroorzaakte.
Stilaan kwam de zaal op haar kookpunt terecht en dan mocht “Sterrenstof” natuurlijk niet ontbreken. Het refrein werd a capella meegezongen, wanneer Vjèze Fur zich aan een skysurf waagde die hem tot halverwege de zaal (en terug) bracht. Als apotheose van deze honderd minuten geweldig amusante chaos, voerden ze het aanstekelijke “De Formule” dat ontplofte in een uitgelaten ‘heeeeeey hoooooo heeeeeey hoooooo’. Ouders dansten met kinderen in hun nek, enkele bakvissen trokken zich de wiskundetoets van de dag nadien niet aan en ook de boomers, fans van het eerste uur in die groezelige jeugdclubs, amuseerden zich kostelijk op wat ze in De Roma gerust het ‘volksfeestje van het jaar’ mogen noemen. En De Jeugd, die hebben hét nog altijd. Absoluut. Het concert in de AB op zondag 3 december is dan ook hopeloos uitverkocht. De gelukkigen mogen zich alvast aan een zwaar feestje verwachten.
