As Friends Rust @ Kavka Oudaan: Reünie van de klas van ’98

© Ivo Goossens

Dat de tijd vliegt, werd vandaag nogmaals bewezen aan de Oudaan in Antwerpen. De laatste doortocht van As Friends Rust dateerde alweer van 2015. Toen stond de band op de Back To Basic-stage van Groezrock. Zo actief de heren tijdens hun optredens zijn, zo passief lijken ze ernaast wel. Het laatste album Won dateert van 2001. Gelukkig kregen we vorige maand eindelijk een opvolger. Any Joy liet een hedendaagse versie van het vijftal uit Florida horen. Dat As Friends Rust, ondanks de lange periodes tussen een actieve status, niet vergeten was, bleek al snel gisteren. Wanneer Loud Love rond de klok van achten het podium besteeg, was de zaal best al aardig volgelopen.

© Ivo Goossens

Loud Love begon met een knal, waarbij meteen het thema van de avond werd neergezet: stevige gitaren en screams die door merg en been gingen, maar ook verrassend melodieuze zangstukken die het geheel in balans brachten. Ondanks dat Kavka soms wat weg heeft van een bunker, was de geluidsmix al snel op punt voor deze vijfkoppige band. De gitaarlijnen knalden door de zaal en de zang was kraakhelder te horen. Met As Friends Rust op de affiche, Calling Hours als voorprogramma met Michael ‘Popeye’ Vogelsang van Farside, en de leden van Loud Love die hun sporen in de lokale punk- en hardcorescene hebben verdiend, leek het bijna alsof we teruggeworpen werden naar 1998, merkte zanger Dries Olemans al grappend op. De leeftijd van het aanwezige publiek leek dit enkel te bevestigen.

Loud Love bracht punk met een vleugje hardcore, of was het nu toch hardcore met een streepje punk? Met een mooi woord zou je het gerust posthardcore mogen noemen. Een hoogtepunt van de avond was ongetwijfeld het nieuwe nummer “Taylor Swift”, dat zich liet kenmerken door toegankelijke klanken en een evolutie in het songschrijven van de band aantoonde. De set was evenwichtig opgebouwd en de climax werd voorzien in een trio – “Neon Heart” / “Quichote” / “Rookie Nightmare” – dat ons met een voldaan gevoel achterliet.

© Ivo Goossens

Niemand wist goed wat te verwachten van Calling Hours. De band bracht pas vorige week zijn debuutsingle “Curtain Call” uit en speelde in Kavka pas zijn zesde optreden ooit. De set werd dan ook nog eens geopend met net die debuutsingle. Het was de voorbode van een half uurtje nineties emorock waar de echo’s van Farside, Gameface en Sunny Day Real Estate nooit uit de buurt waren. Zanger Michael ‘Popeye’ Vogelsang verdiende zijn strepen bij emorocklegende Farside. Die ervaring zorgde er duidelijk voor dat er zeer snel een vertrouwd gevoel werd gecreëerd. Er zat voldoende variatie in de songs, zodat ze konden blijven boeien. De debuutplaat verschijnt eind dit jaar via Revelation Records en we kregen al enkele voorsmaakjes gepresenteerd.

Toch speelde Calling Hours op veilig en stak het met “I Hope You’re Unhappy” de grootste hit van Farside in de set. Tel daar ook nog een cover van “Alex Chilton” van The Replacements bij en een cover van Dag Nasty, en het vertrouwen in eigen kunnen is misschien op dit moment toch nog niet zo groot. Al bij al waren we wel aangenaam verrast.

©Ivo Goossens

‘We were once a Belgian band’, zei zanger Damien Moyal. Hij bedoelde het al grapje, maar er zat wel een grote dosis waarheid in. As Friends Rust bracht zijn eerste ep uit via Good Life Recordings uit Kortrijk. ‘Je eerste liefde vergeet je nooit’, zeggen ze. Er zat nog spatje roest op die liefde in Kavka gisteren. “We on Some Next Level Shit” mocht de spits afbijten en zorgde er al snel voor dat de volledig volgelopen zaal de kelen open zette. De eerste vuisten gingen de lucht in en ook al was het sinds Groezrock 2015 geleden dat de mannen in ons land aantraden, er overviel ons een zweem van vertrouwdheid. Ook tijdens “Perfect Stranglers” en “Laughing Out Loud” bouwde de energie verder op, maar losbarsten deed het nog niet.

“Up From the Muck” is een dijk van een song die niet misstaan zou hebben op Won. Toch voelde je enige terughoudendheid van het publiek, dat duidelijk was gekomen om de oude hits mee te brullen. “Positive Mental Platitude” van het nieuwe album Any Joy viel iets meer liefde te beurt. Het wachten werd beloond en de fans werden op hun wenken bediend. “Half Friend Town” deed de temperatuur in Kavka stijgen en plots was het drummen op de eerste rijen. “Coffee Black” deed dat trucje nog eens mooi over en werd woord voor woord meegeschreeuwd. De microfoon verdween in het publiek, enkel en alleen om terug tevoorschijn te komen op het einde van de song. Nostalgie loerde om de hoek, maar As Friends Rust bracht het in stijl.

©Ivo Goossens

As Friends Rust heeft altijd ergens tussen het speelveld van hardcore en punkrock gestaan. Té zacht om de hardcorekids te bekoren, te hard om de punkrockers te overtuigen. Wat het vijftal uit Florida vijfentwintig jaar geleden deed, was proper buiten de lijntjes kleuren. In die optiek zou het vandaag de dag meer aandacht krijgen. Bands als Militarie Gun en High Vis combineren maar al te graag nieuwe invloeden in een klassieke hardcoresound en dat legt hen geen windeieren. Het deert zanger Damien Moyal en zijn bende amper. Het old school kantje hing ook aan hen. Zo werden er talloze mensen bedankt voor hun steun doorheen de carrière. Toch was het grootste applaus voor Caleb Stewart, de bassist van de band die enkele jaren gestorven is. Hij kreeg een mooi eerbetoon met “Like Strings (Spell it with a K)” waarbij iedereen nog één keer uit de bol kon gaan.

De band leek zelf onder de indruk te zijn, want geheel onverwacht moest er nog een bisronde in elkaar gestoken worden. Wij hadden het gevoel dat de set na “Like Strings (Spell it with a K)” mooi afgesloten was. “Salad Days” van Minor Threat werd uit de hoed getoverd, maar door de flauwe reacties viel het in dovemansoren. Gouwe ouwe “Encante” moest de meubelen redden en deed dit half. Nog één keer werd alle lucht uit de longen geperst en na een uurtje viel het doek. As Friends Rust bewees dat het geen greintje aan relevantie en kwaliteit had ingeboet. Alsof de tijd was blijven stilstaan en we ons allemaal zoals in de goeie oude tijd nog eens volledig konden laten gaan. Een warm advies voor de heren van As Friends Rust; laat ons de volgende keer liever niet opnieuw acht jaar wachten. Tot volgend jaar?

Facebook / Instagram / Twitter

Fan van de foto’s? Op onze Instagram staan er nog veel meer!

Setlist:

We on Some Next Level Shit
Perfect Stranglers
Laughing Out Loud
Up From the Muck
Positive Mental Platitude
Half Friend Town
More Than Just Music, It’s a Hairstyle
Home is Where The Heart Aches
Coffee Black
The First Song on the Tape You Made Her
Final Form
Born With a Silver Spoon Up your Ass
Like Strings (Spell it with a K)

Salad Days (Minor Threat cover)
Encante