Black Foxxes @ Kavka Oudaan: Sluwe sfeerschepping

Black Foxxes is een Britse rockband uit Exeter. De groep draait al iets meer dan tien jaar mee, maar een grote doorbraak was er tot nu toe nog niet. Het laatste wapenfeit van het viertal was een plaat in 2020 en sindsdien was het heel stil rond de groep. Dit jaar beloofden ze ons weliswaar nieuwe muziek en de ideale manier om die nieuwe muziek te testen, is om op tour te gaan. Zo hield de band halt in Kavka Oudaan in Antwerpen om samen met wat klassiekers het publiek in een emotioneel bad van rijke gitaren onder te dompelen.

Eerst mochten de locals van WASTE het grut uit de oren spelen en dat mag je gerust letterlijk nemen. De groep knalde aan een verschroeiend tempo een mix van postpunk en noiserock door de speakers. Met behulp van heel wat kracht uit het arsenaal en een opvallende baslijn werd je zo zeker wakker gespeeld. De band toonde heel wat potentieel met furieuze tracks die zich een weg wisten te banen door al dat lawaai, maar ook single “Urges” viel op door de aanstekelijkheid. Dan moest de grove cover van “Toxic” van Britney Spears ook nog komen, kortom WASTE legde een visitekaartje voor om u tegen te zeggen.

Na een kleine soundcheck begon Black Foxxes nogal spontaan aan zijn set in Kavka Oudaan. Plots begonnen ze te spelen en met “The Diving Bell” werd meteen de toon voor de avond gezet. Meer dan tien minuten duurde het nummer dat zich ontspon in een mix van epische gitaren en melancholie. Dat was een beetje hoe de hele set van Black Foxxes in elkaar zat, want ieder nummer duurde live veel langer dan op plaat en liet ruimte om een desolaat gevoel te ontwikkelen.

Dat er ook nieuwe muziek werd gespeeld, zorgde ervoor dat we ook wat primeurs te horen kregen. De nieuwe muziek lijkt zich meer rond de piano te centreren, met ook nog steeds ruimte voor een episch einde. Zo bleek “Where Have You Been” een meer catchy nummer met nog steeds dezelfde emotionele kracht naar het einde toe. Op “Bitcrusher” hoorden we zelfs een piano die aan James Blake deed denken en dat is op zich al iets verrassends. Zo wist Black Foxxes ons toch aangenaam te verrassen.

©CPU – Chris Stessens

De interactie tussen band en publiek was in het begin best miniem, maar eens het ijs gebroken werd, ontstond er toch een bepaalde band tussen beide. Zo werd ons toevertrouwd dat de lyrics van bepaalde songs op een blaadje voor de zanger lagen. Een nummer als “River” uit het debuutalbum, liet meteen nog eens de meer krachtige kant van de band zien. Samen met de saxofoon werden we zo op een zwart landschap neergeploft waar het einde van de wereld werd omarmd. Ook frontman Mark Holley toonde zich een echte entertainer door iedere emotie met de volle inleving te zingen en te brengen en af en toe ook de grond op te zoeken met zijn instrument.

Zo kwam ook de set tot zijn eind met het geweldige duo “Pines” en “Badlands”. De eerste liet de gitaren gieren terwijl de vocals iets agressiever door de microfoon weerklonken, terwijl de laatste de epische sounds van de band nog eens extra in de verf zette. De opbouw bleek hier geniaal, om dan echt heel stevig en intens uit te halen en iedereen met een open mond achter te laten.

Een bisronde was hierna overbodig en dat is maar goed ook. Black Foxxes had zich in elf nummers en iets meer dan een uur met hoge intensiteit over het publiek gesmeten zonder daarbij aan emotionele kracht in te boeten. De songs bouwden soms heftig op, met hier en daar heel trage intermezzo’s, maar altijd werden we beloond op een episch toetje en dat is dan ook het talent van deze band. Info over de nieuwe plaat kregen we voorlopig nog niet, maar dat hij er dit jaar zeker aankomt, werd ons wel beloofd!

Fan van de foto’s? Op onze Instagram staan er nog veel meer!

Setlist:

The Diving Bell
Drug Holiday
Where Have You Been
Sæla
Bitcrusher
I Can’t Be Left Alone With It
River
Jungle Skies
Oh, It Had to Be You
Pines
Badlands