Is het een punkband? Is het een hardcoreband? Neen dat is het niet. As Friends Rust heeft zich steeds begeven in het vacuüm tussen beide genres. Net zoals de band moeilijk te definiëren is qua genre, heeft ze ook er al een stormachtige carrière opzitten. Met een bestaan dat zich over een kwart eeuw uitstrekt, doorspekt met diverse kortere en langere pauzes, talloze bezettingswissels, blijft het studiowerk van As Friends Rust toch overzichtelijk. De groep keert terug op het voorplan als kwartet, nadat bassist Kaleb Stewart overleed in 2021. Hij wordt vervangen door Andrew Seward, bassist bij Against Me. De getroebleerde halfgod Damien Moyal, ooit zanger bij Shai Hulud, Morning Again en Culture, neemt nog steeds de vocalen voor zijn rekening. Gitaristen Joseph Simmons en James Glayat hun geschiedenis dateert ook al sinds de begindagen, net als die van drummer Timothy Kirkpatrick. Ondanks alle bezettingswissels verschijnt er dus een groep met heel wat As Friends Rust-geschiedenis op Any Joy.
Afgezien van een twee singles, “Up From The Muck” en “Last of the Famous International Scumbags” uit 2020, is er sinds het begin van het millennium nauwelijks nieuwe muziek verschenen. Het eerste en tot nu toe laatste album, Won, stamt uit 2001. Maar tijden veranderen, want de line-up van de reünie keert dus terug met Any Joy, in een melodieus-punk hardcore topvorm. Er lijkt ook geen betere tijd om terug te keren in de schijnwerpers. Waar bands als Militarie Gun, Fiddlehead en Turnstile vandaag de dag openlijk experimenteren met het vertrouwde hardcoregeluid, deed As Friends nooit anders.
Natuurlijk is de output – zeven nummers, bijna 25 minuten – bescheiden, maar elk nummer reikt werkelijk naar het hoogtepunt. Alleen het openingsduo al maakt van dit album een absolute must. “Final Form” begint verrassend ruig en leidt met bedachtzame verzen naar een verkeerd spoor. Is dit werkelijk As Friends Rust? “Final Form” combineert emotionele, geschreeuwde refreinen met gelaagde, complexe gitaren die pakkende melodieën vormen. De herkenbare stem en gitaarklank zorgen voor een vertrouwde sfeer. De tekst draait om het besef dat je onvermijdelijk ouder wordt, zonder waarschuwing. Het nummer beschrijft de langzame reis naar volwassenheid, waarbij je je pas bewust wordt van de top als je al aan het dalen bent. Het is een klaagzang over vergankelijkheid, de absurditeit van tijd en de onmogelijke race tegen het verstrijken ervan. Uit deze rustige introductie ontstaat een intens, koortsig nummer, dat een krachtig en tegelijkertijd eigenaardig refrein loslaat.
“Positive Mental Platitude” verhoogt het aantal slagen aanzienlijk, voegt meer punk en hardcore toe, hees en meeslepend, vol melodie en emotie. De zin ‘Don’t you feel better now?’ in het refrein is heerlijk sarcastisch en past goed bij de omgang met mentale problemen. De song laat de band op zijn best horen, met energieke drums, catchy riffs en Moyals rauwe zang die meteen indruk maakt. Het behandelt het oppervlakkige gebruik van emoticons als communicatiemiddel. Moyal legt uit dat het gaat over schijnbare bezorgdheid, gesymboliseerd door het ‘care’-emoji van Facebook, waarmee we oppervlakkige gebaren maken om solidariteit te tonen zonder echt dichtbij te komen. De muziek is vertrouwd en herkenbaar, en deze nieuwe single zal de fans zeker niet teleurstellen. De band blijft binnen bekend terrein, maar levert nog steeds een krachtige prestatie.
Als dat nog steeds te traag is, nodigt “Origin Stories” uit om ontdekt te worden. Hier haalt het kwartet zichzelf soms in en gedraagt zich snappy en gedreven. Het viertal streeft naar absolute ademloosheid als hoogste prioriteit. De melancholische gitaren in de tweede helft geven het een pittige twist die het nodig heeft. Aan de andere kant lijkt “Great Filter” aanvankelijk traag en loom. Het lijkt eerder aan te sluiten bij hedendaagse posthardcore en werkt zich uiteindelijk vanuit het diepste hartzeer naar voren. De geconcentreerde kracht van deze drie minuten komt in verschillende lagen vrij. Het verbindt de verschillende onderdelen naadloos en brengt het geheel mooi samen tot een krachtige explosie.
Veel te kort en veel te krachtig, zo presenteert de comeback zich. Alsof deze lange studiopauze nooit heeft bestaan, zo keert As Friends Rust terug in indrukwekkende vorm. Hun al melodieuze hardcore benadering wordt iets breder en gevarieerder en neemt zoveel mogelijk ideeën over van punk en rockgebieden. Dit maakt dat het geheel enorm melancholisch en erg pakkend is. Any Joy vervult alle hoop en verwachtingen met groeiend enthousiasme – er is veel vreugde, ook al spreekt de albumtitel dat eerder tegen. Dit is een herrijzenis die het hart van elke fan zal veroveren en blijven koesteren. De langverwachte reünie van As Friends Rust heeft geleid tot een werk van uitzonderlijke diepte en textuur, dat de luisteraar onderdompelt in een veel te korte vlaag van razende rock. Met een gretige honger naar creatieve vernieuwing en emotionele rijkdom, heeft Any Joy zijn rechtmatige plaats veroverd in de discografie van As Friends Rust.
Facebook / Instagram / Twitter
Ontdek “Positive Mental Platitude”, ons favoriete nummer van Any Joy, in onze Plaatje van de Plaat-playlist op Spotify.
