Een van de meest bezige bijen in het huidige rapgenre is niemand minder dan (en ietwat verrassend) Nas. Na een van de meest legendarische starten die je kan hebben als hiphop-artiest met Illmatic en It Was Wrsleepte de New Yorkse legende zich weliswaar door de jaren 2000 en 2010 van het ene middelmatige album naar het andere. Toen zelfs een samenwerking met producer Kanye West voor NASIR in 2018 hem niet uit het slop kon trekken, leek een spijtige conclusie zich op te dringen: het vat is voor goed af. ‘Nas is uitgeblust, maar Illmatic blijft voor eeuwig overeind’, dachten zelf de meest loyale hiphopliefhebbers.
Dat was dan buiten Nas zelf gerekend. Met een herwonnen focus, een verbeterde pen en een tweede adem zette Nas zijn King’s Disease-reeks aan. Die aanzet kreeg initieel wat beleefd golfapplaus, hetgeen een veteraan al drie decennia in het vak weleens vaker krijgt wanneer die een album uitbrengt waarvan je oren niet beginnen te bloeden. Het was echter met de tweede en derde delen, en de bijkomende Magic-omleidingen, dat dat golfapplaus plaats maakte voor uitspraken als ‘wedergeboorte’ en ’terug van weggeweest’. Met vaste sterproducer Hit-Boy in het gareel breidt Nas met elk bijkomend album, nu zes op drie jaar tijd, een extra pagina aan een hoofdstuk die weinigen nog verwacht hadden.
Nas en Hit-Boy willen duidelijk één lijn door de gehele Magic-reeks trekken, en deze Magic 3 heeft dan ook weinig opstart nodig om uit de startblokken te schieten. Een nieuw Nas-album veroorzaakt weer enthousiasme in de muzikale zeitgeist. Het is al anders geweest, beseft hij. ‘Represent for me!’, luidt het refrein van opener “Fever”. Dat zijn tweede adem hem er niet per se jonger op heeft gemaakt, of de klok heeft teruggedraaid, beseft hij weliswaar ook. In tegendeel. ‘I just keep it calm, watchin’ it all play out, like it’s supposed to / Old dudes playin’ chess in the park’, klinkt het op het bevrijdende, maar wijze “I Love This Feeling”.
Nas geniet van de nieuwe bron die hij heeft kunnen aanleggen, maar laat zich niet meeslepen, iets dat een jongere versie van hemzelf misschien wel zou hebben gedaan. Samen met Lil Wayne, nog zo’n veteraan die velen al hadden afgeschreven, maar die zich de voorbije jaren weer in de schijnwerpers werkt, beroept Nas zich op zijn ancien-status om respect af te dwingen op “Never Die”.
De werkpunten van eerdere albums blijven echter ook wel overeind, al is het deze keer slechts gedeeltelijk. Nas lijkt soms zo zelftevreden te zijn met zijn tweede adem dat hij de neiging heeft even vaak te willen aankondigen hoe goed hij nu wel niet is, dan het effectief te tonen. Nummers als “Based On True Events”, waar hij zijn verhalend personae bovenhaalt, een verteller met levendige schetsen van achterstelde buurten zoals op zijn gelauwerde Illmatic, zorgen voor vintage Nas-hoogtepunten. Daartegenover heb je dan zoiets als het pocherige “Blue Bentley” waar je de tekstlijn ‘my life is litty’ en de interpolatie van monsterhit en virale hit “Players” van Coi Leray eerder uit een vijftienjarige TikTok-ster verwacht te horen dan uit een legende van een zekere leeftijd.
Hit-Boy heeft zijn benadering ook ietwat gewijzigd. De glitterende beats van King’s Disease II en III, soms wat op het steriele af, worden op Magic 3 vervangen door karaktervolle soulsamples, donderende drums en in het algemeen een minder propere, meer geleefde feel. Hiphoppuristen zullen beweren dat enkel met dat soort beats Nas echt kan gedijen, en zullen dan ook hun gram halen. Een oldschool legende als Nas trek je ook nooit helemaal de moderniteit in. Zijn flows en bravoure lijken echt iets uit een andere tijd, met een stijl uit de duizenden. Liefhebbers van meer modernere stijlen worden echter niet helemaal in de wind gezet. De heersende filosofie lijkt de volgende te zijn: met een voet in het verleden, met de ander in het heden.
Het feit dat dit het tweede Magic-album van deze zomer is, duidt misschien op een oversaturatie. En hoewel dat een verkeerde vaststelling zou zijn, is de verhouding kwantiteit-kwaliteit nu ook niet helemaal piekfijn. Als Nas en Hit-Boy de beste nummers van de drie Magic-albums zouden puren in een, ongetwijfeld lange, plaat hadden we over een toetssteen kunnen spreken.
Als zijn zesde album in drie jaar is Magic 3 dus geen waterdicht geheel. Een album met ‘no skips’, een gegeerde status in het hiphopgenre, heeft Nas in zijn hot streak ook nog niet kunnen uitgeven, maar onder zijn gewicht slaat hij nu al eventjes niet meer. Magic 3 behoudt genoeg magie dat het je doet afvragen hoe hij het doet. Een goochelaar onthult echter nooit zijn geheimen en een vos verliest zijn streken evenmin.
Facebook / Instagram / Twitter
Ontdek “I Love This Feeling”, ons favoriete nummer van Magic 3, in onze Plaatje van de Plaat-playlist op Spotify.
