We zullen eens beginnen met een straf statement: The xx heeft ons jarenlang voorgelogen. Nadat het drietal in 2017 het nogal matige I See You uitbracht als derde creatie en er nadien enige tijd mee rond de wereld trok, werd er ons al vrij snel nieuwe muziek beloofd. Sterker nog, in januari 2020 postte de band nog een tekstje op sociale media waarin werd aangegeven dat er aan een vierde langspeler werd gewerkt, die zo snel mogelijk het levenslicht zou zien. Meer dan drie jaar later zitten we daar nog altijd op te wachten, al kwam stillaan ook de vraag naar boven of we The xx überhaupt nog ooit op een podium zouden zien. Even zag het ernaar uit dat er een haar in de boter zat tussen de leden, maar al die vraagtekens zijn nu definitief van de baan: zelfs als ze hun eigen horizonten willen verkennen, komen ze al eens in elkaars vaarwater terecht.
Jamie xx loste zo bijvoorbeeld nog eens wat solosingles, maar nam ook plaats achter de knoppen voor het eerste eigen album van bassist Oliver Sim. Zangeres Romy Madley-Croft zocht dan weer de dansbare kant van het muzikale spectrum op en vond in de dansvloer vooral het ideale medium om haar gevoelens en gedachtengang over te brengen. Dat vond ze overigens samen met boezemvrienden Jamie en Fred again.., maar ook met legendarische producer Stuart Price (Madonna, Kylie Minogue, New Order). Het resultaat werd Mid Air, een debuut waarin house-invloeden van alle jaartijden hun weg vinden, maar waarin vooral beat en emotie hand in hand gaan.
Het is een combinatie die ervoor zorgt dat Mid Air niet meteen wegzakt in een zee van gelijkaardige platen. Al van bij openingsnummer “Loveher” wordt namelijk duidelijk dat de breekbare stem van Romy als een verfrissende wind aanvoelt tussen de donkere, zweterige beats. Een vorm van emotie op de dansvloer, en dan nog die van de puurste vorm van liefde die de zangeres in het begin van haar relatie met haar nu echtgenote voelde. Een toonbeeld voor enkele nummers op de tracklist, want “The Sea” volgt mooi datzelfde stramien. Terwijl de song muzikaal langs alle kanten blijft fluctueren, zorgt de Britse ervoor dat er ook een melancholische toets in verwerkt zit; heimwee naar thuisstad Brighton tijdens nachtelijke ritten in Ibiza, het heeft iets.
Dat Fred again.. er ook voor iets tussen zit, komt het meest tot uiting in “Weightless”. De typische hoekige samples zorgen voor een dansbare housevibe, Romy zelf voegt daar dan weer een zekere emotie aan toe. Het nummer ligt dan ook weinig verrassend in lijn met samenwerking “Strong”, dat als single al wat potten wist te breken. Cool aan al die songs is dat het zowel dans- als luistermuziek tegelijkertijd is. Nog cooler is dat de nummers onderling daar een beetje mee lijken te spelen. “Twice” baadt bijvoorbeeld in de euforie, waarna het overloopt in “Did I”, dat dan weer gedragen wordt door een pompende technobeat. Het maakt van Mid Air allemaal een soort totaalbeleving.
Je voelt doorheen Mid Air ook alle onzekerheden waar Romy mee worstelt stilletjes aan als mist optrekken, met drieluik “Mid Air” / “Enjoy Your Life” / “She’s on my Mind” als bekroning van die gedachte. Waar die eerste veel meer is dan een intro – het nummer werd mee geproducet door Brian Eno en had eigenlijk perfect op Secret Life kunnen staan – ontaardt het geheel niet veel later in een feestje opgehangen rond een sample uit “La Vita” van Beverly Glenn-Copeland. Nooit te hevig, met de schoonheid altijd binnen handbereik.
Het debuut van Romy is er met andere woorden eentje geworden dat alle kleuren van de regenboog bevat. Je hebt weliswaar niet permanent het gevoel dat er baanbrekende dingen gebeuren, maar het valt moeilijk te ontkennen dat er een aantal nummers zijn waarmee de zangeres (en nu dus ook producer) fris uit de hoek komt binnen het genre. Dansen, luisteren, huilen en lachen liggen allemaal gigantisch dicht bij elkaar op Mid Air, waardoor het vaak tot een mooi en zacht geheel komt. Je kan het eerste album van Romy Madley-Croft dus op verschillende manieren benaderen en beluisteren, maar bedrogen lijk je nooit te zullen uitkomen. En dat is misschien wel het mooiste compliment dat we ze kunnen geven.
Facebook / Instagram / Website
Ontdek “The Sea”, ons favoriete nummer van Mid Air, in onze Plaatje van de Plaat-playlist op Spotify.
