Iets meer dan een jaar geleden stond Fred again.. nog in een nipt uitverkochte Orangerie in de Botanique. Een concert dat tot op de dag van vandaag nog in ons geheugen gegrift staat, want we stonden aan de wieg van iets wat we nooit hadden kunnen voorspellen: de geboorte van een fenomeen. Sindsdien is de jonge Fred Gibson dan ook niet meer weg te denken uit het hedendaagse muzieklandschap, want naast schrijven en producen, maakt hij ook nog steeds zelf muziek. De derde telg in het Actual Life-verhaal zorgde voor een paar tijdloze dansschijven, maar wat hem nog het meest begon te typeren, waren zijn verrassingsshows. Dat gebeurde weliswaar nooit alleen, want sinds enkele maanden wordt de Brit permanent geflankeerd door Sonny Moore, alias Skrillex, en Kieran Hebden, oftewel Four Tet.
Samen speelden ze bijvoorbeeld al een reeksje shows in Londense clubs, lieten ze Madison Square Garden en Times Square vollopen en vulden ze de leegte op die Frank Ocean op Coachella achterliet. Je zou dus kunnen zeggen dat alles wat de man aanraakt in goud verandert, maar daar zit vanzelfsprekend een goed verhaal achter. Een verhaal dat vandaag publiekelijk gemaakt wordt aan de hand van een min of meer onaangekondigd album in de vorm van Secret Life, dat verschijnt onder Text Records, niet toevallig het label van diezelfde Four Tet.
Je weet het of je weet het niet, maar nog voor Fred again.. zelf materiaal op de wereld losliet, was hij een gewild figuur achter de schermen, of beter: achter de knoppen. Als jonge kerel vond hij klaarblijkelijk zo vlot zijn weg in de muziek, dat Brian Eno – toen de buurman van een familielid van Gibson – meteen overtuigd was van zijn kunnen. De legendarische producer nam hem onder zijn vleugels, en niet veel later stond de Brit aan de wieg van een indrukwekkende reeks wereldhits. Ed Sheeran, Stormzy, George Ezra, Charli XCX… stuk voor stuk passeerden ze de revue. En dat allemaal mede dankzij Brian Eno. Nu vonden de twee elkaar terug om samen een album te maken, en dat werd er eentje dat klinkt zoals je zou verwachten, maar tegelijkertijd ook totaal niet.
Dat Eno een voorliefde heeft voor soundscapes, is geen geheim, maar dat ook Gibson zich erdoor laat verleiden misschien wel. Zo vertelde hij in een interview met Zane Low dat hij soms dagenlang naar dromerige melodieën luistert, die hem dan inspiratie geven voor eigen materiaal. En dat zou deze Secret Life ook zomaar eens kunnen doen, want het is de ideale plaat om na een avondje stappen met de ondertussen überpopulaire muziek van de Brit als soundtrack weer tot rust te komen.
Wie hoopte dat Secret Life vol zou staan met grootste danshits, zal van een kale reis thuiskomen. Deze collaboratieve plaat werd eerder een antwoord op de vraag: hoe zou een ambient Fred again..-album klinken? Wel, best vermakelijk, want opener “I Saw You” is zonder enige twijfel een van de mooiste nummers die de Brit heeft gemaakt. Een strategisch geplaatste verdwaalde pianotoets fungeert als gevoelige snaar over een reeks dromerige synths, terwijl de herhaaldelijke stem van Gibson je richting hemel stuurt. Eno liet zijn kunsten de vrije loop gaan, waardoor ook het daaropvolgende “Secret” de lijn doortrekt. De piano wordt vervangen door gitaargeluiden, waardoor het geheel bij momenten zelfs een beetje spiritueel aanvoelt.
Meer dan eens dachten we daarom aan het Tiny Desk Concert van Fred again.., waarin hij zijn ideeën zonder al te veel twijfelen gewoon verwerkt in zijn muziek. Zo horen we bijvoorbeeld flarden van “Delilah (pull me out of this)” in “Radio” en flitsen er enkele herkenbare samples uit zijn songs voorbij in “Enough”. Het is overigens ook dankzij dat nummer dat er een vlaag van positivisme doorheen Secret Life waait, waardoor er, mede dankzij een Jamie xx-achtig geluid, misschien zelfs een beetje gedanst kan worden op “Safety” en het daaropvolgende “Cmon”. Het probleem is echter dat je het na een tijdje ook wel gehoord hebt, waardoor heel wat nummers tegen het tweede deel van het album een beetje richting achtergrond sukkelen. Een “Trying” en een “Chest” uit elkaar houden is achteraf gezien zelfs niet zo makkelijk, terwijl we van afsluiter “Come on Home” misschien ook wel iets meer hadden verwacht.
Hoe dan ook leveren Fred again.. en Brian Eno met Secret Life een geslaagde samenwerking af, die uiteindelijk ook nooit de bedoeling had om uit te groeien tot een reeks hits. Four Tet noemde het op voorhand ‘het mooiste album van 2023’, en afgaande op de eerste paar nummers kunnen we Hebden daarin volgen. De muziek bleef naarmate de plaat vormde helaas niet altijd even interessant, wat natuurlijk niet wegneemt dat dit album de ideale soundtrack kan vormen voor een nachtelijke autorit, of om gewoon eens fijn bij weg te dromen. Gibson toont dankzij dit album ook aan dat hij niet enkel hits moet afleveren, maar dat hij ondanks zijn status nog steeds de schoonheid in de muziek vindt. En alleen daarom moet je eigenlijk minstens een keer naar Secret Life luisteren. In livesets zal geen enkel nummer het halen van de klassiekers, maar als je na zo’n set in je bed ligt, is dit album de ideale soundtrack om terug tot rust te komen.
Op zaterdag 1 juli sluit Fred again.. The Barn af op Rock Werchter.
Fred again..: Facebook / Instagram
Brian Eno: Facebook / Instagram
Ontdek “I Saw You”, ons favoriete nummer van Secret Life, in onze Plaatje van de Plaat-playlist op Spotify.
