© CPU – Bert Savels
Sommige bands hebben iets meer rijpingstijd nodig dan andere om tot een fijn afgewerkt product te komen. In het geval van Baroness stellen we ons geduld graag op de proef. De Amerikaanse groep scoorde met Gold & Grey de volle vijf sterren en bleef ook live onze verbeelding prikkelen. Vier jaar later treden John Dyer Baizley en zijn Baroness uit de (corona)schaduw. Voor het eerst sinds Blue uit 2009 gaat de albumtitelkeuze niet naar een kleurencombinatie. Baroness’ zesde studioalbum draagt de naam Stone en werd reeds ingeleid door de singles “Last” en “Beneath the Rose“.
Betreffende de muziek blijft Baroness een oceaan aan heftige composities die nooit lijden onder overdaad. De akoestische intro barst uit in progressieve metal die relaxerend werkt op ons gemoed. Dat is grotendeels te wijten aan Baizley’s uniek stemgeluid. De zanger blijft op eenzelfde toonhoogte en maakt zich niet schuldig aan grunts of screams. Zodoende kunnen we ook helemaal opgaan in de krachtige riffs en solo’s die “Shine” rijk is. Wanneer het eerste deel stijlvol sluit en deel twee traag op gang komt, voelt het aan alsof Baroness twee nummers in één schreef. Daar hoeven we niet rouwig om te zijn. Het tweede deel is geen flauw opvulsel of moeilijkdoenerij, maar bevat dezelfde kalmte. Deze artistieke keuze illustreert andermaal dat Baroness geen speelbal is van de commerciële muziekwetten.
Stone verschijnt op 15 september. Baroness tourt dit najaar enkel door de VS.
Facebook / Instagram / Twitter / Website
Beluister de singles van de week op onze Spotify.
