© CPU – Bert Savels
Op een woensdagavond durven we al eens andere oorden opzoeken dan onze eigen zetel. Soms maakt ons dat gelukkig, soms niet. Woensdag 20 november zal nog lang in ons geheugen blijven als een wonderbaarlijke avond waar we om verschillende redenen gelukkig werden gemaakt. Baroness maakt er namelijk een sport van om elke show tot iets onvergetelijk te maken en ook nu slaagden ze er wonderbaarlijk in. In het interview dat we onlangs nog met drummer Seb deden, bevestigde hij ook dat hij het niet vanzelfsprekend vond om elke keer voor een gevulde zaal te staan. En dat ze daarom dan extra hun best doen, zou zo wel eens kunnen. Deze show was zeer laat aangekondigd door hun tour met Volbeat, maar trok toch een (bijna) volle Trix Club, die gevuld was met een zeer enthousiast publiek. De nieuwe plaat Gold & Grey werd gisteren dan ook officieel voorgesteld.
Voordat Baroness ons muzikaal in de watten zou leggen, was eerst de beurt aan Demon Eyes. Dit powertrio uit Amsterdam en Den Haag bestaat uit oud-leden van Vitamin X, The Deaf en Vanderbuyst. Ze spelen wilde, opzwepende, occulte rock met referenties naar Black Sabbath, Motörhead en The Stooges. Ongetwijfeld zal het verleden van frontman Marc als gitarist van Vitamin X hebben meegespeeld, want daar heeft John Baizley nog ooit een platenhoes voor gemaakt. Sympathiek natuurlijk, maar de band overtuigde allerminst. De gimmick (geschminkte ogen aka demon eyes) was er, maar helaas kon de muziek ons minder overtuigen. Te vaak werden de goede passages onderbroken door overbodige stukken en helaas voor het aanwezige publiek heeft deze band niet veel zieltjes kunnen winnen.
© CPU – Bert Savels
Dan maar hopen dat Baroness het beter zou doen, maar daar twijfelde niemand in de zaal aan. Het publiek was als grote fan aanwezig en dat bleek al snel uit alle mogelijke reacties. Zanger/gitarist John Baizley kreeg met momenten amper iets gezegd en genoot zichtbaar van het enthousiaste publiek. Dat Baroness zelf dat enthousiasme aansteekt, is natuurlijk hun verdienste. Baroness geniet van elk optreden, en dat merk je als toeschouwer meteen. Alles komt heel natuurlijk over en je hebt nooit het gevoel dat er zomaar een show wordt opgevoerd. Baroness geniet van elk moment en de fans genieten gewoon keihard mee.
Dat gezegd zijnde, speelde Baroness een zeer gevarieerde show, waarin nummers aan bod kwamen van elk album. En na een tour met Volbeat waar ze maar maximum een uur mochten spelen, was dit een uitgelezen kans om eens wat andere nummers te spelen. Met vier nummers uit hun Blue en Red albums werd er ook tijd gespendeerd aan het oudere werk en dat viel zeer in de smaak bij het publiek. Steeds weer slaagt Baroness erin deze nummers te verwerken tussen hun nieuwere muziek, die toch wel beduidend minder hard is. Vooral gitariste Gina Gleason overtuigde tijdens “Isak” door als een bezetene te keer te gaan door de microfoon. De zaal keek plots duidelijk naar links om te kijken wat er gaande was. ‘It was just Gina screaming.’
© CPU – Bert Savels
Ook het nieuwere werk mocht niet ontbreken en alle singles van Gold & Grey werden gespeeld. Er was duidelijk goed nagedacht over de setlist en alles sloot mooi op elkaar aan. Tussen de nummers door gunde Baroness je wat ademruimte, maar ook deze ademruimte was betoverend mooi. Bassist/toetsenist Nick Jost is op dat gebied gewoon een fenomeen. Ook andere hits van Purple en Yellow & Green mochten niet ontbreken en dan merkte je onmiddellijk dat ze er toch steeds in weten te slagen om hun singles goed uit kiezen. Want net door die catchy nummers zorgt Baroness ervoor dat hun publiek wat breder is geworden dan vroeger. En het is gewoon ontzettend leuk om te zien dat een band zoveel moeite doet om hun publiek te verwennen.
Door de combinatie van de energie van de band en publiek, het joviale optimisme en de uitstekende muziek slaagde Baroness er gisteren moeiteloos in om het publiek te verwennen. Ook nog mede dankzij het zichtbare genot en de dankbaarheid van Baroness, blijft deze band een referentie wat betreft livebands in het hardere werk. Na een uur en vijftig minuten gespeeld te hebben, lieten ze het publiek los en het gevoel in de zaal was een en al tevredenheid. Baroness stelt je live nooit teleur, en dat hebben ze vandaag bewezen met een ongelooflijke show waar je weinig showgehalte voor nodig hebt. Gewoon jezelf zijn, dankbaar zijn voor wat je krijgt en de muziek laten spreken. Amen!
© CPU – Bert Savels
Setlist Baroness
Throw Me An Anchor
A Horse Called Golgotha
March to the Sea
Borderlines
Seasons
Green Theme
Toruniquet
Can Oscura
Eula
Little Things
If I Had To Wake Up (Would You Stop the Rain?) / Fugue
Shock me
Chlorine & Wine
The Gnashing
The Sweetest Curse
Isak
Take My Bones Away
