De Britse Jasmine van den Bogaerde, ofwel Birdy, maakte meer dan tien jaar geleden naam met haar cover van Bon Iver zijn “Skinny Love”. Inmiddels zijn we een paar albums verder en is Birdy al lang niet meer ‘dat meisje van “Skinny Love”‘. Na een pauze van vijf jaar bracht ze in 2021 haar vierde langspeler Young Heart uit, waarmee ze afgelopen lente nog in het Koninklijk Circus in Brussel stond. De tour rond die plaat had door een combinatie van COVID-19 en de Brexit wat vertraging opgelopen, zo veel zelfs dat een nieuwe plaat al in het vizier was. De release van P O R T R A I T S werd naar de tweede helft van de zomer verschoven, maar singles als “Raincatchers“, “Heartbreaker” en “Paradise Calling” konden de honger gelukkig tijdelijk stillen.
Waar Young Heart een nogal emotionele, doch warme plaat was waar een intensief schrijfproces aan voorafging, is P O R T R A I T S bijna letterlijk het tegengestelde. In een interview met de zangeres vertelde ze dat ze na de zware confrontatie met haar gebroken hart op Young Heart geen trieste liedjes meer kon schrijven en dus haar gevoel gevolgd heeft voor dit nieuwe album. Het resultaat is dan ook een plaat waarop we zowel breekbare ballades te horen krijgen, als meer elektronische, uptempo composities. Wie vertrouwd is met het werk van de Britse zou het zelfs zomaar kunnen omschrijven als een zeer geslaagde samenvatting van haar carrière tot op heden met een vooruitblik naar de toekomst.
“Paradise Calling”, dat we eerder al als single leerden kennen, vormt een sterke opener en etaleert meteen de nieuwe richting die de zangeres meermaals durft in te slaan op het album. Op de uptempo song strooit Birdy glitter in het rond, waarna we uitgenodigd worden om de dansvloer te betreden. De eerste nieuwe titel die we te horen krijgen, is “Ruins I”. Dat blijkt de helft van een tweeluik te zijn dat het album naar een hoger niveau tilt. “Ruins I” had zomaar een song van Florence and The Machine kunnen zijn en is dus nogal verschillend van de singles die we naar aanloop van de plaat te horen kregen. De duisternis waarin de song gehuld wordt, is er echter een waarin verdriet niet overwint, maar ons eerder weet te verleiden. “Ruins II” begint daarentegen een stuk lichter en geeft de indruk dat we rustigere golven bevaren. De hoopvolle klanken worden kracht bijgezet door de woorden van Birdy, die ditmaal duidelijk niet als lijm voor haar gebroken hart dienen.
Naast de ietwat verrassende wegen, horen we ook meer vertrouwd klinkende songs. Zo zette “Your Arms” al in op de breekbare combinatie van piano en zang en is ook “I Wish I Was A Shooting Star” een eerder traditionele Birdy-song. De kalme song evolueert richting een groots refrein, terwijl de strijkers voor extra dramatiek zorgen. ‘Is anybody home upstairs / It’s been a shitty night’, klinkt het in de outro en daarmee laat de zangeres toch een zekere zwaarmoedigheid door de lucht zweven. Die beladenheid blijft ook in titeltrack “Portraits” te horen, waar een ietwat donker en onzeker begin de toon zet. De gelaagdheid van de song zorgt ervoor dat we steeds dieper in het verhaal duiken dat de Britse met de luisteraar deelt.
In elf nummers brengt Birdy een samenhangend geheel dat het ene moment perfect aansluit bij wat we op Beautiful Lies hoorden, terwijl andere titels evengoed op Fire Within hadden kunnen figureren. Al hebben we het in beide gevallen wel over het instrumentale gedeelte, want verder horen we duidelijk dat de zangeres een stuk volwassener geworden is en een meer genuanceerde kijk op de wereld in haar muziek verwerkt. De afwisseling binnen de plaat zorgt ervoor dat we als luisteraar geen seconde de aandacht verliezen. Een bijzondere keuze in het geheel lijkt dan ook om voor een vrij ingetogen nummer als afsluiter te kiezen. “Tears Don’t Fall” heeft een ietwat melancholisch randje en roept een nogal nostalgische sfeer op. Het lied voelt aan als een epiloog in een boek en weet op die manier de golven weer tot kalmte te manen, alsof de onvoorspelbare getijden een koortsdroom waren.
Op P O R T R A I T S toont Birdy zich als veelzijdige artieste zonder daarbij aan eigenheid in te boeten. Zowel ingetogen nummers die voornamelijk op piano en zang steunen, als grootse elektronische producties vinden hun bestaansrecht op haar vijfde langspeler. Het lijkt alsof de Britse enkele levels vrijgespeeld heeft in een game en zo weer een hoop nieuwe paden kan bewandelen die ongetwijfeld zullen kruisen met de voorgaande.
Momenteel heeft Birdy geen shows in België en Nederland gepland, al zijn we wel heel benieuwd naar hoe de songs live tot leven komen.
Facebook / Instagram / Website
Ontdek “Ruins I”, ons favoriete nummer van P O R T R A I T S, in onze Plaatje van de Plaat-playlist op Spotify.
