InstagramLiveRecensies

Couleur Café 2023 (Festivaldag 1): Zomer op het podium

© CPU – Chris Stessens

De podia van CORE Festival waren nog maar net opgeruimd en het Ossegempark aan de voet van het Atomium werd weer omgetoverd in een festivalpark: dat van Couleur Café. Zoals de afgelopen jaren werd je overal in het park om de oren geslagen met muziek. Is het niet op een van de vele podia, dan is het wel door de voorbijtrekkende muziekconstructies. En wie wat sfeer wilde opsnuiven, kon gaan shoppen in de soukh of zich gaan verlekkeren in de straat vol met wereldse foodtrucks. Al was er dit jaar ook een verandering in de podia, zo werd de Blue Stage vervangen door The Fox, waar het podium in een circustent stond. Op de eerste dag zagen we zwoele shows van onder andere Fireboy DML, Thundercat en Roméo Elvis.

M.CHUZI @ The Fox

© CPU – Chris Stessens

Deze editie van Couleur Café startte met M.CHUZI, dat zijn funky jazz gewoon in zijn achtertuin mocht spelen. Aangemoedigd door enkele vrienden kwam de band het podium op, waar de blazers meteen het eerste nummer inzetten. M.CHUZI vierde de vijfde verjaardag van de band op Couleur Café met een ontspannen, vrolijke set waarin het zelfs even het podium deelde met een man verkleed als chilipeper. Vlak voor de Green Stage druppelde het vroege publiek binnen, om net als de muzikanten de heupen te wiegen, maar druk werd het nooit. Het achttal zegt zelf zich te laten inspireren door het veelkleurige Brussel, wat hoorbaar was in Afrikaans geïnspireerde percussie, Arabische toonverschillen en een vleugje spacy vervreemding (want dat is ook kenmerkend voor de grootstad).

blackwave. @ Red Stage

© CPU – Chris Stessens

Vorige week zagen we Jay en Willem van blackwave. nog aan het werk in het OLT Rivierenhof in Antwerpen. Vandaag mochten ze dat kunstje opnieuw opvoeren, maar dan wel in een ander park en in een andere stad. Het duo kreeg de eer om met de Red Stage het grootste podium van Couleur Café te openen en die eer deelden ze graag met hun zevenkoppige band. Al van bij opener “back on track” bleek de meerwaarde van zo’n liveband, doordat het geheel een extra jazzy laagje kreeg. Met “GoodEnough” werd ook al snel eens naar het enthousiasme bij het publiek gepolst en dat zat duidelijk goed, aangezien er vlot meegezongen werd en de handen de lucht in gingen. Blijkbaar hadden de mannen op het podium het ook naar hun zin, want ze trakteerden ons op twee spiksplinternieuwe jazzy, zomerse nummers, waarbij het eerste moeiteloos overvloeide in “The Antidote”, waardoor de temperatuur in het Ossegempark nog wat hoger werd. Met zijn zomerse beats zorgde blackwave. ervoor dat het energieniveau nummer na nummer nieuwe hoogtes bereikte en “Cracked Screen” zorgde voor de eerste moshpit van het festival, waar het duo gretig in mee dook. Tijdens “Big Dreams” steeg de temperatuur zodanig hoog, dat de tuinslang werd bovengehaald om de eerste rijen wat van afkoeling te bezorgen. Door hun laidback hiphop in combinatie met een liveband zorgde blackwave. ervoor dat de sfeer al vroeg op de festivaldag een hoogtepunt bereikte aan de volgelopen Red Stage.

Sofia Gabanna @ The Fox

© CPU – Chris Stessens

In de circustent van The Fox konden we de jazzy hiphop van blackwave. inwisselen voor de stevige raps van Sofia Gabanna. De Argentijnse jongedame had niet meer nodig dan een dj om sfeer in de tent te krijgen. Met “Twister” kreeg Sofia de handen in de lucht terwijl ‘hiphop, hiphop’ vlotjes meegescandeerd werd. Op “No Hay Rencor” en het daaropvolgende nummer konden de heupen helemaal losgegooid worden op het Argentijnse ritme. Door de afwisseling tussen zwoele en stevige beats en bars deed de ze ons op sommige momenten wat denken aan Nathy Peluso, die vorig jaar het festival mocht afsluiten. De aanstekelijke energie die de jonge Argentijnse aan de dag legde, straalde moeiteloos af op het publiek, ook al verstonden we geen woord van haar teksten. Toch werd er wel duchtig meegezongen als er eens een paar Engelse woorden de revue passeerden, zoals op “I’m Sexy”. In The Fox liet Sofia Gabanna de circustent uit haar hand eten met dank aan haar aanstekelijke energie, waarmee ze bewees dat ze een artieste is die we in de toekomst zeker in de gaten zullen moeten blijven houden.

SOJA @ Red Stage

© CPU – Chris Stessens

Voor de Amerikanen van SOJA was het niet de eerste keer dat ze naar Couleur Café trokken, al was het wel de eerste keer in de schaduw van het Atomium en niet meer op de Tour & Taxis-site, aangezien hun laatste passage al dateerde van 2015. Terwijl de lucht langzaamaan begon te overtrekken, nam het achttal plaats op de Red Stage. Met hun podiumervaring van meer dan twee decennia weten de mannen wel hoe je sfeer moet creëren op een festival. De zwoele reggae van de band zorgde ervoor dat de heupen naar hartenlust losgegooid konden worden op nummers als “I don’t Wanna Wait” en “Things You Can’t Control”. In tegenstelling tot blackwave. was het veld voor het rode podium deze keer niet helemaal volgelopen, al kon dat de pret zeker niet drukken. “Rest Of My Life” werd dan ook al vanaf de eerste noten duchtig meegezongen. Wanneer SOJA de trommels en fluitjes bovenhaalde, werd het zelfs voor de stijfste hark onmogelijk om stil te blijven staan op dat zuiders ritme. Terwijl de zon achter de wolken verdween, zorgden de Amerikanen ervoor dat er vanaf de Red Stage een warme gloed neerdaalde over het Ossegempark, terwijl de dansbenen ook meteen uit de kast gehaald mochten worden.

Thundercat @ Green Stage

© CPU – Chris Stessens

Bij valavond opende Thundercat zijn set op de Green Stage met een ideale introductie van zijn lichtvoetige basspel en falsetto zangstijl. Hij zag er ongebruikelijk onopvallend uit met een witte T-shirt en zijn gele lokken in een keurige middenscheiding. Wel naar goede gewoonte werd de gelauwerde bassist geflankeerd door de al even getalenteerde Justin Brown op de drums en Dennis Hamm op de synths. Het trio was zo slim om het hyperkinetische jazzy werk af te wisselen met favorieten zoals “Dragonball Durag” en “A Fan’s Mail (Tron Song Suite II)”, die steeds een nieuw jasje kregen rond de bekende studioversie. Het was een show die voor de muzikanten in zijn vaste vorm leek gevallen: virtuoos, maar zonder verrassingen. Op het einde kondigde Thundercat met ‘Time to party!’ “Funny Thing” aan. Het dansfeest barstte inderdaad los, waarna het geanticipeerde “Them Changes” aan de beurt was. Als toemaatje volgde nog “No More Lies, de samenwerking met Tame Impala, waarmee Thundercat op een hoge noot eindigde. 

Fireboy DML @ Red Stage

© CPU – Chris Stessens

Fireboy DML is een van de exponenten die ervoor gezorgd heeft dat de Nigeriaanse muziekscène de laatste jaren hoge toppen aan het scheren is. Met zijn aanstekelijke afrobeats is hij dan ook een perfecte publiekstrekker voor een festival als Couleur Café. Op de tonen van “Champion” betrad Fireboy DML op zijn fluogroene schoenen de Red Stage, met de belofte om kalm aan een feest van de Afrikaanse muziek te beginnen. Hoewel het tempo nog niet al te hoog lag, spatte de zwoelheid er toch meteen van af en kon er op “Like I Do” en “Tattoo” zelfs een slow ingezet worden. Eenmaal de Nigeriaanse ster zijn vestje uitdeed, werd het tempo ook wat opgevoerd. Op “ELI” konden de heupen losgeschud worden, terwijl hij zelf helemaal door de knieën ging op het podium.

Wie schrik had om wat later op de avond wat slaperig te worden, mocht die angst al snel opbergen, want met al die zomerse nummers zoals “Spell” en “Feel” dansten we de vermoeidheid regelrecht uit ons lichaam. Toen de Nigeriaan iemand uit het publiek haalde om samen salsa te dansen op de tonen van “VIBRATION”, werd het nog een aantal graden warmer in het Ossegempark. De temperatuur bleef enkel maar nieuwe recordhoogtes opzoeken met “SCATTER”, terwijl Fireboy DML zelf als een Duracell-konijn op het podium bleef springen. “Sere” en “Bandana” staken het vuur aan de lont van de bom met de titel “Peru”. Zijn grootste hit kon natuurlijk niet ontbreken en met wat uitgesponnen gitaarsolo’s werd het nog een extra groot feestje. Fireboy DML hield zijn woord en begon rustig aan zijn set, gooide het tempo omhoog en dropte op het einde nog een aantal bommetjes die van zijn eerste passage in België er een heel geslaagde maakte.

Earl Sweatshirt @ Green Stage

© CPU – Chris Stessens

Earl Sweatshirt sloot vorig jaar in juni zijn tour af in het OLT Rivierenhof. Nu mocht de Amerikaanse rapper zich gelukkig prijzen met opnieuw een feeëriek park als decor. De minimalistische opstelling met alleen een dj om hem te begeleiden deed het optreden traag op gang komen. Zodra het tempo er goed in zat, kwam ook Earl Sweatshirts snedige rapstijl er ten volle uit. Zijn bijna lijzige stem hield steeds een boeiende tegenstelling in, met de strakke greep die hij op zijn set had. Vooral met vette trapbeats kon hij de feestvierders overtuigen.

Verder was Earl Sweatshirt er duidelijk om zich te amuseren. Hij zat voortdurend te dollen met zijn dj, die volgens hem loog over zijn New Yorkse afkomst, en ook met het publiek haalde hij al eens een grapje uit door te alluderen op een reünie van Odd Future. Van zijn tien jaar oude solodebuut Doris speelde hij alleen “Molasses”, wat veel bijval kreeg. Met zijn recentere werk heeft Earl Sweatshirt een heel eigen pad gebaand waarop hij het fans niet makkelijk heeft gemaakt om hem te volgen. Toch wist hij hen met deze eerlijke show mee te krijgen – en misschien zelfs een paar nieuwe fans te maken.

Roméo Elvis @ Red Stage

© CPU – Chris Stessens

Een kleine maand nadat zijn zus Angèle de eerste dag van CORE Festival mocht afsluiten, was het deze keer de beurt aan oudere broer Roméo om de openingsdag van een festival in het Ossegempark af te sluiten. Na een humoristisch introfilmpje betrad de Brusselaar getooid in een RWDM-jasje het podium en verwelkomde hij ons met “3 cafés”. Door zijn afwezigheid van de afgelopen jaren was het Brusselse publiek duidelijk benieuwd om de rapper nog eens aan het werk te zien, want het veld voor het grote podium liep al snel helemaal vol. Op het funky en lang uitgesponnen “Drôle de Question” bewees de Brusselaar dat hij niet enkel over raptalent beschikt, maar ook zijn plan trekt op de gitaar. Hij moest ons weliswaar ook teleurstellen dat Angèle er niet bij kon zijn om samen “J’ai vu” in te zetten, al nam het publiek haar rol moeiteloos over.

Dat meezingen werd moeiteloos doorgetrokken op “Soleil”, waarmee Roméo zelfs om 0.30u de zon kan laten schijnen en de dansbenen uit de kast gehaald konden worden. Met “Pogo” werd het tempo omhoog getrokken en, het kon ook moeilijk anders, werd er voor de tweede keer van de dag een moshpit opengetrokken aan de Red Stage. Het energiepijl bleef maar stijgen want “300 (Henri)” en “L’Adresse” lieten de bassen nog eens door het Ossegempark knallen, terwijl het publiek ‘Bruxelles’ mee scandeerde. Om de titel van pogokoning van de eerste dag Couleur Café op zijn naam te zetten, werd de moshpit een tweede en derde keer geopend op de tonen van “Chaud” en “3 Etoiles”. Als verrassing werden we terug naar de goeie oude tijd gekatapulteerd en werden de mannen van L’Or Du Commun op het podium gehaald om met “Apollo” het feestje weer in gang te zetten, waarna een postbode “Un Cadeau” kwam brengen. Natuurlijk kon “Bruxelles Arrives” ook niet ontbreken en omdat het podium ondertussen ingepalmd werd door zijn hele clique, kroop Roméo Elvis dan maar op/tussen het publiek.

Naast al die muziek had hij ook nog wat nieuws mee, want op 29 maart komt hij nog eens een thuismatch spelen in de Ancienne Belgique.

Ayra Starr @ Green Stage

De net 21-jarige Ayra Starr uit Nigeria kwam het begrip ‘popprinses’ nieuw leven inblazen. Met haar présence kon ze met overschot de Green Stage vullen. Begin dit jaar werd Ayra nog uitgeroepen tot ‘Grote Beer van Morgen‘ en live wist haar hese soulstem nog meer te overtuigen. Het was alleen jammer dat de zangtrack soms meer dan ondersteunend was.

Hoe Ayra Starr het publiek wist te bespelen, maakte duidelijk dat ze in Nigeria al een grote ster is. Hier waren evengoed genoeg fans om haar naam te scanderen. Ook de indrukwekkende dansmoves werden niet alleen op het podium bovengehaald. Ayra’s grote internationale hit “Rush” spaarde ze strategisch voor het laatst. Dit feestelijke slot van een iets te kort optreden toonde dat ze ondanks alles nog een rijzende ster is van wie het oeuvre haar status nog niet evenaart.

Fan van de foto’s? Op onze Instagram staan er nog veel meer!

Deze recensies werden geschreven door Joren Van der Plas en Tine Van den Poel.

Related posts
InstagramLiveRecensies

Jazz Brak @ Ancienne Belgique (AB): Alleen is nooit alleen

Brusselaar Jasper De Ridder, beter bekend als JAZZ BRAK, staat sinds 2010 als kernlid in het bekendste hiphopcollectief van België: STIKSTOF. Vanavond…
Nieuwe singlesOude Bekenden

Nieuwe single blackwave. & Compact Disk Dummies - "Fire!"

Pindakaas en jam, gin en tonic, Komen Eten en de stem van Peter van Asbroeck. Het zijn slechts enkele voorbeelden van combinaties…
AlbumsFeatured albumsRecensies

Coldplay - Moon Music (★★): Trop is te veel en te veel is trop

‘Coldplay stopt’, stond er de afgelopen dagen op verschillende sociale mediaplatformen te lezen. Clickbate, met enigszins een vorm van waarheid, die eigenlijk…

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

Deze site gebruikt Akismet om spam te verminderen. Bekijk hoe je reactie-gegevens worden verwerkt.