Nabeschouwing CORE Festival 2023: Vaste festivalstart

Met de tweede editie van CORE Festival is de festivalzomer van ons Belgenlandje officieel van start gegaan. Het liefdeskind van Rock Werchter en Tomorrowland palmde voor het tweede jaar op een rij het Brusselse Ossegempark in en mocht in de schaduw van het Atomium het publiek verwennen op zowel muzikaal als visueel vlak. Waar vorig jaar de kinderziektes het festival nog enkele punten kostten, waren die nu zo goed als allemaal als sneeuw voor de zon verdwenen en kon iedereen genieten van een comfortabel weekend. Nu we terug gewassen en uitgerust zijn, is het tijd om de eindbalans van CORE Festival 2023 op te maken.

Vorig jaar mochten we al aanschouwen hoe het Ossegempark volledig omgetoverd werd in ware boetiekfestivalstijl. Dat kon ook niet anders, gezien het team van Tomorrowland achter het creatieve plan zat. Dit jaar was dat dan ook niet anders. Er werd een perfecte combinatie van natuur en technologie gecreëerd en de podia werden mooi aangepast aan de ruimtes waarin ze geplaatst werden. Doorheen het park stonden wederom lichtinstallaties en spiegels, die ervoor zorgden dat alles prachtig werd verlicht en de sfeer optimaal was, waardoor je soms ogen tekortkwam om te zien hoe kleurrijk was ingericht.

Voor mensen die er vorig jaar ook bij waren, waren de verschillende podia weliswaar geen verrassing meer, gezien ze gerecycleerd werden. Opnieuw kregen we voor livemuziek twee podia: een openlucht Main Stage in de vorm van Ardo en een overdekte tent met de naam Endoma. Ardo was opnieuw voorzien van zijn gigantisch LED-scherm, maar niet elke artiest maakte daar gretig gebruik van. Overdag werd het scherm voornamelijk gebruikt om beelden van de set zelf op af te spelen, maar het was voornamelijk ’s avonds dat het ultieme potentieel van de videowall werd gebruikt. De Enomda was ietsje groter dan vorig jaar en was wederom voorzien van vloeiende lichten met lichtblokken die aanvoelden als vuurvliegjes in kooien, waardoor het geheel heel organisch aanvoelde.

Voor de elektronische podia kregen we de AltVerda, dat in het Groentheater voorzien was van grote lichtgevende spiegelkolommen en het omgevende groen zorgde voor de mooie afwerking. De Orlo had dan ook niets meer nodig dan lichtinstallaties en een grote discobal om zo als een van de kleinste podia van dienst te zijn voor de raves. Ook de kubus van Nabo stond weer in het midden van het terrein. In samenwerking met Bonsai kon je na het downloaden van de app – en bijgevolg een boom te planten – een plaatsje verzilveren voor de gecureerde showcases van Fifty Session.

Het belangrijkste van een festival is natuurlijk de muziek. We kregen een gevarieerde line-up, waarbij er voldoende keuze was tussen liveoptredens en dj-sets. Met andere woorden: fans van Rock Werchter en Tomorrowland konden elk tot hun trekken komen, maar moesten ook niet ver wandelen om tot muzikale ontdekkingen te komen. De afwisseling tussen pop, indie, jazz, hiphop, r&b, techno en house was gedurende de tweedaagse overal op het terrein te vinden, wat een enorme plus is voor het boetiekfestival. Als headliners op de Ardo kregen we op zaterdag onze eigen Brusselse popprinses Angèle, die daar een strakke show wist neer te zetten. Op zondag mocht alt-J iedereen laten wegdromen met zijn dromerige indiepoprock, vooraleer we een stevige slotshow van Moderat voorgeschoteld kregen. Een voordeel dat we vorig jaar mochten ervaren, was dat ook tijdens deze editie de concerten in de Ardo en Endoma afwisselend plaatsvonden en iedereen zich makkelijk tussen die twee podia kon verplaatsen.

Het was nooit echt over de koppen lopen, en hoewel dat voor de kassa van de organisatie misschien iets minder positief is, maakte dat wel voor de toeschouwers dat er altijd voldoende ruimte was om te dansen en bewegen. Het is ook een sfeer die iets meer past bij een boetiekfestival, want daar de ervaring eerder ligt op het ervaren en genieten, zou een uitverkocht festival dat misschien net tenietdoen. De enige keer dat het veld voor de Ardo echt volstroomde, was toen de zelfverklaarde jongens van goud, Goldband, passeerden. De Endoma was ook ietsje groter dan vorig jaar, wat voor meer dansruimte en comfort zorgde en je je niet als een sardientje in een blik voelde. Dit was dan ook zeker welkom bij de, letterlijk en figuurlijk, schitterende shows van Charlotte Adigéry & Bolis Pupul en Channel Tres of het talrijk heen en weer kunnen swayen bij Unknown Mortal Orchestra.

Opvallend was het aantal rappers op de affiche, wat de hiphopfans moest bekoren. Dat waren overigens zeker sterke namen, zoals Pusha T, NxWorries, JPEGMAFIA en Benny The Butcher. In werkelijkheid waren dit weliswaar wel niet de grootste publiekstrekkers van het festival en waren het eerder de pop-, indie- en r&b-artiesten die met de kroon gingen lopen. Waar de organisatie ook rekening mee hield, was de plaats voor Belgisch talent. Zo mocht de Brusselse MAVEE de Endoma en het festival zelf openen en mocht de Waalse lookalike van Jenny Ortega, RORI, hetzelfde doen op de Ardo. Waar Glints al vrij vroeg op heel wat volk mocht rekenen op zondag, was het Brusselse rapduo Caballero & JeanJass datzelfde publiek alweer kwijt.

We kaartten het eerder al aan, maar voor beginnende festivals is het altijd wat zoeken wat werkt en wat niet. Vorig jaar waren er dan ook enkele kinderziektes, waarvan een van de belangrijkste de lange wachttijden voor het opladen van de bandjes. Wat we vol zekerheid kunnen zeggen, is dat de organisatie overduidelijk luisterde naar wat er misging. Dit jaar kon je namelijk met de QR-code op je bandje gewoon zelf je coins aankopen via je bankapps. Voor diegene die zich nog niet wilde wagen aan het zelf opladen, kon je ook probleemloos naar de voorziene plaatsen op het terrein om bonnetjes op je bandje te laten te zetten. De keuze om het festival ook naar de zaterdag en zondag te verplaatsen, in combinatie met Pinkstermaandag, was dan ook een slimme zet, gezien niemand een extra verlofdag hoefde in te zetten.

Iets wat jammer genoeg niet snel zal veranderen op gelijk welk festival, is de kostprijs. Voor een dagpass betaalde je 82 euro en voor het hele weekend mocht je al snel 147 euro neerleggen. Het minimum van twintig euro aan bonnen kopen werd ook hier behouden. Wie een gewone cola of een fris pintje wilde, betaalde twee coins, wat gelijk stond aan €3.50 en het minimumbedrag van twintig euro dus ongeveer elf en een halve bon gaf. Het systeem van zelf je bandje op te laden via je bankapp, was voor sommigen misschien wat gevaarlijk, gezien je nu nog makkelijker geld kon uitgeven aan eten en drinken. Ook op vlak van eten was de prijs niet van de poes. Zo was je voor een bolletje ijs al gemakkelijk rond de drie coins kwijt en moest je dus spaarzaam likken. Er was zeker wel een gevarieerde keuze aan eten dat door iedereen gesmaakt worden.

De organisatie achter CORE heeft al jaren ervaring en dat mochten we merken doorheen het hele festival. Alles zag er piekfijn uit en het terrein bleef opvallend proper. Er werd voldoende rondgegaan om afval op te halen, waardoor het park er altijd spik en span uitzag en het totaalplaatje steeds bleef kloppen. Er werd geen waarborg meer gevraagd voor de bekers, waardoor er over heel het terrein grote vuilbakken stonden om de herbruikbare bekers in te deponeren, dit werd dan ook grotendeels gevolgd door het publiek. De zon scheen het hele weekend en dus was de locatie in een park met omringende bomen perfect om voor afkoeling te zorgen. Tevens was er ook voldoende plaats voorzien om te schuilen of even wat uit te rusten. Natuurlijk is er ruimte voor verbetering, want zo kan je ook enkel maar groeien. Zo zou het inleggen van nachttreinen een enorme plus zijn en ervoor kunnen zorgen dat iedereen zonder problemen tot het einde van het festival kan blijven. Hierbij merkten we ook dat mensen die last minute een ticket kochten, geen gebruik konden maken van de shuttles, gezien de deadline voor deze vast te leggen voor de start van het festival was.

We hoorden, we zagen en we genoten. De hele setting van het prachtige Ossegempark, de inkleding van het festival, de variëteit van de affiche… het zijn allemaal aspecten die ervoor zorgen dat CORE Festival de perfecte start van de Belgische festivalzomer is. We kunnen dan ook enkel maar hopen dat er aan dit mooie liedje geen einde komt en het festival kan groeien, zodat het zich tot een vaste waarde kan vestigen. Tot volgend jaar!

Onze recensie van dag 1 vind je hier.
Onze recensie van dag 2 vind je hier.