Saint Levant @ Ancienne Belgique (AB Club): Midden-Oosters feest in Brussel

De Palestijnse zanger Saint Levant is op een missie om arabeske r&b letterlijk en figuurlijk terug hot te maken en dat lijkt hem verdomd goed te lukken. Zijn laatste ep From Gaza, With Love werd zeer positief onthaald en bijgevolg was zijn tournee in enkele minuten volledig uitverkocht. Met zijn Engels-Frans-Arabische teksten incorporeert hij zijn achtergrond volledig in zijn muziek en geeft hij op die manier de ruimte om authentieke instrumenten te combineren met een moderne twist en soms rode kaakjes-gevende teksten. We kunnen zijn oeuvre dan ook het best omschrijven als zwoele r&b met een kruidige popsaus. Bijgevolg heeft hij zich het alterego Lover Boy Levant aangemeten, waardoor het plaatje compleet is. Gisterenavond trachtte hij dan ook die positie te bevestigen in een uitverkochte AB Club.

Als voorprogramma besloot Saint Levant de Amerikaans-Palestijnse zangeres Lana Lubany mee te nemen. Niet alleen in culturele achtergrond hebben de twee veel gemeen, maar ook betrekken ze beide hun achtergrond in hun muziek en zingt Lubany in het Engels en Arabisch. De mediapers beschreef haar al als het liefdeskind van Billie Eilish en Rosalía wat direct al hoge verwachtingen met zich meedraagt. Om klokslag acht uur waanden we ons direct in het Midden-Oosten door het gitaargetokkel en het gezang van Lubany. De zangeres startte haar set direct met “SOLD” en hoewel het vocaal goed in elkaar zat, was het de zware backingtrack die de hele set wat overnam. Haar producer-gitarist die haar vergezelde op het podium, voelde op die manier wat overbodig waardoor we het gevoel hadden dat die eerder een showtje op zich gaf, in plaats van werkelijk live te spelen. Het was dan ook pas bij “POINT OF NO RETURN” dat we pas tot haar essentie kwamen, ze bracht het nummer namelijk op dezelfde manier als ze het gemaakt had: enkel gitaar en haar stem en dat was dan ook het muzikale hoogtepunt van haar set. Naar het einde van het voorprogramma leek ze wel de focus van het publiek wat kwijt geraakt te zijn wat te merken was aan de conversaties rondom ons die de bovenhand namen.

Waar we eerst dachten dat de dj-opstelling klaargezet werd voor het hoofdprogramma, werden we echter getrakteerd op een waar feestje in de Ancienne Belgique. Met een Arabisch geïnspireerde dj-set door een dolenthousiaste dj werd de AB Club even omgetoverd in een ware club waar het niet lang duurde tot de bump and grind begon. Van “Candy Shop” van 50 CENT tot puur Arabische nummers, het publiek gooide zich volledig en haalde vol trots hun keffiyehs, de traditionele hoofdtoois uit het Midden-Oosten, boven om deze enthousiast rond te slingeren. Met twee minuutjes na aanvankelijk startuur van Saint Levant, kon het publiek niet wachten op de Lover Boy en begonnen deze vol ongeduld ‘SAINT LEVANT’ te scanderen, waarop een schelle hypeman zich op het podium holde om de komst van de eregast aan te kondigen. Vooraleer Saint Levant zich dan werkelijk op het podium wist te toveren, kregen we eerst albumsopener “Tell Me I’m Dreaming” door de versterkers te horen. Pas nadien verscheen de man des avonds met een blazer vol gebroken hartjes en door het gegil in de ruimte wisten we zeker dat er enkele hartjes gebroken gingen worden. Hij vloog er direct in met “Between The Lines” en met zijn zuivere stem liet hij iedereen uit zijn hand eten.

Het viel wel al snel op dat we doorheen de hele set een zware backingtrack voorgeschoteld gingen krijgen en daarbij werd duidelijk dat na één nummer de knop naar autotune teruggevonden was. Hoewel hij met zijn opener duidelijk maakte dat hij wel degelijk live kan zingen zonder de nood aan digitale vervormingen, was het een lijn die we terugvonden bij zowat elk nummer dat volgde. Het zorgde niet voor minder sfeer, want het leek niemand te storen gezien de meesten er waren om hun Midden-Oosterse ‘god’ te zien. Zo werden we tijdens “Maghreb” voor de eerste keer getrakteerd op het muzikale kunnen van Saint Levant op zijn saxofoon. Deze verdween echter even snel als die was bovengehaald, wat jammer was gezien de man en het instrument een zeer goede combinatie waren.

Dat het bekendste oeuvre van Saint Levant niet zo groot is, werd ook duidelijk door de grote hoeveelheid nieuwe nummers die we voorgeschoteld kregen. Zo kregen we een nummer dat volgens de zanger zelf niet meer van toepassing was, gezien hij zong over het feit dat het niet krijgen van een Amerikaans visum zijn grootste zorg was. Hij had namelijk eerder de dag goed nieuws gekregen dat dat specifieke visum eindelijk binnen was en hij dan toch doorheen de Verenigde Staten zou kunnen toeren. Dat lied begon zeer aangenaam met goeie vocals en catchy tekst, maar de zware partybeat die erop geplaatst werd, zorgde ervoor dat het nummer in waarde verloor. Hoewel het publiek daar duidelijk geen probleem in zag, was het pas bij de Arabisch gezongen stukken dat ze weer uit hun dak gingen en opnieuw de keffiyehs doorheen de ruimte vlogen.

Waar we net de partybeats kregen, werd het nu tijd voor wat rustigere nummers. Met “See You Again” vraagt hij het publiek om de zaklampen van hun gsm’s aan te steken en te laten glitteren doorheen de club en wat Lover Boy Levant vroeg, dat deed iedereen zonder enige boe of bah. Het was voor velen nog niet duidelijk dat we aan het tragere deel van de set gearriveerd waren, want tijdens “Caged Birds Sing” en “Jerusalem Freestyle” waren er nog enkele verdwaalde traphandjes te vinden. Als afsluiter van dit onderdeel kregen we dan ook nog een korte cover van “Aïsha”. Hoewel de zanger dit probeerde te zingen voor ons, werd het eerder omgekeerd en nam het publiek hier de bovenhand en werd het een liefdesode aan de zanger. Waar iedereen dan weer niet op voorbereid was, was de vlotte overgang in “Eye to Eye”. Hier werd opnieuw de saxofoon voor een kort moment bovengehaald wat voor de rest van de avond nog een constante zou zijn. Jammer, want deze muzikale stukjes gaven de set een extra laag en brachten de al over enthousiaste dames, nog meer in zwijm.

Na nog enkele nieuwe nummers, had Saint Levant nog een verrassing in petto. Brusselse rapper YG Pablo kwam het podium opgespurt en samen brachten ze twee nummers. Was het nodig, helemaal niet. Hoewel Levant dolenthousiast mee sprong op het podium, was zijn bijdrage miniem aan de liedjes en kregen we gewoon een mini YG Pablo concert temidden van een Saint Levant set. Eens dit intermezzo van de baan was, bracht hij nog eens zijn support Lana Lubany teboven waar zij diende om de backing vocals van “From Gaza, With Love” mee te zingen en had hij voor de gelegenheid de tekst aangepast naar ‘from Brussels, with love’. De eindspurt was hiermee ingezet en we kregen nu de meest bekende nummers van de zanger te horen. “Facetime” en “I Guess” volgden elkaar vlot op, maar het was duidelijk dat het enthousiasme van Saint Levant de bovenhand genomen had, wat ten koste ging aan de kwaliteit van het zingen. Met “Very Few Friends” kwam er dan een einde aan de avond en het was overduidelijk dat dit zijn grootste hit van het moment is. De gsm’s vlogen in overmate de lucht in want aan de hand van dit nummer, zou iedereen zijn vrienden kunnen duidelijk maken dat ze bij Saint Levant waren.

Saint Levant in de AB Club was een overenthousiast Midden-Oosters feest en iedereen at uit de hand van gelijk wie het podium opkwam. Hoewel de vocals van de zanger ietwat teveel aan autotune werden overgelaten, wist de man zijn podium in te pakken. Niemand stond stil en als een ware dirigent wist hij iedereen te dirigeren in wat hij wou. De Ancienne Belgique mocht zich even in de woestijn wanen en iedereen genoot daar ten volle van.

Fan van de foto’s? Op onze Instagram staan er nog veel meer!