InstagramLiveRecensies

shame @ Ancienne Belgique (AB Ballroom): Samen fit

© CPU – Mathias Verschueren

Als shame in het land is dan kan je er prat op gaan dat wij ook aanwezig zijn! Het Britse vijftal luidde in 2017 samen met nog een aantal andere bands de revival van de postpunk in en verblufte ons aanvankelijk met hun jeugdige en toch zeer goed doordachte composities. Dat de band echter fors is geëvolueerd maakte hun derde worp Food for Worms duidelijk. De streken verdwenen en maakten plaats voor een meer volwassen ensemble, dat hoe dan ook wist te overtuigen omwille van de energie en de aangesneden thema’s. Dat de nummers live al goed werkten konden we afgelopen jaar in Trix en op Pukkelpop al ontdekken, maar we zakten desondanks met een gezonde dosis nieuwsgierigheid af naar hartje Brussel. En die nieuwsgierigheid werd beloond met een ontketenend concert.

Een hiphopact als voorprogramma van een gitaarband? Het kan allemaal in de wereld van shame. Het Amerikaanse duo They Hate Change gasteerde in november reeds op Fifty Lab, maar speelde gisteren voor de verandering iets verderop in de Anspachlaan. Het publiek bleek aanvankelijk nog een beetje roestig en tot weinig interactie vatbaar. Afschrikken lieten de twee op het podium zich echter niet door de nogal stijve sfeer. Met veel plezier en overgave brachten ze een bonte mix uit hun drie platen. Het duurde wel tot kort voor het einde voordat de vroege vogels in de zaal op een beetje animo betrapt konden worden. Het machtige “Screwface” ketste lekker door de zaal en zou de fans van A Tribe Called Quest zeker goed bevallen. Tijdens het laatste liedje kregen ze zelfs nog de handen in lucht en dat tot twee maal toe. They Hate Change bleef gewoon zichzelf op het grote podium van de Ancienne Belgique en maakte geen aanstalten om zich aan de hoofdact aan te passen. En net dat maakte ze net zo goed.

© CPU – Mathias Verschueren

Een luttel halfuur later weergalmde The Prodigy’s “Firestarter” door de AB. Hoe ze een intrede moeten maken, hebben ze de afgelopen jaren wel geleerd. De goesting en de grinta spatte er al bij het opkomen van af en zo was de toon gezet nog voor ze zelf überhaupt goed en wel van wal gestoken waren. Het bezwerende “Fingers of Steel” bracht daar verandering in en hoe! De zaal stond vrijwel direct in vuur en vlam. Olie op het vuur gooien deden ze vervolgens met “Alibis”, waarop de eerste moshpit van de avond geopend werd. Het bleek allesbehalve de laatste te worden. Het publiek werd ruiger en daar speelde de band op in door er met “Alphabet” een hevige rammer uit te halen. De zaal incasseerde maar al te graag!

De lichtshow was overigens heel stevig met veel flitsende kleuren en stroboscopen die ervoor zorgden dat we in de pit wel eens de oriëntatie verloren. Malen deed daar niemand om, zeker niet als ze nummers als “The Lick” en “Six Pack” net nog overweldigender maakten. Over overweldigend gesproken; dat was ook “Concrete”. Van routine was bij de uitvoering van deze publiekslieveling helemaal geen sprake. Het klonk zelfs zo strak en energiek dat we de pit gewoonweg nog eens moesten opentrekken en tijdens het refrein onze stembanden kapot konden meebrullen. En zo waren we nog geen halfuur ver en bereikte het optreden een behoorlijk kookpunt. Of het nog een paar graden warmer kon? Daar had het vijftal op het podium een eenduidig antwoord op: ja!

© CPU – Mathias Verschueren

De cohesie in de setlist zat goed doordat de band hun drie albums mooi in elkaar wist te verweven. Zo brachten ze het goed op smaak gebrachte “Tasteless” uit Songs of Praise opnieuw in extase en trokken ze met “Burning by Design” van hun jongste telg even later iets meer in het defensief. Dat defensief was ook maar van korte duur, want bij de geringste uitbarsting sprong het voorste deel van de fans weer in actie. Rust was wel eens welgekomen, maar met “6/1” werd het er alleen maar hitsiger op. Onze moshconditie bereikte zijn limiet en we gingen stevig in het rood. Tijdens “Born in Luton” werd het tijd om het crowdgesurf boven te halen, al ontaarde het ook hier weer in stevige duw en worstelwerk.

Dat de band volwassener is geworden, wilden ze ons graag laten horen met “The Fall of Paul”. Het iets langere nummer is op plaat een goede indicator voor hun breed muzikaal spectrum. Live bleek dat nog meer het geval te zijn. Met een focus en afgemetenheid brachten ze een absurd goede samenhang voor de dag, wat ze even later in de set met het nog net iets straffere “Adderall” losjes overdeden. De rust was intussen wat wedergekeerd in de zaal en het intens genieten ging op een andere manier verder.

© CPU – Mathias Verschueren

De fratsen van Charlie Steen en bassist Josh Finery zijn er in al die jaren niet minder op geworden. Charlie Steen heeft een iets volwassenere uitstraling dan in de begindagen, maar geniet er nog steeds van om het publiek in te duiken en met een bezwerende energie de zaal op te jutten. Bassist Josh Finery was dan weer het duracelkonijn zoals we hem kennen, die desondanks de vele gelopen meters steeds precies en feilloos zijn snaren wist te bewerken. De batterij was inmiddels weer opgeladen na het horen van “Orchid” en zo trapte “Water in the Well” de moshfeesten weer op gang. De grootste explosie ontketende echter, hoe kan het ook anders, “One Rizla”. Als een vurige raket schoot shame zichzelf in de stratosfeer met in hun kielzog een extatische hoop wild geworden fans.

‘This is the best show we ever played in Belgium’, vertrouwde Steen ons toe en gelijk had hij. De tiende show in ons land was zowel qua sfeer alsook qua muzikaliteit hun beste passage in ons land. Gedurende “Snow Day” werden die woorden dubbel en dik kracht bijgezet. Het sneeuwde dan wel niet in de Ancienne Belgique, maar het regende wel zweetparels. De catharsis van de avond vormde zoals gebruikelijk het nummer “Angie”, een traag opbouwende song dat uitmondde in flinke chaos in het publiek. De reguliere set zat erop en shame was al op weg naar hun tourbus, maar het publiek vroeg en bleef vragen om meer. En zo baande shame zich, voor het eerst in deze zes weken durende tour, opnieuw een weg naar het podium om een bisnummer te spelen. Dat ze daar “Gold Hole” bovenhaalden was een uitstekende keuze om de laatste spatjes energie eruit te persen.

© CPU – Mathias Verschueren

Ondanks dat shame nu al ruim zes weken onafgebroken op tour is, was er van vermoeidheid of tegenzin geen enkele sprake. Meer nog; het quintet uit het zuiden van Londen speelde in Brussel zo maar even een van hun beste shows ooit. Het intense publiek, de goede songkeuzes, de perfecte lichtshow en vooral de immense strakheid in het spelen maakten er een memorabel concert van dat aantoonde dat shame nog lang niet op hun terugweg is. Onze moshconditie hebben we, dankzij de fitnessoefeningen van shame, in ieder geval heel goed kunnen onderhouden en zo gingen we fit en uitgezweet de nacht in.

Op zondag 9 juli staat shame op het Cactusfestival in Brugge naast andere, reeds bekend gemaakte namen zoals Tamino, Kurt Vile & The Violators, The Comet Is Coming en Kim Gordon.

Facebook / Instagram / Website / Bandcamp

Fan van de foto’s? Op onze Instagram staan er nog veel meer!

Setlist:

Fingers of Steel
Alibis
Alphabet
Concrete
The Lick
Six Pack
Tasteless
Burning by Design
6/1
Born in Luton
The Fall of Paul
Adderall
Orchid
Water in the Well
One Rizla
Snow Day
Angie

Gold Hole

2016 posts

About author
Schrijft wel eens iets...
Articles
Related posts
InstagramLiveRecensies

Mass Hysteria @ Ancienne Belgique (AB): Chaos in de orde

Sinds Graspop Metal Meeting en Hellfest jaarlijks hetzelfde weekend in juni plaatsvinden, bestuderen metalfans nauwlettend beide line-ups. Het concept van de ‘logoband’…
FestivalnieuwsMuzieknieuwtjes

25 nieuwe namen voor Rock Herk met o.a. The Afghan Whigs, Therapy? en shame

Rock Herk viert dit jaar zijn veertigste verjaardag en dat zal het niet zomaar laten aan zich voorbij gaan. Nadat we in…
InstagramLiveRecensies

Barry Can't Swim @ Ancienne Belgique (AB Club): Al kan hij wel vliegen

Vorig jaar bracht muzikant Barry Can’t Swim zijn debuutalbum When Will We Land uit. Hij zocht er de randjes van het housespectrum…

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

Deze site gebruikt Akismet om spam te verminderen. Bekijk hoe je reactie-gegevens worden verwerkt.