Het is vaak heel leuk om bands muzikaal duidelijk ouder te zien worden, zeker als dat zo goed blijkt te gaan als bij shame. Het verschil tussen hun eerste worp Songs of Praise en de tweede Drunk Tank Pink toonde namelijk een sterke muzikale ontplooiing bij zowat elk bandlid. De verwachtingen voor nummer drie waren er dan ook niet naast, zeker omdat het er relatief snel komt na hun vorige plaat. Een uitverkochte show in Trix vorig jaar en eentje in de AB dit jaar onderstrepen dat enthousiasme enkel maar. De nieuwe songs die we in Antwerpen te horen kregen vorig jaar deden bovendien alvast vermoeden dat shame een volwaardige hattrick zou gaan scoren.
Frontman Steen was voor de release alvast allesbehalve sceptisch. De vergelijking van het album met een Lamborghini viel dan ook wel meermaals, al was het tijdens het gesprek met ons eerder een Mercedes. Arrogantie volgens sommigen, maar helemaal niet onlogisch. Food for Worms klinkt namelijk als een magnum opus, een summum van de jeugdigheid uit de begindagen en het grootsere en hoekige geluid van het vorige album, met nog een extra schep beheersing en volwassenheid bij. Qua ontplooiing zit het dus opnieuw redelijk snor.
Dat shame niet meer vol de kaart van snedige, vingervlugge postpunk trekt, werd al duidelijk met leadsingle “Fingers of Steel”. Meer plaats voor beheersing en muzikale melancholie is dan ook een thema geworden doorheen de plaat. Zo wordt “Orchid” afgetrapt met een weemoedige akoestische gitaar, maar bouwt nadien heel gezapig op naar een voortreffelijke en beklijvende climax. De tijd nemen voor dingen is dus duidelijk een dingetje dat hand in hand gaat met volwassen worden, en het gaat de band nog verdomd goed af ook.
Wil dat zeggen dat het vijftal niet meer weet hoe ze met gestrekt been een gat door de deur moeten rammen? Helemaal niet. “Six-Pack” zorgde als tweede single bijvoorbeeld al voor een oplawaai van jewelste. “Alibis” doet daar nog een schepje bovenop. Opnieuw neemt de band even rustig een momentje om op stoom te komen, maar vanaf de song losbarst, is “Alibis” misschien wel een van de meest intense stukken muziek die de band, nee, het genre heeft voortgebracht. Luid, strak en met een uitstekende flow: dit is shame waarschijnlijk op z’n allerbest. We kunnen alleen maar dromen over hoe dit live in de AB gaat klinken.
Ook qua lyrics voel je op deze plaat een evolutie. Steen is namelijk al langer niet meer het kwade, tierende ventje die politici en boomers genadeloos de grond in boort. Ditmaal kreeg hij dan ook hulp van zijn collega bandleden bij het schrijven van de teksten. Dat maakt dat er ook andere thema’s aan bod komen. Een van de opvallendste is dat Steen veel aandacht geeft aan schoonheidsidealen en de vloek van faam op sociale media. Ook dit past perfect binnen wat dit album voor de band representeert.
Tien nummers lang weet shame echter wel niet te boeien. Zeker naar het einde toe klinken songs als “Burning by Design” en “All the People” toch als dingen die we al hadden gehoord, wat aantoont dat dit geluid toch iets minder boeiend is dan het oude. Begrijp ons ook niet verkeerd; slecht zijn die nummers niet, want een slechte song heeft de band na drie albums nog steeds niet uitgebracht. Ze missen enkel wat diepgang en gedrevenheid om je volledig mee te nemen in het verhaal. Op Drunk Tank Pink had élk nummer die kwaliteit, hier zijn er slechts een tweetal die niet top zijn. Met “The Fall of Paul” en “Different Person” zetten ze die lichte inzakking dan ook wel weer recht.
Ze worden stilaan een gevestigde waarde, die van shame. De meeste bands beginnen na hun tweede album wel wat af te zwakken, maar in het zog van Fontaines D.C. levert deze band ook met de derde langspeler bewonderenswaardig werk af. Of de songs even goed gaan presteren in een zweterige concertzaal is nog niet helemaal zeker, maar de studioversie klink alvast oerdegelijk. shame is stilaan zijn energieke puberteit ontgroeid, maar levert desondanks nog steeds heel sterke muziek af.
shame speelt ten slotte op 5 april in de AB en op 6 april in de Melkweg.
Facebook / Website / Instagram / Twitter
Ontdek “Alibis”, ons favoriete nummer van Food for Worms, in onze Plaatje van de Plaat-playlist op Spotify.
