Tomorrowland Winter (Dag 7): Na regen komt een regenboog

Zeven dagen in de bergen, het is altijd een beproeving. Zelfs als je enkel gaat skiën, gaat de energie na een goeie week naar beneden, maar in combinatie met een festival is het moordend. Toch was deze derde editie van Tomorrowland Winter volledig uitverkocht en bracht het heel wat enthousiaste mensen op de been. Ondanks een minder sneeuwaanbod, was het aanbod van muzikale acts wel om duimen en vingers af te likken. Op de laatste dag werd het festival feestelijk afgesloten met drum-‘n-bass-acts in The Cage en natuurlijk de huis-dj’s Dimitri Vegas & Like Mike als afsluiter op de Main Stage.

Laidback Luke had de lastige taak om de Main Stage warm te krijgen. Door de grote hoeveelheid regen kwamen er veel mensen in de zaal gewoon schuilen om zo niet nat te worden en veel mensen stelden het gewoon uit om naar Tomorrowland te komen. Luke liet het niet aan zijn hart komen en bracht vol inleving en energie zijn set, die tamelijk clichématig nog eens alle nummers opsomde die we doorheen deze week reeds hoorden passeren. Toen enkele mythische figuren de zaal binnenkwamen en dat meer interesse opwerkte, werd al snel duidelijk dat niemand hierop zat te wachten.

Dan maar naar Andromedik die The Cage mocht openen op de laatste dag van Tomorrowland. De zaal opende tien minuten voor hij aan zijn set begon en het was best vreemd om te zien dat er in die donkere ruimte een heuse stilte overheerste. Eens de man dan met “Take Me” in gang schoot, werd duidelijk dat we hier anderhalf uur de crème de la crème van de drum-‘n-bass zouden krijgen. Andromedik stak songs van Sub Focus, Dimension en Flume in de heerlijke mix en kon perfect het midden vinden tussen hevige jump up en dromerige songs, waardoor het nooit te veel werd. Hierdoor zagen we de zaal langzaam vol lopen en iedereen die er was bleef zich vol energie smijten. Het was duidelijk dat iedereen wel eens nood had aan een streepje dnb en dat uitte zich in de laatste energie die uit iedereen werd geperst.

Ofenbach had terwijl de Main Stage al goed laten vollopen en dat deden de heren door volledig live hun muziek te spelen. Een klein foutje werd dan ook op een bepaald gemor onthaald, wat ook meteen aantoonde dat zelfs de liefhebbers van mainstream muziek een bepaalde standaard verwachten. Toch stopte het duo naar het einde meer en meer energie in de set met een nieuw nummer samen met James Blunt dat er binnenkort aankomt en natuurlijk de grote hit “Head Shoulders Knees & Toes”. Toch voelde het in zijn geheel allemaal iets te plat aan, waardoor we niet echt iets memorabel kregen, al was het publiek heel enthousiast.

Mandy mocht na haar set enkele dagen voordien in de Youphoria ook de Main Stage uitproberen, alleen bleek haar set nagenoeg exact dezelfde als die van enkele dagen geleden. Dat is natuurlijk jammer, want iedereen die haar toen aan het werk zag, kwam van een magere reis terug. Wel kwamen de hardstylebeats op dit grote podium iets vettiger binnen en leek iedereen in de tent zich ook volledig te kunnen smijten. Het harde werd doorgetrokken wanneer Amelie Lens het podium betrad. De Belgische brengt niet de meest toegankelijke techno, maar de manier en intensiteit waarmee ze het bracht bleek iedereen wel te bekoren. Stevige beats, knallende drops en natuurlijk de Berlijnse clubvibes gaven iedereen een smerige smaak in de mond. Het publiek ging volledig uit de bol en Lens deed bij de drops haar best om ook wat te bewegen, waardoor de sfeer heel goed was.

Aazar deed het voordien in de Cage met iets meer commerciële techno. Waar zijn hits iets commerciëler naar voor komen, werd het live toch allemaal steviger gebracht. Stevige drops die soms naar EDM en soms naar dubstep neigden waren schering en inslag, al bleef de iets te platte vibe jammer genoeg te veel hangen. Gelukkig wist iedereen dat we met Netsky iets uniek zouden krijgen. De Belgische drum-‘n-bass-legende mocht in een veel te kleine zaal aantreden als dj en The Cage, die je zou kunnen vergelijken met een kleinere versie van de Kompass, was dan ook helemaal gevuld. Naast eigen songs graaide Netsky ook gulzig uit de discografie van andere muzikale dj’s in het genre.

Zo hoorden we de herwerkingen van Luude bij “Down Under” van Men At Work en “Porcelain” van Moby, die heel enthousiast ontvangen werden. Met behulp van de vaste mc van Tomorrowland werd het publiek volledig opgehitst. Waar Netsky in het begin vooral smooth invloeden gebruikte met wat soulinvloeden zoals op “Everybody Loves The Sunshine”, werd het na een tijd alleen maar harder. Het duurde dan ook niet lang voor een bepaald deel van de zaal zich in een moshpit stortte. Netsky had zijn set duidelijk verstandig opgebouwd, waardoor we voelden dat de energie op het eind volledig loskwam. Met “Come Alive” als een van de laatste songs haalde de dj zelfs oude klassiekers boven. Tegen het einde van de set stond iedereen vol zweet en dan weet je dat de avond geslaagd is.

De vaste afsluiters van iedere editie van Tomorrowland zijn Dimitri Vegas & Like Mike en dat was ook nu niet anders. De energie die de twee broers uitstootten werd al snel geabsorbeerd door de volledige tent die tot in de nok gevuld was. Iedereen wilde wel eens zien hoe dat duo het festival zou afsluiten. Naar goede gewoonte gebeurde dat met stevige EDM en ondanks dat er vaak kritiek komt op het duo, werd al snel duidelijk dat iedereen op Tomorrowland de broers op handen draagt. Het publiek omarmde iedere stevige drop als een nieuwe liefde en sommige stoere jongens konden het zelfs niet laten om een kleine moshpit te starten. Hierdoor perste iedereen alle energie die nog in zich zat er een laatste keer uit. Het alom gekende “Crowd Control” zorgde voor een heuse volksverhuizing in de tent en nadien werd het alleen maar heviger. Uiteindelijk werden fijne mixen gemaakt van ”Intro” van The XX en “Zombie” van The Cranberries, waardoor ze ook oude klassiekers een nieuw leven probeerden in te blazen. De heren voorzagen zelfs een bisronde waarin hun eigen versie van “Sweet Caroline” iedereen nog een laatste keer liet meebrullen.

De broers zijn duidelijk de perfecte afsluiter van het festival. Ze zorgden voor sfeer, ze hebben een resem aan herkenbare songs en kunnen ook klassiekers in een eigen jasje steken. Hierdoor werd Tomorrowland met een grootse euforische meerwaarde afgesloten, al kan je er niet omheen dat Dimitri Vegas & Like Mike vooral crowdpleasers zijn, maar wel van die soort die heel goed weet waar ze mee bezig is. Het werd een krachtig einde van een zevendaags festival waarbij we alle spectra van de elektronische wereld te horen en te zien kregen. Ook heel wat songs werden gerecycleerd, zoals onder andere “Heads Will Roll” van Yeah Yeah Yeahs, waardoor je kan zeggen dat sommige nummers nooit uitsterven. En ook Tomorrowland Winter kan, ondanks de weinige sneeuw, spreken van een geslaagde editie vol liefde, kleur en euforie.

Fan van de foto’s? Op onze Instagram staan er nog veel meer!

Het verslag van Tomorrowland Winter (Dag 1-3) vind je hier.
Het verslag van Tomorrowland Winter (Dag 4) vind je hier.
Het verslag van Tomorrowland Winter (Dag 5) vind je hier.
Het verslag van Tomorrowland Winter (Dag 6) vind je hier.