Tomorrowland (Dag 6): Euforie van het geluk

Terwijl de sneeuw op de pistes langzaam in miezerige pap verandert, blijft Tomorrowland Winter aan een razend tempo doorgaan. De voorlaatste dag van het festival beloofde iets grijzer te worden; van zon was al lang geen sprake meer. Dj’s zijn er gelukkig nog steeds in overvloed en met een mix van harde techno en grote namen beloofde ook deze dag weer iets speciaal te worden. Met doorheen de stad vandaag enkele mensen verkleed in mythische figuren die dansen op oude folkliedjes, had Tomorrowland ook weer het verkleedfeestje gewonnen.

Het voordeel aan een dorp hebben dat volledig in het teken van je festival staat: er kan altijd iets onverwacht gebeuren. Dat was het geval toen Like Mike plots besliste om op het balkon van zijn hotelkamer een dj-set te spelen. Zonder aankondiging werden er plots beats door de straten van Alpe d’Huez geknald. In België zou dit grapje na een goed halfuur zijn stilgelegd door de politie, maar hier kon het gewoon doorgaan. Het aantal nieuwsgierigen nam gestaag toe, al bleef het uiteindelijk maar bij een veertigtal mensen waarvan sommigen zelfs niet wisten dat het Like Mike was die speelde. Zijn set was ideaal om de avond in te zetten met zwoele beats die in niets lijken op wat hij normaal met zijn broer doet. Dat Like Mike dit gewoon doet voor zijn plezier voor een beperkt publiek, liet hem wel sympathiepunten scoren.

Thomas Klaps laat voor het gemak zijn voornaam vallen als hij deejayt en dat lijkt ons ook wel handiger om internationaal iets bekender te worden. De Belg mocht The Cage openen en deed dat met beenharde techno. De zaal vulde zich langzaam met ravers die konden zien hoe de man twee uur lang alles bleef geven. De mensen in de zaal bleven ook constant staan, want bij iedere drop leek de set ook harder te gaan. Dat het hierdoor heerlijk stevig vertoeven was in The Cage, was een understatement. Klaps knalde door de muur en terug.

Terwijl hij dat deed, was er ook op de Main Stage weer het een en ander te beleven. Zoals de dag voordien werd er een spektakel opgezet dat zich rond de Frozen Melodia liet draaien. Danseressen gingen vlak voor de set van Henri PFR de lucht in en smeten met bloem in het rond om zo de Main Stage als het ware te dopen. PFR bracht nadien een nogal commerciële set, maar wel eentje waarbij er songs passeerden die we deze week nog niet eerder hoorden. Zo was het fijn om “Sweet Disposition” van The Temper Trap nog eens door de boxen te horen knallen, al was de remix nogal ondermaats om er echt van te genieten.

Toch liet PFR de zaal gestaag vullen en werd het enthousiasme alleen maar groter naar het einde toe. Een koud kunstje dus voor John Newman om dat enthousiasme om te zetten naar euforie voor zijn set. De dj-set van de man was ook iets uniek, want voor het eerst werden er ook livevocals gebruikt. Dat hij meteen van wal stak met “Love Me Again” gaf al direct aan dat Newman hier kwam om iedereen een uurtje mee te zuigen in zijn carrière. De opvallende carrièreswitch naar dj gaat hem alleszins goed af, want bij iedere drop zag je de hele tent volledig wild gaan. Ook door af en toe zelf te zingen en dat te mixen door zijn songs, bracht hij iets unieks wat we niet eerder zagen. Hierdoor was zijn set een heuse belevenis en op het eind bracht hij met “Blame” nog een grootse hit om zo de cirkel van zijn hits helemaal rond te maken.

De herkenbare hoed van Kölsch zagen we ondertussen al opduiken in de verte en de man had slechts een beat nodig om iedereen aan het dansen te krijgen. Zijn meer zwoele techno sloeg heel erg aan en bracht iets verfrissends wat we nog niet eerder hoorden naar voor. Je kan het omschrijven als een avondje in een zomerse bar waarbij een heerlijke loungevibe plots een echt feestje wordt. Zijn mixen waren fenomenaal en de iets meer alternatieve sfeer van nummers als “Loreley” lieten niemand onbewogen. Hierdoor liet Kölsch de tent van begin tot eind uit zijn handen eten en dat eten was heerlijk.

In The Cage was ondertussen de in Parijs gevestigde Amerikaanse ONYVAA met haar donkere techno begonnen. Muzikaal komt het woord beuken goed in de buurt bij de meeste van haar songs, want de zware beats knalden los door de muur. Alleen was het jammer dat de jongedame er zelf nogal onverschillig bijstond. Geen lach, nagenoeg geen beweging, gewoon serieus haar muziek naar voor brengen. Op zich past dat wel bij dit soort muziek, al misten we toch een klein beetje inleving om het echt plezant te maken.

Lost Frequencies had daarentegen de avond van zijn leven. Met een gigantische smile op zijn gezicht kon hij niet anders dan al zijn hits brengen. En die heeft hij in overvloed, waardoor het soms moeilijk kiezen is welke hij eerst brengt. Naast de iets rustigere zomermelodieën die zijn nummers typeren, was er ook ruimte voor songs met invloed vanuit de drum-‘n-bass en zelfs “Désenchantée” kreeg een plekje. De handjes gingen telkens gezwind de lucht in, iets wat opvallend vaak gevraagd werd vandaag. Uiteindelijk zorgde “Are You With Me” voor de heuse apotheose waarna de afsluiter van de avond zijn plekje op de Main Stage kon innemen.

Steve Aoki is ondertussen toch al een oude gediende in het dj-milieu, maar aan passie en inleving moet hij niet inboeten. Natuurlijk blijven zijn trucjes live steeds dezelfde, maar als ze werken, waarom zou je ze dan niet gebruiken. Vol enthousiasme bracht hij een uur vettige EDM zonder het te plat te laten klinken. Het was warm in de tent en na een goed halfuur smeet hij dan ook zijn T-shirt in het publiek. Ook was er ruimte voor gasten: zo kwamen Dimitri Vegas & Like Mike in het begin de tent wat opjutten en werd Laidback Luke uitgenodigd om “Turbulence” te brengen. Het toont aan hoeveel respect Aoki verkrijgt vanuit de hele scene. Zelf omarmt hij dat ook en aan de tent zag je hoeveel mensen speciaal voor hem afkwamen. Zelfs een gloednieuw nummer werd met evenveel enthousiasme onthaald als zijn klassiekers. ‘Cake Me’ stond op heel wat spandoeken te lezen en bij “Pursuit of Happiness” was het dan uiteindelijk zover. Nadat hij eerder al wat cd’s in het publiek had gesmeten, kwamen zijn befaamde taarten ook in de tent terecht. De afsluiter van een feestelijk dagje, waarbij we eindelijk nog eens een diverse sound hoorden op de Main Stage. We konden ons boekje met nummers die we deze week al hoorden ferm uitbreiden en dat is altijd fijn.

Fan van de foto’s? Op onze Instagram staan er nog veel meer!

Het verslag van Tomorrowland Winter (Dag 1-3) vind je hier.
Het verslag van Tomorrowland Winter (Dag 4) vind je hier.
Het verslag van Tomorrowland Winter (Dag 5) vind je hier.