Wie denkt aan de jaren tachtig haalt zich misschien niet meteen rooskleurige dingen voor de geest: crisissen, protesten en bedenkelijke haarstijlen bepaalden immers de tijd. Gelukkig was er genoeg uitstekende muziek om het leed te verzachten. Duistere genres als new wave, postpunk en goth vierden hoogtij, en veel van de toenmalige toppers zijn ook vandaag nog actief. Depeche Mode is er zo eentje. Met nummers als “Just Can’t Get Enough”, “People Are People” en “Master and Servant” bepaalden ze mee het alternatieve geluid van de jaren tachtig. Het fabelachtige Violator uit 1990 bracht hits voort als “Enjoy The Silence” en “Personal Jesus” en loodste de groep probleemloos een nieuwe eeuw in. In de jaren ‘00 en ‘10 slaagde de band er minder in om interessant en relevant te blijven klinken, iets wat ook minder vanzelfsprekend begon te worden voor de meeste van hun leeftijdsgenoten. Maar nu lijkt het tij alsnog te keren: terwijl de collega-grootheden van U2 nieuw werk recent nog beperkten tot herwerkingen van hun hits, laat Depeche Mode vandaag gewoon een geweldige nieuwe plaat op de wereld los.
De nieuwste worp is intussen al de vijftiende langspeler en heeft als titel Memento Mori, Latijns voor ‘gedenk te sterven’. De titel geeft dus al weg dat de plaat geen vrolijk tussendoortje is. Dood, afscheid en weemoed staan centraal en dat heeft veel te maken met het plotse overlijden van toetsenist Andy Fletcher. Hij stond in 1980 mee aan de wieg van Depeche Mode en overleed in mei 2022 onverwacht aan de gevolgen van een hartaandoening. De overgebleven leden Dave Gahan en Martin Gore bleven verbouwereerd achter en waren genoodzaakt om de nieuwe lp zonder hun goede vriend Fletcher af te werken. Fletcher is op Memento Mori dan ook niet langer te horen, maar de gevoelens die zijn overlijden op Gahan en Gore losmaakten, schemeren natuurlijk wel door op het album. Niet zo gek dus dat Memento Mori een teneergeslagen beestje is.
De mistroostige sfeer wordt al helemaal gezet in de opener “My Cosmos Is Mine”: scheurende bassen en dwarse beats scheppen een betonnen weg waar Dave Gahan overheen dreunt met paranoïde teksten. “Wagging Tongue” is nadien muzikaal wat lichtvoetiger, met meer galmende toetsen en een frivoler ritme, maar tekstueel horen we toch wel weer wat referenties naar een dystopische wereld. Smullen geblazen dus voor de fans, want die verkiezen Depeche Mode natuurlijk het liefst duister, zwetend in zwarte, lederen jassen en hyperkinetisch dansend op een industriële beat. De fans mogen in het algemeen in hun handen wrijven, want Memento Mori is een ongelooflijk sterk geheel.
Een van de sterktes van Memento Mori is de grote variatie die we doorheen de twaalf nummers horen. Synths en beats bepalen het geluid, maar Gahan en Gore brengen veel meer dan glossy elektropop. Soms mag er gedanst worden, zoals op de geweldige single “Ghosts Again”. In “Never Let Me Go” staat de elektrische gitaar dan weer centraal en loert de geest van Joy Division om de hoek. Andere keren staat haakse synthpop centraal, terwijl “Soul With Me” een neerslachtige ballade is om bij weg te kwijnen. De afsluiter “Speak To Me” is dan weer een gedroomde afsluiter, en vormt dankzij zijn magistrale synths en warme vocals als orgelpunt van de plaat.
Naast de muzikale variatie blinkt de nieuwe Depeche Mode ook uit door de sterke teksten. Het overlijden van Fletcher zorgde voor heel wat inspiratie bij het duo en dat vertaalt zich in tekstuele pareltjes als “Soul With Me”: ‘I see the beauty / As the leaves start falling / Follow the light / Towards the voices calling / I’m going where the angels fly‘. Heel wat teksten werden tijdens de pandemie geschreven en dus staan ook gevoelens als isolatie en vervreemding centraal. Bovendien schreef Richard Butler van The Psychedelic Furs ook mee aan enkele songs, iets wat liefhebbers van eighties postpunk zeker zullen smaken.
Door het jammerlijke overlijden van Andy Fletcher blijven Dave Gahan en Martin Gore achter als resterende leden van Depeche Mode. Het duo verwerkte hun verdriet in hun muziek, en brengt met Memento Mori een geïnspireerde en spannende nieuwe langspeler. Met de plaat toont Depeche Mode zich nog steeds als een relevante speler op het vlak van alternatieve synthpop en -rock. De band is live te bewonderen in de Ziggo Dome Amsterdam op 16 en 18 mei en het Sportpaleis Antwerpen op 20 mei. Dat laatste is al lange tijd hopeloos uitverkocht, maar voor de optredens in Amsterdam zijn nog een beperkt aantal kaartjes te koop. Profiteer ervan nu het nog kan! En vergeet die zwarte jas niet.
Facebook / Instagram / Twitter / Website
Ontdek “Speak To Me”, ons favoriete nummer van Memento Mori in onze Plaatje van de Plaat-playlist op Spotify.
