Young Fathers @ Trix: Niet voor kakbroeken

Vragen we aan Chat GPT wie Young Fathers is, dan beweert die dat het een hiphop en alternatieve r&b groep is. Zelf omschrijven ze zich als ‘rock zonder gitaren’. Een ding staat vast: in wat voor hokje je Young Fathers probeert te passen, het Schotse trio zal dat hokje live toch vakkundig afbreken. Exact wat er ook met de zaal van Trix gebeurde.

Uitgezonderd het bier was Trix de ideale ontvangstruimte voor Schotten, want ook opener Callum Easter kon zijn dik accent niet wegsteken. Edinburgh blijkt een goede voedingsbodem voor onconventionele muziek, want net als Young Fathers is de muziek van Easter niet in een vakje te klasseren. In zijn grijze lange jas deed hij denken aan een archivaris of technieker uit de jaren ‘80. Hij begon er a capella aan en zette daarna zijn oude apparatuur aan. ‘Ik kan het beter aanlaten want anders gaat hij misschien stuk’ mompelde Callum Easter. De songs die hij bracht, gaan over prille verliefdheid, maar hebben een grijs kantje. Of kwam dat misschien door de onverschilligheid waarmee hij ze overbracht? Die droge Schotse humor kon het publiek wel smaken. De set van Callum Easter doofde langzaam uit met twee mindere songs. Wanneer hij zonder gedag zeggen plots van het podium liep, wisten we niet of we dat nu jammer vonden.

Amper drie weken geleden blies Young Fathers ons (alweer) omver met hun nieuwste album. De Schotse band nam ook dit keer uitgebreid de tijd om een meesterwerk af te leveren. Heavy Heavy werd een kort, maar krachtige potpourri van allerlei stijlen. Zo’n eclectische verzameling aan geluiden, geroep, getier, gezang en gerap live overbrengen, het bleek een lastige taak te zijn voor het Schotse trio. Want in de grote zaal van Trix waren het vooral de vaste waarden in de setlist die konden bekoren.

De opstelling was, net als de muziek van Young Fathers, een georchestreerde chaos. Achteraan hing een doek, half opgehangen, schuin, met vlekken en scheuren erin. Enkele grote drums, een bizar instrumt dat leek op een miniatuur guillotine en een gigantische computer maakten deel uit van het decor. Het trio Alloysious Massaquoi, Kayus Bankole en Graham ‘G’ Hastings werd live bijgestaan door een extra zangeres, een energieke drummer en opener Callum Easter op synths, xylofoon en gitaar. Maar de sterkte van Young Fathers zit ‘m in de stemmen van het drietal.

De show begon dan ook meteen met die belangrijkste troef: “Only Child” deels acapella door hen drieën, meerstemmig, zette de toon voor de rest van deze hoogstaande avond. Meteen daarna zorgde het nieuwe werk “I Saw” voor een eerste uppercut. Bankole deed waar hij goed in is: dreigende taal uiten en kronkelend dansen over het podium, de dreads slingerend rond zijn gezicht. Maar ook Massaquoi moest niet onderdoen. Op “Queen Is Dead” was hij degene die zijn bars het publiek in spuwde. De bassen maakten het geheel nog grimmiger en wanneer de strobelichten aangingen, wisten we niet meer waar kijken. Niemand op het podium stond ook maar één seconde stil.

Young Fathers staat erom bekend donkere en gespannen songs te schrijven en zo kan je de show in Trix ook omschrijven. Geen woord werd er gewisseld met het publiek. Tussen de nummers door bleef de band stokstijf staan, de mystiek nog versterken. Hastings stond vaak verdwaasd op het podium of met z’n rug naar het publiek, prutsend aan de computers. We hebben hem niet één keer zien lachen. Pas daar wel mee op, want als de klok 12u slaagt, blijft je gezicht zo staan, Graham! Kayus Bankole pakte het anders aan en danste als een bezetene over het podium, alleen of hangend boven een spot die hij dan draaide in de richting van het publiek.

Ondanks de bewust afstandelijke houding, was de show allesbehalve levensloos. De energie die deze band presenteerde in Trix, was verbluffend. Het leek voor hen een alledaagse opdracht: amper een spoor van vermoeidheid. Al kregen ze het wel vroeg in de set warm. Dat kon ook niet anders want al bij het zesde nummer “Get Up” stond alles in brand. Moeiteloos wisten ze het publiek van begin tot einde op te zwepen door de juiste ritmes aan te spreken, de bassen net luid genoeg te zetten en onheilspellende orgeldeuntjes te lanceren. Wat de fans nog het meest de stuipen op het lijf joeg, waren de kreten tussendoor. Terwijl één zanger de bars rapte, vulden de andere twee aan met terroriserende uitroepen. Maar alles altijd mooi in evenwicht, of toch bijna altijd. Op de finale van “Be Your Lady” kregen ze met hun aritmisch slagwerk op den duur enkel nog de eerste rijen mee.

Een hoogtepunt van de show was ongetwijfeld het emotionele tweeluik “I Heard” en “In My View” waar de stemmen van de drie Schotten mooi samenkwamen: Bankole’s hese stem die breekbaar rapte, Alloysious Massaquoi die zachtjes de strofes neerlegde en Hastings die op de achtergrond kleur gaf aan het totaalplaatje. Zo was er voor ieder wat wils. Na die prachtige rooskleurige uitstap, bracht de band de onrust terug met een verknipte versie van “Rice”. Als we dan toch kritiek mogen geven: hier lieten ze iets liggen. Het nummer werd afgehaspeld en kwam niet overtuigend genoeg binnen, zoals op het album. Maar dat maakte Young Fathers meer dan goed met “Geronimo”, dat op het einde een hoogvlucht nam. Met gevestigde waarden “Shame” en “Toy” braken de Schotten bijna letterlijk het podium af. Geen dankjewel, geen vaarwel, geen bisronde. De opdracht van het drietal was duidelijk: de keet omverblazen, inpakken en wegwezen.

In de grote zaal van Trix maakte Young Fathers na lang een terugkeer naar België. Hun vaste waarden bleken het beste te scoren, maar ook nieuw werk kon rekenen op angstaanjagende goeie performances.

Young Fathers gemist in Trix? Op Best Kept Secret krijg je deze zomer een herkansing!

Fan van de foto’s? Op onze Instagram staan er nog veel meer!

Facebook / Twitter / Instagram / Website

Setlist:

Only Child
I Saw
Queen is Dead
Wow
Rain or Shine
Get Up
Old Rock n Roll
Be Your Lady
Sink or Swim
Drum
I Heard
In My View
Tell Somebody
Rice
Geronimo
Shame
Toy