Ergens in het verre Nepal ligt een dorpje met enkele duizenden inwoners: Ramkot. Voor je wegklikt: wees gerust, we gaan er geen geografische spreekbeurt van maken. Hier in België hebben we namelijk ook een Ramkot, een rockband die door een veelvoud van de inwoners van het Nepalese dorpje wordt beluisterd. ‘Zes jaar geleden trok ik vier maanden naar Nepal voor vrijwilligerswerk. Een van de plaatsen daar heette Ramkot’, vertelt drummer Tom Leyman. ‘Toen ik thuiskwam, wist ik dat mijn eerstvolgende project zo zou gaan heten. Er is nooit een optie b geweest, de naam dekte de lading.’ Sindsdien stond het Gentse rocktrio al op Pinkpop, traden ze op bij 3voor12 en wonnen ze De Nieuwe Lichting 2021 van Studio Brussel. Na twee ep’s en een handvol singles, vonden de broers Tim en Tom Leyman en Hannes Cuyvers de tijd rijp voor hun debuutalbum. Het resultaat: een verzameling van zeven keiharde rocknummers en een vreemde titeltrack in de bijt.
Jullie eerste album, In Between Borderlines, komt vrijdag (17 februari) uit. Vanwaar die naam?
Hannes Cuyvers: De plaatnaam dekt de lading op meerdere vlakken. We hadden al langer het idee dat de plaat ‘In Between iets’ moest gaan heten, omdat we ze opnamen tussen al onze shows door. Er was bijna geen enkele week waarin we niet moesten spelen, of waarin we geen andere plannen hadden met de band of in ons persoonlijke leven. Dan merkten we ook dat alle nummers en thema’s gelinkt zijn aan de fases van ons leven waarin we zaten. Persoonlijk was ik net afgestudeerd, Tom was net gestopt met werken … We hadden echt het gevoel dat we tussen verschillende levenslijnen zaten.
Wisten jullie direct welke richting de plaat uit zou moeten gaan, of was het toch even zoeken naar dat echte albumgevoel?
Tim Leyman: Het is een korte plaat geworden, maar we voelden wel dat de acht nummers een geheel vormen. Uiteindelijk schrapten we nog twee afgewerkte songs, om voor de sterkste combinatie van alle nummers te gaan. Ik denk dat we in de vijf jaar die we samenspelen nog nooit zo lang over iets gediscussieerd hebben.
Hannes: Met één track zat ik echt vast. We namen er verschillende bridges voor op, maar gooiden hem achteraf overboord omdat ik niet overtuigd was. Als we er niet met z’n drieën achter staan, voelt het niet juist om dat nummer erop te zetten. In de finale tracks zit de verhouding tussen Tim die zingt en ik als zanger perfect. Ook de energie is goed gedoseerd.
Tom: We stellen onszelf altijd de vraag ‘Is het wel Ramkot genoeg?’. Op de acht liedjes die binnenkort uitkomen, is het antwoord op die vraag altijd ja. Het blijft een Ramkotplaat en elk nummer is een echt Ramkotnummer.
Waaruit haalden jullie inspiratie voor dit album?
Hannes: Wij luisteren naar heel verschillende genres. De inspiratie komt echt van dance, tot rock, tot instrumentelere, jaren zeventig, psychedelische muziek.
Tom: Doordat het productieproces zo lang duurde, veranderden de inspiratiebronnen doorheen de schrijfperiode ook. Daardoor kom je elk weekend met een andere visie, een andere mood en nieuwe invloeden het repetitiekot binnen. Zelf ben ik meer thuis in de stonerrock, Hannes kent dan weer meer van elektronische muziek.
Hannes: Ik luister heel veel graag, maar bands als De Staat en Queens of the Stone Age hebben een grote impact gehad.
We kwamen elk weekend met een andere visie, een andere mood en nieuwe invloeden het repetitiekot binnen
We zien niet meteen één thema terugkeren. Wat maakt van In Between Borderlines een achtdelig album en geen lijst van acht aparte nummers?
Tim: Volgens mij komt dat voornamelijk doordat ik de teksten schrijf die ik zing, en Hannes de zijne. We hebben andere dingen aan ons hoofd, waardoor de thema’s ook verschillen. Voor ons zit er wel een lijn in, ze ligt er alleen niet dik bovenop.
Hannes: Elk nummer heeft zijn verhaal. Op het moment dat we het maakten, zat jij met dat probleem, of wilde ik daarover graag schrijven. De verschillende levensfasen en de daarmee gepaarde gemoedstoestanden vormen het overkoepelende, thematische thema.
Tim: Als mensen vragen waarover onze muziek gaat, hebben we als groep ook wel de neiging om te zeggen: ‘zoek het uit’. Het is maar hoe je jezelf erin vindt en wat je er zelf uithaalt.
In “Tied Up” gaat het over stress, druk en onzekerheid. Is dat iets waar jullie zelf ook mee te kampen hebben?
Tim: Ik denk dat ik daar het meeste last van heb, daarom wilde ik die tekst ook schrijven.
Tom: Van druk hebben we volgens mij allemaal wel last, maar Tim is daar het gevoeligst aan.
Tim: Ik kan er echt ziek van worden. Vorige maand speelden we een show op Eurosonic (een van de grootste showcasefestivals van Europa). De week ervoor was ik superziek, puur door de stress en onzekerheid.
Net voor de titeltrack doen jullie het wat rustiger aan en horen we een instrumentaal nummer.
Hannes: “In Between Borderlines” staat als voorlaatste op de tracklist en verbindt “Dancing In A Dream” en “One More” met elkaar. Net omdat het zo’n afwijkend Ramkotnummer is, hebben we de plaat daarnaar vernoemd; net waarom we het niet zouden doen, hebben we het wel gedaan.
Tom: We namen het gitaarstuk op nog voor onze vorige ep in Hannes’ appartement. Het heeft de ep dan niet gehaald, maar we zijn met die gsm-opname de studio ingetrokken, waar we het verder uitwerkten.
Hannes: Het was wel altijd gelinkt aan “Dancing in a Dream”. “In Between Borderlines” is een soort outro voor dat nummer geworden.
Tom: En daarnaast ook het rustpunt dat we wilden vinden, want de rest van de plaat zit al vol energie. Het voelde juist om daar even wat gas terug te nemen.
Jullie maakten ook de soundtrack voor de Streamz-docureeks War Junkies. Hoe ging dat proces in z’n werk?
Tom: De vraag was ons toegekomen om iets atypisch Ramkot te produceren en dat maakte het verleidelijk om de kans te grijpen. We kropen de homestudio van Hannes in, enkel met akoestische gitaren en synthesizers. Alle zeventien stukken muziek – zo noem ik het, want het zijn geen echte songs – die te horen zijn in die documentaire bestaande uit drie keer een halfuur, hebben wij geschreven. Verder zochten de documakers nog een titeltrack. Uiteindelijk kozen ze voor “One More”.
Hannes: Een nummer over verslaving. Met de naam van de documentaire in het achterhoofd is “One More” een titel die er perfect bij aansluit.
Tim: Net zoals de intro van “One More”, die er meteen inhakt, is de reeks vrij pittig. Al was het nooit de bedoeling om de track te gebruiken voor de documentaire.
Hannes: De creatie van de documentairemuziek gebeurde allemaal op een maand tijd en in een heel andere workflow dan gewoonlijk. Voor het album duurde het soms super lang om de puntjes op de i zetten, terwijl we voor War Junkies soms op twee uur tijd een plaat mixten en doorstuurden. Die korte deadlines hebben ons doen inzien dat de kwaliteit van de muziek niet per se afhangt van hoeveel tijd je erin steekt.
Door het War Junkiesproject konden we ons de eerste keer bewijzen als muzikanten, en niet enkel als rockartiesten
Je begint iets te creëren met een heel ander doel voor ogen.
Hannes: Het project gaf ons veel vrijheid, omdat we geen echte songs moesten afleveren.
Tom: Zoiets wilden we al heel lang doen. Het komt toevallig goed uit met de plaat die we in dezelfde periode releasen, maar initieel was het idee om te laten zien dat Ramkot meer is dan alleen een rockband. Dit was de eerste keer dat we ons konden bewijzen als muzikanten, en niet als rockartiesten. Toen de muziek gemaakt moest worden, hadden we toevallig net een maand tijd. Ik zag ons niet een maand niks doen; qua timing kwam dat perfect uit. Het was een mooie aanvulling op de pittige deadlineperiode van onze eigen plaat.
Hoe gaan jullie de release vieren?
Hannes: Drugs. (lacht) Nee, hebben wij iets te doen dan?
Tim: We gaan het rustig vieren: we moeten naar Amsterdam voor een akoestische sessie.
Tom: Zie je, Amsterdam, wel drugs dus. (lacht)
Hannes: Nee hoor, we gaan het vieren met veel shows. Op 22 februari spelen we in Charlatan een showcase voor de mensen die de plaat gepreorderd hebben.
Tim: Maar de dag zelf gaan we al in wat Amsterdamse platenwinkels akoestisch spelen – totaal niet wat er op de plaat staat dus.
Hannes: Ik kijk echt uit naar het moment dat iedereen de plaat kan luisteren. We hebben al enig idee van wat de reactie gaat zijn, omdat we al drie nummers als single uitbrachten, maar toch heb ik het idee dat er tracks op de plaat staan die je niet verwacht als je de singles hoort. De twee uitersten “Don’t Drop Down” en “Heart Shaped Mindes” zijn daar een goed voorbeeld van. Daarnaast hoop ik vooral de luisteraars niet het gevoel hebben dat ze de drie beste nummers al gehoord hebben, en dat de rest rommel is die overblijft.
Een van de mooiste en spannendste dingen is om voor een publiek te spelen dat je nog moet overtuigen
Er komt een tour aan met om en bij de veertig shows. Jullie passeren ook zalen in Duitsland, Frankrijk en zelfs Noorwegen. Hoe zal het buitenlandse publiek jullie muziek onthalen?
Hannes: We zijn realistisch en weten dat we in het buitenland eigenlijk van nul moeten beginnen. “Am I Alright Now”, een oudere song, stond tot hiertoe bijna altijd aan het einde van onze set. In België en Nederland weet je dat dat een nummer is dat het publiek kent en gaat meezingen. In Duitsland is dat niet het geval, waardoor we het daar vaak laten vallen. Als dat leuke meezingmoment er niet is, pak je je set anders aan.
Tom: Het is supercool om voor grote zalen te spelen, maar een van de mooiste en spannendste dingen is om voor een publiek te spelen dat je nog moet – en hopelijk ook kunt – overtuigen. Ik denk dat Duitsland en Noorwegen twee landen zijn die onze muziek wel kunnen slikken.
Wat kunnen we, buiten de tour, de komende maanden van Ramkot verwachten?
Tom: Daar zijn we nu over aan het nadenken. Voor ons is het album-ei puur muzikaal al lang gelegd. Ik luister er ook oprecht al lang niet meer naar. De kloof tussen november en 17 februari doet ons beseffen dat je al bezig moet zijn met het volgende, en in ons hoofd zijn er al wel wat vage ideeën.
Hannes: Een nieuwe ep, nog een album, of zelfs een herwerking van al bestaand materiaal … We zijn voor de documentaire met akoestische muziek bezig geweest en daar kwamen vrij coole dingen uit. We willen meer zijn dan een rockband, en na twee ep’s en een plaat ook andere facetten van Ramkot laten zien.
Het debuutalbum van Ramkot, In Between Borderlines, komt vrijdag 17 februari uit via 541/NEWS Records.
Wie de Gentenaren aan het werk wil zien heeft mogelijkheden genoeg de komende maanden. De shows in Paradiso, Merleyn en AB zijn al uitverkocht, maar met hun tour passeren ook nog in onder andere Trix, Harmonie Oudenaarde, Wilde Westen, 013 en Metropool.
