We Are Open (dag 2) @ Trix: En er werd gedanst

Nadat op de vrijdag van We Are Open met Jazz Brak, RONKER en Kleine Crack & Slagter al heel wat mooie namen de revue passeerden, beloofde ook de tweede dag van het showcasefestival veel goeds. Muziekcentrum Trix in Borgerhout nodigde andermaal heel wat Belgisch talent uit om ook van het tweede festivalluik een onvergetelijke avond te maken. Lander & Adriaan, SPACEBABYMADCHA, Simon en zeventien andere acts mochten op de laatste dag van We Are Open hun kunnen laten zien.

GROS COEUR @ Bar

De Brusselse psychedelische rockband GROS COEUR had het genoegen om de tweede avond van We Are Open op gang te trappen. Heel wat bezoekers wilden die vanaf het begin meemaken, waardoor het in de Bar al gezellig druk was. Een constante synth en de zachte stem van de frontman doorheen het eerste nummer bliezen meteen een wolk van warmte de Trix in. Die stem gebruikte hij trouwens niet zozeer om een boodschap over te brengen, maar vooral als extra instrument. De tempowisselingen in de verschillende nummers maakten er een afwisselende set van, en tegen het einde kwam er al wat beweging in het hoopje toeschouwers. Kleine minpuntjes waren dat we de drummer amper zagen zitten doordat hij zo laag gepositioneerd stond en dat het volume van de stemmen misschien iets te zacht afgesteld was. Na een in vier talen bijeen gepuzzeld dankwoordje en een afsluiter van acht minuten, was Trix nu echt helemaal klaar voor een interessante muziekavond.

Ga je op 27 april naar Les Nuits Botanique, dan zal je daar ook GROS COEUR horen.

Sweats @ Kelder

Een kleine menigte begaf zich al vroeg naar de kelder om een halfuurtje heel hard te gaan. Sweats bewees anderhalf jaar geleden op onze showcase in Pilar alvast dat hard gaan hun hoofdingrediënt is. Provoceren het andere. Over een soort met hyperpop doordrenkte industriële bonkbeats smeten ze zichzelf volledig in teksten als ‘I have to sell myself / I’m a product’ (“Sluts”). De punkenergie van de twee vrouwelijke vocalen leende zich ook perfect voor een cover van een nummer dat we een dag eerder al zagen: “Naïef”. Na een energieke show waarbij de dj ergens in klauterde, rest ons nog toe te geven dat “pimped up car” een monsterhit is.

Tuff Guac @ Café

Op de eerste dag dook Soft Boy al even in de jaren zestig, zo ook is deze bruisende muzikale periode de inspiratie voor rammelrockgitarist Rafael Valles Hilario en zijn project Tuff Guac. Hij etaleerde op debuutalbum Green and Handsome niet de zeemzoete samenzang van The Beach Boys, maar wel garagerock à la The Sonics of zelfs een “Back in the U.S.S.R.” / “I Am the Walrus”-type The Beatles. Hiermee schopten ze het al tot in de finale van Humo’s Rock Rally en nu ook op tot We Are Open. Rafs gezichtsuitdrukkingen waren goud waard. Het samenspel, met onder meer dezelfde bassist als voorgenoemde Soft Boy, zat enorm goed, net als het rauwe gitaargeluid. Tussen de catchy eigen nummers staken ze een eigenwijze cover van “(Sittin’ on) the Dock of the Bay” in hun set. Het café was rijkelijk gevuld, met evenveel mensen als glimlachen.

De garagepop van Tuff Guac kan je horen op 16 juni op Retie Rockt.

Oriana Ikomo @ Club

De 25-jarige Oriana Ikomo bracht haar jonge, vrouwelijke – op de drummer na – band uit onze hoofdstad mee naar Antwerpen. De finaliste van De Nieuwe Lichting 2023 begon met “Beautiful sister”, een intiem en breekbaar pianoliedje ondersteund door elektronisch vingergeknip en backing vocals. Verlegen sprak ze ons toe met de vraag of we wat dichterbij wilden komen. Met plezier, Oriana. Nu konden we haar warme soulstem nog beter tot ons door laten dringen. De rust en kalmte van de band straalde uit naar de rest van de zaal, die met “You” een eerste echt herkenningspunt aangereikt kreeg. Het spoken wordgedeelte van Maya Angelou zorgde ervoor dat we met nog meer aandacht naar de set luisterden en dat loonde de moeite, want Ikomo waagde een moedige en geslaagde poging om een a capella versie van “Afro Blue” te brengen. Het was mooi om te zien hoe de zangeres de noten met haar handen uit de lucht plukte en ze door de micro de zaal instuurde.

Oriana Ikomo komt op 24 februari langs op Cool Festival en in mei speelt ze op Labadoux.

Simon @ Zaal

Simon goot hartenzeer in introspectieve kleinkunst die flirt met hiphop (hij heeft een muzikaal verleden bij Antwerps hiphopcollectief Roedel) op debuutalbum Zoveel Nog Te Doen. Zijn boodschap is geen simpele ‘ik mis je’, maar bevindt zich ergens in het midden tussen spijt, verlies en acceptatie. Hij bezingt het niet volledig kunnen loslaten van een ex-partner, maar evenzeer hoe hij beseft dat het wel het best zou zijn voor hen beiden. Het was op We Are Open vooral duidelijk dat Simon een gewone jongen is die de spotlight niet nodig heeft, maar enkel met muziek wil spreken. De bindteksten waren klungelig, iets waar Simon zich bewust van was en vervolgens ook mee speelde door zijn awkwardness te omarmen. Dit kwam heel charmant over en voegde veel toe aan de oprechtheid van de show. Het publiek zong volop nummers als “Geen Spijt” en “Zonde Van Geluk” mee en bij de rustige nummers was iedereen aan zijn lippen én teksten gekluisterd. We gunnen Simon zo heel veel. Gezien het enthousiasme vermoeden we dat het publiek het daarmee eens was.

1 maart staat Simon op de labelnight van Fake Records in de Handelsbeurs.

SPACEBABYMADCHA @ Kelder

In de kelder was SPACEBABYMADCHA ondertussen aan hun optreden begonnen. De Brugse artiest trad al op in Londen en Parijs en maakte samen met Oriana Ikomo de soundtrack voor VRT MAX-serie Roomies. De over hun stem geplakte autotune was duidelijk te horen, maar tegenwoordig is dat ook gewoon een artistieke keuze. SPACEBABYMADCHA sloopte de figuurlijke muur tussen het podium en het publiek door personen op de eerste rij rechtstreeks te viseren. Wat later liep die ook over die muur heen en verdween die voor enkele seconden tussen de toeschouwers. Tijdens de laatste nummers, die gekruid waren met trapinvloeden, kroop die zelfs op de dj-booth om ook de mensen die van bovenaf aan het volgen waren wat meer te betrekken. Wat we vooral van deze set zullen onthouden, waren de wazige beats en het ongelimiteerde enthousiasme van SPACEBABYMADCHA, die daardoor soms vergat dat die ook nog moest rappen.

SPACEBABYMADCHA is 25 maart te vinden op Out The Frame in Gent.

OVERLAST @ Venster

Ontdekkingsplatform OVERLAST, dat met veel liefde voor muziek allerlei projecten uit de Belgische ondergrond weet te vissen, mocht drie uur lang een aparte stage, de Venster, inkleuren. Ze stelden een superteam samen, bestaande uit onder meer producers bontridders en Kiche en artiesten als Poppy Whispers en Ramon Mahieu (CasseCouilles) om een unieke show vol verrassingen te brengen. Alles leunde naar hyperpopimprovisatie, in autotune gedrenkte zanglijnen waarbij de microfoon naarstig werd doorgegeven. Het was een soort heerlijke chaos die enkel kon eindigen in nog meer chaos, namelijk een ostentatief potje stoelendans. Wie won, mocht deze unieke show afsluiten met een welgemeende dankuwel.

K.ZIA @ Club

De ontdekkingsreis in Trix ging verder in de Club. Al moeten we eerlijk zijn: K.Zia is al lang geen ontdekking meer. De Belgisch zangeres bracht vorig jaar haar debuutalbum Genesis uit en stond al in het voorprogramma van onder andere Sampa The Great, Omar Lyefook en Tayla Parx. Deze dame heeft soul! In de Club bracht ze met haar poppy r&b-songs iedereen aan het dansen. Dat niet alleen: haar innemende persoonlijkheid en internationale allure verwarmden de harten van het publiek. Met persoonlijke verhaaltjes tussendoor over ‘shopping at Colruyt and getting a phone call from that somebody’ en danslessen, wist ze haar publiek van begin tot eind te boeien. Haar band bestond uit jazzy virtuozen die de set nog naar een hoger niveau tilden. K.Zia moest ook niet onderdoen want door uit te halen met haar stem en zelfs een stukje opera te brengen, bewees de ravissante verschijning dat ze van alle markten thuis is. Het hoogtepunt was ongetwijfeld de ‘manifestatie’ op het einde waarbij het publiek met de handen in de lucht ‘good vibrations’ manifesteerde. Overbodig, want de vibes zaten al goed van bij de start van K.Zia’s passage. 

Use Knife @ Zaal

Use Knife stond het afgelopen half jaar onder andere al op ontdekkingsfestivals Sonic City, Grauzone en Le Guess Who? en plannen hun indrukwekkende show nog vaak te vertonen in menig Belgische zaal. De grote zaal werd gevuld met opzwellende elektronica, dreigende percussie en Arabische zang. Deze mix van Westerse elektronica en traditionele Arabische muziek werkte bedwelmend, maar het was het visuele spektakel dat de show stal. De artiesten verschuilden zich achter witte gordijnen, waarop soms hun silhouetten werden uitvergroot, en dan weer desoriënterende visuals van Youniss Ahamad werden vertoond. Dit geheel zorgde voor een interessante hypnotiserende set, die jammer genoeg snel voorbij ging.

26 februari is dit audiovisuele spel te bewonderen in de Botanique te Brussel, op 23 maart in de Centrale te Gent.

Stacks @ Kelder

In de kelder werd wat rook bij gespoten, want enkel zo krijg je de ideale setting voor de dromerige beats van het Antwerpse duo Stacks. De elektronische sound die we terugvinden op hun twee albums is niet echt dansbaar te noemen, maar toch was het moeilijk om erop te blijven stilstaan. De broers Matthé, die ook de vocals voor hun rekening nemen, presenteerden zweverige, minimalistische elektronische muziek die ons vooruit deed staren – en dat is niet negatief. De nummers bevatten zoveel subtiele klanken dat we er onbewust heel bewust naar aan het luisteren waren. Jammer genoeg volgde niet iedereen ons hierin en hadden veel mensen hun koffieklets van de cafetaria naar de kelder verplaatst: hun geroezemoes haalde de totaalbeleving dan ook wat naar beneden. Naar het einde van de set toe verbeterde dat en zat quasi iedereen op een lijn met de broers, met een speciale vermelding voor de dame voor ons die volledig uit de bol ging. Op muziek die, laat ons eerlijk zijn, daar toch niet voor gemaakt is.

the Yummy Mouths @ Bar

Gegroet Kempenzonen, u weze gerepresenteerd door de poppy rammelgaragepunk van the Yummy Mouths. Ze speelden al op enorm veel podia in en uit de Kempen, maar weten nu vooral focus te leggen op het schrijven van nieuw materiaal. Zo stelden ze tussen hun oude hits “Charlie” en “UGH!” wat nieuw materiaal voor. Tempowisselingen werden vooruitgestuwd door ’s Kempens beste punkdrummer en meest ideale schoonzoon Jef Krieckemans. Wat vooral opviel, was dat het geluid ook enorm goed zat. De bas van frontman Klaas Leyssen bulderde doorheen de bar. Toch vroegen we ons soms af waarom ze kiezen voor knullige Engelstalige teksten en niet, zoals hun goede vrienden van Meltheads alvast voordeden, voor de eigen taal. Met gekende afsluiter “White Noise” brak het feest volledig los.

Leese @ Café

Je staat buiten op een feest of concert en je hoort de bas binnen dreunen. Ken je dat geluid? Zo klonk de set van Leese, de Brusselse producer wiens producties het resultaat zijn van alle stijlen die haar inspireren. Het merendeel van de veertig minuten die ze kreeg, hoorden we breakbeat techno, met hier en dat wat gewone techno ertussen. De nummers, allemaal eigen materiaal overigens, werden zo goed aan elkaar gemixt dat de niet-aandachtige luisteraar zou kunnen denken dat de laatste plaat ook de eerste was. Je kan van deze muziek vinden wat je wilt, maar dat Leese kan mixen, valt niet te ontkennen. De bas raasde rond onze oren en naar het einde toe gingen zowel het tempo als wat menselijke armen de lucht in. Van deze producer gaan we nog horen.

Martha Da’ro @ Club

De Club afsluiten op We Are Open, dat mocht de Brusselse Martha Da’ro. Je kent haar misschien wel van de recent met Ensors bekroonde reeks Roomies of de film Black. Haar frêle stemmetje is haar handelsmerk wanneer ze solo muziek maakt. In de Club kwam haar duistere muziek helemaal tot z’n recht, al was het grote publiek reeds afgedaald om naar Lander & Adriaan te kijken. De bezoekers die bleven, konden genieten van een begeesterende set. De luide drums en stevige bassen zorgden voor een groot contrast met het hoge stemmetje van Da’ro. Ze ging van grimmige rap naar aanstekelijke beats. Na opener “Sugarman” sprongen de stroboscoop lichten aan en begon iedereen te dansen. “Fool” maakte ons dan weer helemaal week vanbinnen. Het breekbare stemmetje van Marthe Da’ro rijkte jammer genoeg niet tot voorbij de eerste rijen. De amper gevulde Club kon ze met haar muziek niet goed raken. “Summer Blues” zette ons weer aan het dansen, maar al snel zakte het tempo alweer. En dan was daar plots het einde, zonder een aankondiging was het plots gedaan. Met het zaallicht al aan bedankte ze haar band en verklapte Martha Da’ro aan de weinige geïnteresseerden dat haar nieuwe ep in de maak is.

Gitzwart @ Kelder

De hele avond hadden we geen geluid uit andere zalen gehoord, tot Gitzwart aan haar set begon. We hoorden de beats al van ver onze oren binnendringen en wanneer we afdaalden in de Kelder, was het meteen menens: we kregen pure gabber, early hardcore en frenchcore geserveerd. Vermits de muziek die door de boxen knalde toch niet voor gevoelige zieltjes is – dat kunnen we toch wel stellen – stonden we behoorlijk dicht op elkaar gepakt. De tracks vlogen aan sneltempo voorbij en op een paar kleine imperfecties na ging het mixen ook hier vlekkeloos. De sfeer viel het best als volgt te beschrijven: hadden we geen besef van tijd gehad, dan had het evengoed zes uur ‘s morgens kunnen zijn. Zij die tot het einde bleven, hoorden vlak nadat Gitzwart afrondde “Er staat een paard in de gang” door de boxen klinken. Toen wisten we hoe laat het was: tijd om weg te wezen.

Gitzwart maakt volgende maand haar debuut in Kompass Klub en staat in juli ook op Tomorrowland.

Lander & Adriaan @ Zaal

Op We Are Open 2019 deed hij het al met Beraadgeslagen en dit jaar lukte het Lander Gyselinck opnieuw: de gehele grote zaal doen dansen rondom een podium in het midden van de zaal. Lander & Adriaan is de samensmelting van Belgiës twee sterkste muzikanten in hun vak: STUFF.-drummer Lander Gyselinck en synthmeester Adriaan Van De Velde (Pomrad). Ze wisten allerlei dansbare genres naadloos genadeloos in elkaar over te laten lopen. Zo hoorden we afrobeats vastlopen in keiharde breakbeats, uptempo bossanova in nog hardere gabber en electrojazz in pure funk. Iedereen danste er op los en de energie schoot de hoogte in. Op naar de nacht.

Comité Hypnotisé @ Bar

Bijna was Tim Vanhamel opgegaan in zijn decor, maar verstopt tussen alle planten rond zijn draaitafel zagen we de frontman van Millionaire nog net staan. Met zijn zijproject Comité Hypnotisé mocht hij We Are Open dit jaar afsluiten – de afterparty met Rrita Jashari niet meegerekend – en deed dat met een uiterst experimentele set. Vanhamel deed het publiek en ook zichzelf dansen met zowat vanalles: funk, drums, riffs, rave, dub, hiphop, noem het maar op. Eén rode lijn konden we trekken: het was alternatief en rijk aan bas. De verscheidenheid kon het publiek bekoren. We trokken tevreden terug huiswaarts.

We Are Open maakte dit jaar geen verdeling tussen een ‘urban’-vrijdag en gitaarzaterdag, maar besloot het publiek onder te dompelen in twee dagen vol Belgische ontdekkingen uit de meest uiteenlopende genres. Lander & Adriaan was een absoluut hoogtepunt, maar ook Simon, Oriana Ikomo en OVERLAST wisten aangenaam te verrassen op deze tweede dag.

Deze recensies werden geschreven door Stijn De Belder, Emma Vierbergen en Pieter Wilms.