Country grootmaken in Europa, dat is het doel van CMAT. De ravissante Ierse heeft in elk geval alle troeven in de hand om in dat doel ook te kunnen slagen. Ze heeft humor, ze heeft een vlotte pen en een muzikale charisma waar we in een, twee, drie heel vrolijk van worden. Debuutplaat If My Wife New I’d Be Dead zag een paar maanden geleden het levenslicht en bezorgde haar een uiterst drukke festivalzomer. We zagen de zangeres deze zomer bijvoorbeeld aan het werk op Primavera Sound, waar ze een hele horde landgenoten voor haar snoet kreeg. Ook tijdens haar allereerste optreden in België waren de Ieren in een duidelijk overtal aanwezig en voorzagen ze de uitverkochte Witloof Bar van een uitgelaten sfeer.
De uitgelaten sfeer speelde voorprogramma Aislinn Logan helaas wel parten. De Noord-Ierse moest in haar eentje opboksen tegen een vriendenreünie die elkaar klaarblijkelijk al lang niet meer hadden gezien. Het respectloze geroezemoes leek Logan toch meer van de kaart te brengen dan ze liet uitschijnen, maar ze bleef moedig doordoen. Het publiek dat wel attent meeluisterde hoorde echter niet veel vernieuwends door de luidsprekers komen. Vocaal kon Logan weinig kleur brengen aan haar nummers, terwijl het instrumentaal met een elektrische gitaar en wat vooropgenomen achtergrondmuziek iets te oppervlakkig bleef. Dat ze Brussel een leuke stad vond en graag nog eens terugkomt, liet ze ons kort voor het laatste nummer nog weten. We hopen dan wel dat het langs beide kanten dan iets meer mag zijn.
CMAT kent haar Belgische klassiekers, zoveel werd duidelijk toen ze om iets na negen het podium bestormde op de tonen van Sandra Kims evergreen “J’aime la vie”. De ‘douze points’ hadden we al klaar liggen en die mocht ze met een piekfijn gebracht “Nashville” ook daadwerkelijk in ontvangst nemen. Wat technische mankementen van de micro konden Ciara Mary-Alice Thompson en haar band niet weerhouden om een eerste uitroepteken van de avond te zetten. De sombere inhoud van “Nashville”, het nummer gaat immers over depressie en Nashville als eindbestemming van het leven, werd vlotjes verbloemd door de hapklare instrumentatie. Het is zowat het handelsmerk van CMAT (sombere teksten in een vrolijke verpakking), waar ze ons voor de rest van de avond mee entertainde en zoet hield. Het daaropvolgende “Lonely” moedigde nu niet bepaald aan tot een vreugdedans, maar dat weerhield het publiek niet ervan om ook in actie te schieten. Zij fungeerden in de chorus spontaan als backupzangers.
Op een eerste hitje moesten we niet lang wachten, want als derde nummer werd haar grootste Spotify-hit “I Don’t Really Care For You” (ruim vier en een half miljoen streams) voor de leeuwen gegooid. Ook hier bewees het enthousiaste legioen voor haar neus de tekst heel goed te kennen en luidop mee te kunnen zingen. En alsof dat nog niet genoeg was, kregen we iets later met “Peter Bogdanovich” CMAT’s favoriete nummer van haar debuut. We kunnen haar enigszins wel volgen in die woorden, want het lied is gewoon erg leuk geschreven en dat vanuit het perspectief van de Amerikaanse regisseur. De gitaar haalde ze dan ook even van haar schouder om het podium met wat danspasjes te voorzien, zoals de echte popsterren dat ook doen.
CMAT doet vaak lacherig over dat ze een globale popster wil worden, een rol die ze ook in Brussel met verve uitoefende. Entertainen deed ze ons tijdens de bindteksten met een flinke dosis sarcasme, terwijl ze tijdens het performen van de liedjes haar vlotste moves en lustigste grimassen bovenhaalde. Het contrast met de muzikale inhoud paste op die manier wel en zo bleef het steeds luchtig. Helaas verloor ze wel even onze aandacht met het akoestisch gebrachte “I’d Want U”, dat naar onze smaak iets te veel pathos bevatte. Ook het nog niet uitgebrachte “Mayday” viel wat uit de toon en heeft nog wat schaafwerk nodig om uitgebracht te kunnen worden. Het goede spoor vond ze gelukkig wel terug met het recht voor de raap-nummer “2 Wrecked 2 Care”.
Toen wederom technische problemen met haar micro even weer roet in het eten strooide, reageerde CMAT en band daar met de gepaste portie humor op. Gitarist Josh McClorey zette de tonen van een populair Ierse volksliedje in en de zaal was voor even vertrokken tot de mankementen waren opgelost. Over McClorey gesproken, zijn gitaarspel was in een paar nummers toch wel doorslaggevend en de chemie tussen hem en Ciara Mary-Alice Thompson was leuk om te zien. In de schaduw speelden ook bassist Henry Pearce en drummer Púca vrij netjes, al botsten zij met hun instrumentatie af en toe tegen de limieten van de geluidsinstallatie. Dat werd onder meer duidelijk bij het catchy “No More Virgos”, dat met een groots einde moest uitdoven maar door de geluidsmix net iets minder overkwam.
Voor ze zich even in de coulissen verschanste, haalde Ciara Mary-Alice Thompson nog eens haar meest laconieke zelve naar boven op “Every Bottle (Is My Boyfriend)”. Haar overenthousiasme was misschien niet zo bevordelijk voor de zanglijnen, maar de hoge noten haalden ze desondanks met gemak. Haar strafste zangperformance moest ze echter nog bovenhalen op “Rent”. Het nog te verschijnen lied bracht ze in de meest pure vorm; zichzelf begeleidend op de gitaar. Vocaal toonde ze haar hele range en dat kreeg de Witloof Bar voor het eerst op een avond echt helemaal stil. Knap moment! Het hoogtepunt bewaarde ze desondanks helemaal voor het einde: “I Wanna Be A Cowboy, Baby!”. Gebracht en onthaald als een hymne en dat was meer dan terecht. De uitgebreide sing-a-long was de perfecte afsluiter voor avondje leuke country in de Botanique.
CMAT heeft de kneepjes van het vak onder de knie en wist perfect hoe ze het publiek in Brussel rond haar vinger moest winden. De entertainende performance had een goede balans van sarcastische humor en sterke nummers, waar we ook na meer dan een uur nog geen genoeg van kregen. Dat is op zich wel straf voor een artieste die pas sinds dit jaar extensief aan het touren is, maar toont ook dat we van CMAT en haar hapklare countrypop nog veel zullen horen in de toekomst.
Op vrijdag 23 maart staat CMAT in het voorprogramma van The Teskey Brothers in La Madeleine in Brussel.
Setlist:
Nashville
Lonely
I Don’t Really Care For You
Peter Bogdanovich
I’d Want U
Mayday
2 Wrecked 2 Care
Rodney
Another Day (KFC)
No More Virgos
Every Bottle (Is My Boyfriend)
Rent
I Wanna Be A Cowboy, Baby!
