Ásgeir is een graag geziene gast in onze contreien. De man stond al meer dan tien keer in België en ook in de Botanique is hij geen onbekende meer. Twee jaar geleden speelde hij er nog in de Orangerie, nu mocht hij de magische nieuwe zaal Grand Salon betoveren met zijn melancholische muziek. Eind deze maand verschijnt van hem ook een gloednieuw album met Time On My Hands, dus het was hoog tijd om ons een bloemlezing van oud en nieuw werk te geven. Zoals steeds werd het een mooi concert waarbij we konden wegdromen van eindeloze vlaktes in een feeërieke omstandigheid.
Openen mocht de Noorderbuur van HEBE. De zangeres heeft al een ep uit en bracht voor iedereen voornamelijk onbekende muziek. Samen met haar gitarist liet ze alles tot in de meest minimalistische vorm naar voor komen. Hierdoor klonken de nummers soms breekbaar en dan weer experimenteel. Dat laatste kwam vooral door de overdaad aan effecten die ze soms op haar stem zette. Overbodig dachten we, want als ze puur zong dan hoorden we er iets van London Grammar in. Dat dramatische was er ook in, maar nooit werd het overdreven en zo was HEBE toch een braaf, maar aangenaam voorprogramma.
Het leuke aan Ásgeir is dat hij ook soms zijn nummers in het IJslands brengt. Dat hij zou openen met een nummer in zijn moedertaal, was weliswaar een zeer aangename verrassing. De sfeervolle piano en zachte percussie bij “Hærra” zette meteen de toon voor de avond. Een melancholisch bad waarbij we een hele avond zouden kunnen wegdromen. De muziek van Ásgeir is ideaal om even vanuit de drukte van de stad te ontsnappen en ondanks dat er buiten heel wat verkeer was, voelden we de rust en sereniteit van het platteland neerdalen in de Botanique.
Al snel kregen we als tweede nummer een gloednieuwe song te horen, maar nergens bleken die uit de boot te vallen. Het is namelijk zo dat ze perfect blenden met het oudere werk van Ásgeir en op die manier kregen we ook meer dan een uur de perfecte vibe. “Borderland” was weliswaar iets grootser met meteen wat opvallende drums in het geheel gemixt en “Like I Am” bleek meteen voor een extra breekbare noot te zorgen. De falset van Ásgeir blijft natuurlijk zijn sterkte en hier gebruikt hij hem om de song net iets fragieler te maken.
Na een goeie zes nummers verliet Ásgeir zijn piano om op de gitaar te gaan spelen. Hierbij vertelde hij dat hij zijn vinger had bezeerd enkele dagen terug, maar daar viel niets van te merken eens hij de gitaar in de hand nam. Ook de nummers in de klassieke singer-songwriterstijl kwamen binnen als een glas warme chocomelk op een koude winterdag. Het is duidelijk dat de muziek van Ásgeir perfect is voor de iets koudere temperaturen, want ze zorgen voor een warm dekentje tijdens kille tijden.
Het was trouwens ook opvallend dat er naast hem nog drie muzikanten hun ding deden. Het podium van de Grand Salon was namelijk zo klein dat niemand de drummer kon zien zitten omdat hij zo in een hoekje werd geduwd. Gelukkig was zijn drumwerk wel opvallend genoeg om een invloed te hebben op de songs. Dat werd het meest duidelijk op “Until Daybreak” dat heel groots uitpakte op het eind en zelfs een gitaarsolo serveerde.
Het is duidelijk dat die epische eindes een handelsmerk worden van Ásgeir en daar kunnen we eigenlijk niet echt tegen zijn. Zo was de afsluiter van de reguliere set, “Going Home”, een heerlijke krachtige song die met felle lichten echt een groots einde kreeg. Het gaf het geheel van de set nog wat sterkte bij, want bij ieder liedje dat Ásgeir speelde was er een subtiele belichting die dan eens warm, dan eens kil, maar altijd sfeervol en perfect bij de song horend overkwam.
In de bisronde trakteerde Ásgeir ons nog op een solonummer op de gitaar waarna hij met het catchy en hoopvolle “Torrent” de bühne verliet. De man liet ons net geen anderhalf uur wegdromen van een andere wereld, een betere wereld waar zorgen niet bestaan en waar harten enkel maar verwarmd worden. Een show van Ásgeir is ideaal voor de gemoedsrust, want je krijgt er enkel maar meer liefde en rust door en dat is wel eens iets wat je kan gebruiken op een zondagavond.
Setlist:
Hærra
Borderland
Lifandi Vatnið
Dreaming
Head in the Snow
Like I Am
Youth
Time On My Hands
Waiting Room
Lazy Giants
Snowblind
King and Cross
Until Daybreak
Bury the Moon
Going Home
On That Day
Torrent
